از سوی دیگر، اظهارات رئیس جمهور در مجلس، در نگاه ظاهری دفاع از شخص وزیر نبود بلکه دفاع از اقدام دولت برای قرار دادن قاضی معلق شده یعنی مرتضوی در جایگاه رئیس سازمان تامین اجتماعی بود، از سوی دیگر، رئیس جمهور بعد از سال ها استفاده از واژه بگم بگم یا همان استراتژی بگم بگم، ناگفته های خود را در صحنه علنی مجلس رسانه ای کرد تا مردم نیز از مکتومات قلبی رئیس جمهور آگاه شوند!

در کنار علنی شدن مکتومات رئیس جمهور، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز سخنانی را خطاب به رئیس جمهور به زبان جاری می کند که بارها در رسانه های مختلف اصولگرایی به شکل های مختلف رسانه ای شده است لکن اظهار این سخنان به صورت مجزا از زبان رئیس مجلس شورا وزن دیگری دارد که ای کاش رئیس مجلس کمی خویشتن داری می کردند و این اظهارات را به زبان نمی اورد.

آنچه در این بین باید به آن توجه شود، رسانه ای کردن اختلافات میان مسوولین است در حالیکه کشور در حساس ترین شرایط ممکن قرار دارد.

مسوولین محترم سه قوه، نمایندگان مجلس، وزرا و تمامی کارمندان دولتی و قضایی به خوبی می دانند که کشور در چند محور تحت فشار قرار گرفته است و هرگونه اختلافی که منجر به گسسته شدن وحدت ملی شود، خیانتی است که می بایست در پیشگاه خداوند متعال جوابگو باشند.

مگر نه این است که در شرایط نابسامان اقتصادی قشر مستضعف جامعه در فشار قرار گرفته است؟ مگر کشور در مسئله هسته ای از سوی آژانس و گروه 1+5 تحت فشار قرار نگرفته است؟ مگر کشور به واسطه دفاع از محور مقاومت در سوریه، فلسطین ولبنان تحت فشار استکبار قرار نگرفته است؟ مگر کشور در حال نزدیک شدن به انتخابات حساس ریاست جمهوری یازدهم نیست؟ مگر استکبار جهانی در کنار سازمان های اطلاعاتی همچون سیا، موساد و ام آی 6 درصدد ضربه زدن به کشور در نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری نیستند؟ پس چگونه می شود مسوولین نظام اسلامی در پیچ حساس تاریخی نظام و زیر بار سنگین ترین فشارها، بازهم دست از اختلاف افکنی و دعواهای بچه گانه برنمی دارند؟

تیتر فوری بی بی سی فارسی

تیتر فوری دویچه وله فارسی


تیتر فوری رادیو فردا



تیتر فوری من و تو

مقام معظم رهبری بارها بر این مسئله تاکید داشته اند که مسوولین اختلافات را به جامعه نکشند و اگر این اختلافات به جامعه کشیده شود خیانت به انقلاب و مردم است.

ایشان می فرمایند: يكى از كارهاى اساسى ما، حفظ اين اراده و عزمِ معطوف به اطاعت از پروردگار عالم است؛ اين شرط اول است. يكى‌اش اتحاد ماست، يكى‌اش تلاش ماست. يكى بايد تلاش كند درس بخواند، يكى بايد تلاش كند تحقيق كند، يكى بايد تلاش كند سازندگى كند، يكى بايد تلاش ادارى بكند، يكى بايد تلاش تجارى بكند، يكى بايد تلاش كند براى اينكه به طور منظم و مرتب راه‌هائى پيدا كند براى پيشرفت كشور؛ هر كسى نوعى تلاش دارد؛ همه بايد تلاش كنند. وقتى همه تلاش كردند، همه كار كردند، شكوفائى سريع‌تر ميشود، پيشرفت بيشتر ميشود، پيروزى قطعى‌تر مي شود.

يكى از راه‌ها، ايجاد وحدت است. اختلافات مضر است. هم اختلافات بين مسئولين مضر است؛ هم بدتر از آن، كشاندن اختلاف ميان مردم مضر است. اين را من به مسئولين، به رؤساى محترم هشدار ميدهم. من از رؤساى قوا حمايت كردم، باز هم حمايت مي كنم - مسئولند، بايد كمكشان كرد - اما به آنها هشدار مي دهم، مراقب باشند. نه اينكه اين نامه‌نگارى‌ها خيلى مهم باشد؛ نه، صد تا نامه بنويسند؛ كار خودشان را بكنند، اختلافات را به ميان مردم نكشانند، چيزهاى جزئى را مايه‌ى جنجال و هياهو و استفاده‌ى تبليغاتى دشمن و خوراك تبليغاتى راديوهاى بيگانه و تلويزيونهاى بيگانه نكنند، صد تا نامه بنويسند؛ نامه اهميتى ندارد. مهم اين است كه همه‌ى ما بدانيم مسئوليتى داريم، همه‌ى ما بدانيم موقعيت حساسى داريم...

البته اختلاف نظر، فراوان است؛ هيچ اشكالى هم ندارد - دو نفر مسئولند، رفيقند، اختلاف نظر هم دارند؛ هميشه هم بوده است - اما اختلاف نظر نبايد به اختلاف در عمل و اختلاف در برخوردهاى گوناگون، به اختلاف علنى، به گريبانگيرى، به مچگيرى در مقابل چشم مردم منتهى شود؛ چون آن اختلافات آنقدر اهميت ندارد. يك وقت يك چيزهاى مهمى است، خب مردم بايد مطلع شوند؛ اما اين اختلافاتى كه انسان مى‌بيند بين اين حضرات هست، چيزهائى نيست كه اينقدر اهميت داشته باشد كه حالا با ادعاهاى گوناگون، ما اينها را بزرگ كنيم، جلوى چشم مردم نگه داريم، به اينها اهميت بدهيم؛ كه اهميتى هم ندارد. اختلافات را نبايد علنى كرد؛ اختلافات را نبايد به مردم كشاند؛ احساسات مردم را نبايد در جهت ايجاد اختلاف تحريك كرد. از امروز تا روز انتخابات، هر كسى احساسات مردم را در جهت ايجاد اختلاف به كار بگيرد، قطعاً به كشور خيانت كرده.[1]