با نام و یاد خداوند بی همتا و یگانه ای که نعمت ولادت اشرف مخلوقات و سرور پیامبران را بر بندگان خود ارزانی داشت، تا ولادت او موجب هدایت انسان ها از تاریکی های شرک و جهل به نور و هدایت باشد.
یاد باد زیباترین ایام آن روزگاران، میلاد پر برکت رسول مکرم اسلام، محمد مصطفی (ص) فخر کائنات، گنجینه اسرار الهی و محرم سراپرده معرفت، حضرت محمد(ص) در عام الفیل به سال 570 میلادی در روز جمعه 17 ربیع الاول قدم به عرصه این جهان خاکی نهاد و با وجودش عالمی را از جهل و گمراهی نجات بخشید او عرش نشینی بود که با فرش نشینان همراه گشت تا آنان را هم با خود به عرش ببرد.
با طلوع خورشید جهان آرای، پیامبر نور و رحمت، ستون های جهل و نادانی فروریخت، ایوان های شرک و خرافه پرستی واژگون شد، پادشاهان به خواری افتادند و گمراهی و بت پرستی و شرک از ساحت بشریت زدوده گشت.
در سایه ولادت بزرگ نبی مکرم اسلام حضرت محمد (ص) بود که بشریت راه کمال خود را بازیافت و عدالت و برادری اوج گرفت، به ناگاه بوی عطر گل محمدی در فضا پیچید، زمین و فلک غرق سرور و شادی شد و فرشتگان و ملائک فوج فوج برای عرض تبریک به زمین آمدند.
سالها بود که زمین در حسرت باران حیات بخشی می سوخت و درمان تشنگی، سیاهی و تیرگی خود را از آسمان آبی انتظار داشت، سالها بود که زمین به کویر خشک تعصبات و عقاید باطل و مرداب خرافات، تبدیل شده بود، و ناگاه در شبی فراموش نشدنی، باران رحمت الهی شروع به باریدن کرد.
و زمین تشنه را سیراب ساخت و گُلی زیبا، بنام محمد مصطفی(ص) در کویر حجاز، شکوفا شد، تولد او، عطر دل انگیز ایمان را به مشام مشتاقان رساند، و چشمه های جوشان معرفت را در سینه ها، جاری ساخت.