به گزارش مشرق به نقل از خیریه همت، پدر خانواده در سال ۷۲ بر اثر عارضه سکته قلبی مادر و فرزندان را ترک گفت و به دیار باقی شتافت.
زن جوان آن روز و ازکارافتاده امروز؛ با سه فرزند صغیر روزگار را با همان مستمری پدر که به دلیل کم بودن سوابق بیمه وی بسیار اندک بوده به سختی میگذراند.
سالها پیش برای بیماری پسر بزرگ و جراحی تیروئید او اندک سرمایه و طلاهای خود را فروخت.
در این سالها در یکی از مناطق نسبتا ارزان قیمت تهران با آبرو داری در خانه استیجاری که یکی از اقوام دور آنها اجاره آن را پرداخت میکرد به سختی زندگی میکردند تا سه سال پیش که به علت افزایش اجاره بها و قطع شدن استعانت اقوام، دیگر توان پرداخت رهن و اجاره را در تهران نداشتند و مجبور شدند به جایی اطراف کرج بروند و در آنجا محلی را رهن کنند.
آنها که با مختصر حقوق پدر در تأمین مخارج روزانه زندگی نیز دچار مشکل هستند، تمامی مختصر دارایی خود را برای رهن خانه جدید هزینه کردند و در این چند سال صاحب خانه که از وضع مالی آنها اطلاع دارد مبلغ رهن را افزایش نداده ولی معلوم نیست برای سال بعد چقدر با آنها همراهی کند.
مادر خانواده که تا چند سال پیش برای تأمین مخارج زندگی پنهان از چشم فرزندان کار میکرد دیگر به دلیل شرایط سنی و بیماری و درد کمر و مفاصل قادر به ادامه کار نیست و بر اساس نظر پزشکان باید تحت عمل جراحی قرارگیرد و از طرفی دختر خانواده هم شرایط روحی خوبی ندارد.
از سویی دخترش را که در زمان فوت پدر دانش آموز ابتدایی بود و حالا به سن ازدواج رسیده بود را با مختصر جهیزیه ای که با وام و قرض از اطرافیان تهیه کرده بود با هزاران امید راهی خانه بخت کرد ولی چندی بعد به خاطر مشکلاتی که همسر برای وی ایجاد کرده بود مجبور به بخشش مهریه و جدایی شد.
پسر بزرگ هم ازدواج اما متاسفانه مدتی قبل درحالیکه یک پسر دبستانی دارد، از همسرش جدا میشود.
مشکلاتشان به حدی است که بعنوان مثال وسایل گرمایش منزل خراب شده و باید تعویض گردد ولی با بضاعت کمشان، چاره ای جز تحمل و کنار آمدن با سرما ندارند چراکه میترسند اگر به صاحب خانه بگویند او هم بگوید که در عوض دو سال است پول پیش خانه را زیادنکرده است.
در حال حاضر این مشکلات و عدم امنیت محل سکونت فعلی، زندگی را برای ایشان سخت تر از قبل کرده است.
این مادر زجر کشیده و دردمند را در تحمل مخارج زندگی و درمان دریابید.
همت کنید بتوانیم حداقل۵میلیون تومان به این مادر بزرگوار کمک کنیم تا مرهمی بر زخمهای فراوانشان باشد
