به گزارش مشرق به نقل از گل، دانیال داوری در مصاحبه با بی‌بی‌سی فارسی اظهار داشت: «پدرم و فامیل‌هایم بریده مطبوعات و گزارش رسانه‌ها را برایم می‌فرستند. من نمی‌توانم آنها را بخوانم اما برایم ترجمه می‌کنند.»
وی افزود: «10 سال پیش به ایران رفتم. نزد پسر عمو و دختر عمویم در تهران. با هم به شمال کشور رفتیم. برای تفریح.»
داوری در پاسخ به این سوال که آیا خود را ایرانی می‌داند، گفت: «پدرم ایرانی است و مادرم لهستانی. اما من در آلمان بزرگ شده‌ام و بیشتر آلمانی‌ام. یک کمي هم ایرانی‌ام.»
او درباره غذاهای ایرانی گفت: «عالی‌اند. واقعا خوشمزه‌اند. به خصوص قرمه سبزی.»
داوری درباره پاسخ رد به دعوت اخیر کی‌روش توضیح داد: «دو روز بعد از بازی ایران من مسابقه مهمی در بوندس‌لیگا2 دارم. از نظر بدنی دچار مشکل می‌شدم. تمام شب در راه بودم و نمی‌شد خود را برای مسابقه روز بعد آماده کنم. این یک "نه" موقت بود. دوباره می‌گویم که خیلی مایلم برای ایران بازی کنم.»
این دروازه‌بان درباره چگونگی حضورش در تیم ملی ایران گفت: «ماجرا به تابستان سال قبل برمی‌گردد. کی‌روش خودش تماس نگرفت اما یکی از دستیارانش با مدیربرنامه‌هایم ارتباط برقرار کرد. می‌خواست بداند در چه سطحی هستم. از دو هفته قبل قضیه جدی‌تر شد.»
داوری می‌گوید از زمانی که بحث حضورش در تیم ملی ایران مطرح شده در شبکه‌های اجتماعی بازتاب زیادی داشته است: «حساب کاربران من منفجر شده است. تقاضاهای زیادی برای دوستی دارم که نمی‌توانم به آنها جواب بدهم. این کمی غیرعادی است اما من خوشحالم. نظرات مثبت است و این مرا امیدوار می‌کند. می‌خواهم یک HOME PAGE بزنم. قبلا از این خبرها نبود اما حالا واقعا کاربرانم خیلی زیاد شده.»
او می‌گوید که دنبال کردن بازی‌های ایران سخت است: «از اینترنت پیگیرم چون از تلویزیون اینجا نمی‌شود. بازی‌های تیم ملی را دیده‌ام. در جام جهانی 2006 بازی ایران و پرتغال را از نزدیک دیدم. رفتم و تی‌شرت ایران را خریدم و در میان تماشاچیان نشستم.»
داوری می‌گوید که قبلا دروازه‌بان هندبال بوده: «اول مهاجم بودم اما کمی تنبلی می‌کردم و نمی‌دویدم. قدم هم ناگهان رشد کرد. قبلا 10 سال دروازه‌بان هندبال بودم. این شد که شدم دروازه‌بان فوتبال و خیلی هم تصمیم درستی گرفتم. الگوی من ینس لمن بود. واقعا از او چیزهای زیادی یاد گرفتم.»
وی در پاسخ به این سوال که دوست دارد در تیم ملی ایران بازی کند یا در تیم ملی آلمان، گفت: «شانس بازی کردن در آلمان برایم زیاد نیست. اما واقعا برایم فرقی نمی‌کند. من دو ملیتی هستم. برایم افتخار بزرگی است که در تیم ملی ایران بازی کنم.»
او که فارسی بلد نیست، در این باره توضیح داد: «باید از پدر و مادرم در این باره سوال کنید که تنبلی کردند و به من فارسی یاد ندادند. من لهستانی هم بلد نیستم.»
او با بیان کلماتی مثل "خوبم"، "سلام" و "خوبی" به این مصاحبه پایان داد!
وی افزود: «10 سال پیش به ایران رفتم. نزد پسر عمو و دختر عمویم در تهران. با هم به شمال کشور رفتیم. برای تفریح.»
داوری در پاسخ به این سوال که آیا خود را ایرانی می‌داند، گفت: «پدرم ایرانی است و مادرم لهستانی. اما من در آلمان بزرگ شده‌ام و بیشتر آلمانی‌ام. یک کمي هم ایرانی‌ام.»
داوری درباره پاسخ رد به دعوت اخیر کی‌روش توضیح داد: «دو روز بعد از بازی ایران من مسابقه مهمی در بوندس‌لیگا2 دارم. از نظر بدنی دچار مشکل می‌شدم. تمام شب در راه بودم و نمی‌شد خود را برای مسابقه روز بعد آماده کنم. این یک "نه" موقت بود. دوباره می‌گویم که خیلی مایلم برای ایران بازی کنم.»
این دروازه‌بان درباره چگونگی حضورش در تیم ملی ایران گفت: «ماجرا به تابستان سال قبل برمی‌گردد. کی‌روش خودش تماس نگرفت اما یکی از دستیارانش با مدیربرنامه‌هایم ارتباط برقرار کرد. می‌خواست بداند در چه سطحی هستم. از دو هفته قبل قضیه جدی‌تر شد.»
داوری می‌گوید از زمانی که بحث حضورش در تیم ملی ایران مطرح شده در شبکه‌های اجتماعی بازتاب زیادی داشته است: «حساب کاربران من منفجر شده است. تقاضاهای زیادی برای دوستی دارم که نمی‌توانم به آنها جواب بدهم. این کمی غیرعادی است اما من خوشحالم. نظرات مثبت است و این مرا امیدوار می‌کند. می‌خواهم یک HOME PAGE بزنم. قبلا از این خبرها نبود اما حالا واقعا کاربرانم خیلی زیاد شده.»
او می‌گوید که دنبال کردن بازی‌های ایران سخت است: «از اینترنت پیگیرم چون از تلویزیون اینجا نمی‌شود. بازی‌های تیم ملی را دیده‌ام. در جام جهانی 2006 بازی ایران و پرتغال را از نزدیک دیدم. رفتم و تی‌شرت ایران را خریدم و در میان تماشاچیان نشستم.»
داوری می‌گوید که قبلا دروازه‌بان هندبال بوده: «اول مهاجم بودم اما کمی تنبلی می‌کردم و نمی‌دویدم. قدم هم ناگهان رشد کرد. قبلا 10 سال دروازه‌بان هندبال بودم. این شد که شدم دروازه‌بان فوتبال و خیلی هم تصمیم درستی گرفتم. الگوی من ینس لمن بود. واقعا از او چیزهای زیادی یاد گرفتم.»
وی در پاسخ به این سوال که دوست دارد در تیم ملی ایران بازی کند یا در تیم ملی آلمان، گفت: «شانس بازی کردن در آلمان برایم زیاد نیست. اما واقعا برایم فرقی نمی‌کند. من دو ملیتی هستم. برایم افتخار بزرگی است که در تیم ملی ایران بازی کنم.»
او که فارسی بلد نیست، در این باره توضیح داد: «باید از پدر و مادرم در این باره سوال کنید که تنبلی کردند و به من فارسی یاد ندادند. من لهستانی هم بلد نیستم.»
او با بیان کلماتی مثل "خوبم"، "سلام" و "خوبی" به این مصاحبه پایان داد!
