مشرق- مثل بیشتر رایزنی و دیدارهای دیپلماتیک ، فضای تبلیغاتی و آنچه خانم نولاند به عنوان سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در مورد نشست جدید برنز، بوگدانف و اخضر ابراهیمی در مورد سوریه مطرح کرد، با فضای اصلی دیدار مقامات روس و امریکا متفاوت است.
اگر چه امریکا و بیشتر کشورهای غربی و حتی ارتجاع عرب بشکل رسمی اعلام کرده اند که اوضاع سوریه، راه حل نظامی ندارد و باید بر اساس بیانیه ژنو، از طریق راه حل سیاسی به بحران سوریه پایان دهند، در دو مسئله نفاق نشان می دهند.
ابتدا اینکه بازگشت به بیانیه ژنو که چهارچوب تلاش های فعلی است، یک عقب نشینی راهبردی از سوی مداخله گران و بحران سازها در سوریه است. البته وقتی اخضر ایراهیمی وارد دمشق شد، با ذوق زدگی خیلی دلش می خواست تا فرودگاه هلی کوپتر های نظامی سوریه در نزدیکی ادلب بدست تروریستها بیافتد و اخبار آنرا دنبال می کرد و به شکست تروریستها در حومه دمشق و حلب و حمص کاملا بی توجه بود.
نکته بعدی اینکه با وجود اعلام راه حل سیاسی برای حل بحران، با نادیده گرفتن مفاد بیانیه ژنو که هر گونه توافق را موکول به گفتگوی مخالفین و حکومت سوریه کرده، تلاش دارند تا تفسیر خود را از بیانیه دمشق به عنوان دستآورد دست نیافته نظامی، در دستور کار قرار داده و حذف بشار اسد را مبنای مذاکرات فعلی قرار دهند و به همین دلیل، بواسطه فقدان منطق و مبنای لازم در نشست جدید ، این نشست را موفق ارزیابی نکرده اند.
امریکا و غربی ها و بقیه دنباله های آنها در منطقه که امیدوار بودند در عرصه میدانی، فرجی رخ دهد تا مبنای فشار سیاسی در مذلکرات قرار گیرد، با اعتراف به اینکه القاعده در حال گسترش نفوذ خود در برخی مناطق درگیری داخل سوریه هست، بسیار عجله دارند تا با جنجال تبلیغاتی خود را طرفدار راه حل سیاسی نشان داده و براندازی نظامی سوریه را در این عرصه محقق نمایند.
یعنی با اینکه بیانیه ژنو را پذیرفته اند هنوز به رویکرد مداخله و تحمیل نسخه های سیاسی برای پایان دادن به بحران سوریه اصرار می ورزند.
نفاق و دوچهرگی دوم اینست که این اردوگاه بحران ساز با اینکه بر راه حل سیاسی مانور می کنند، ولی همانگونه که انگلیسی ها در چند روز گذشته بند را آب دادند و یا آمریکایی ها صراحتا تاکید کردند، کمک و حمایت نظامی از تروریستها را ادامه می دهند و راههای تدارکاتی و لجستیکی و انتقال افراد تروریست از خاک ترکیه و برخی منافذ ورودی از مرزهای دیگر سوریه استمرار دارد. دقیقا این رویداد مانند رفتاری است که دولت ترکیه در قبال پ. ک . ک دنبال می شود. از یکسو در زندان با عبد اله اوجالان مذاکره برای آتش بس صورت می گیرد ولی به موازات آن تعدادی از سران و مسئولین پ .ک.ک در پاریس ترور می شوند، که سکینه جانسوز یکی از این رهبران است که صندوق اسرار اوجالان محسوب می شود.
وقتی تروریسم در تروریسم پروری یکی از اصول رفتاری دیپلماسی اردوگاه بحران ساز در سوریه است، نمی توان به مواضع آنها در مورد راه حل سیاسی در سوریه چندان خوشبین بود، چرا که حفظ پدیده القاعده و تروریسم در سوریه، اولویت راهبردی رژیم صهیونیستی، غرب و ارتجاع عرب است و این پدیده و استمرار آن می تواند، بنیه ملی سوریه و بازیگری منطقه ای آنرا تحت تأثیر قرار دهد.
در نشست جدید بوگدانف و برنز توافق شده تا اخضر ابراهیمی به ترکیه، قطر و عربستان ابلاغ کند تا حمایت مالی و تسلیحاتی خود را از تروریستها متوقف کنند و راه حل سیاسی یعنی توافق با بشار اسد و مرحله انتقالی یعنی آتش بس و حکومت ائتلافی را پیگیری کنند. ولی در حال اخضر ابراهیمی که دیپلمات ورزیده و در خدمت سیاست می باشد، چیزی جز خواسته آمریکا برای حذف بشار اسد را مطرح نمی کند.
البته شاید دلیل این مواضع این باشد که در سفر وی به دمشق، از سوی بشار اسد چندان مورد استقبال قرار نگرفت و فقط بیست دقیقه آنهم بصورت تشریفاتی به حضور وی رسیدند.
با اینکه توافق شده تا مرزهای ورودی تروریستها مسدود شود، دولت ترکیه در یک اقدام شرم آور در همراهی با تروریستهای ارتش ازاد محتویات یکصد کارخانه و بویژه یک کارخانه کابل سازی را به سرقت برده و مس های آن را به داخل ترکیه برده اند تا سود کلان نصیب ، سیاستمداران ترک و تروریستها شود و برخی هزینه های آنها را پوشش دهند.
همانگونه که اخضر ابراهیمی تاکید کرده، در بین مفاد بیانیه ژنو شیطان و شیاطین زیادی هستند، که کار را به درازا خواهد کشید. رمز این طولانی شدن در دوگانگی مواضع و رفتار اردوگاه بحران ساز در سوریه است و راه حل سیاسی، در حالی که اوضاع میدانی در یک شیب قابل ملاحظه به سمت پاکسازی مناطق به پیش می رود ، چندان به نفع باند تبهکار و تروریست پرور نیست.
