البرادعی با استبدادی خواندن دولت مرسی و انتقاد از سکوت آمریکا انتظار دارد اوباما این اقدامات – به زعم او نادرست – را محکوم کند و در غیر اینصورت شریک جرم رژیم استبدادی مصر خواهد بود.

وی می‌گوید "بی‌پرده بگویم، آن چه به خصوص در آمریکا شاهدش هستیم واکنشی بسیار ضعیف است. مردم اینجا واقعاً دلسرد شده‌اند... آن‌ها از آمریکایی‌ها، و بقیه، می‌خواهند که حرف و عملشان یکی باشد. و اکنون این گونه نیست."

البرادعی: محمد مرسی در حال تبدیل شدن به یک دیکتاتور است

البرادعی در ادامه می‌گوید "درست است، [مرسی] به شکل دموکراتیک انتخاب شد. اما آیا این موضوع این حق را به او می‌دهد که به یک دیکتاتور تبدیل شود؟"

به اعتقاد البرادعی حتی اگر مخالفان موفق به شکست دادن تصویب قانون اساسی نشوند، با کسب بیش از 40 درصد آرا در دور اول و رأی منفی حداکثری در قاهره، حرکت اپوزیسیون شتاب گرفته است. البرادعی این دستاوردها را به تصمیم‌گیری‌های نادرست مرسی نسبت می‌دهد، بخصوص صدور حکمی حکومتی که به او قدرتی همه‌جانبه می‌دهد.

البرداعی با وجود گذشت کمتر از یکسال از ریاست جمهوری مرسی وی را به عدم تحقق وعده ها و برنامه هایش متهم می کند و آن ها را تشنه قدرت میخواند. وی با وجود رای مثبت اکثریت مردم مصر به پیش نویس قانون اساسی اظهار می دارد: مردم علیه گروهی رأی می‌دهند که احساس می‌کنند تشنه قدرت است، و هنوز هیچ یک از وعده‌های خود را عملی نکرده‌اند، وعده‌هایی که 90 درصد آن ها بسیار مورد توجه مردم مصر بوده و برای آن ها حیاتی است ، مانند آوردن غذا بر سر سفره‌ها، خدمات پزشکی، آموزش، مسکن- اما تا کنون تغییر را احساس نکرده اند.

البرادعی: دموکراسی آمریکایی باید راهنمای قانونگذاران مصری باشد!

اما جنجالی‌ترین مسأله به اعتقاد رئیس پیشین آژانس، پیش‌نویس قانون اساسی است، که محتویاتش، با این که برای مطالعه در دسترس همگان قرار دارد، همچنان محل اختلاف است. اخوان‌المسلمین آن را "بهترین قانون اساسی مصر تا به امروز" و حاصل اتفاق آراء می‌نامند، حال آن که شخصیت‌های برجسته از میان مخالفان و گروه‌هایی همچون دیده بان حقوق بشر از ادبیات مبهم و نبود حمایت از حقوق بشر در آن، بخصوص برای زنان، انتقاد کرده‌اند.

منتها از نظر البرادعی، بزرگ‌ترین خطر این قانون اساسی این است که در آن نقاط مشترک میان گروه‌های گوناگون مصری درنظر گرفته نشده است، و بنابراین در آینده بدون شک به بی‌ثباتی می‌انجامد.

البرادعی بر این باوراست که، اخوان‌المسلمین به جای تصویب شتاب‌زده قانون اساسی، باید بکوشند درباره اصولی به اتفاق نظر برسند که مورد قبول تمامی مردم مصر است. دموکراسی آمریکا در این حوزه می‌تواند راهنمای ما باشد: همه مردم، از جنبش تی پارتی گرفته تا اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا، منشور حقوق را قبول دارند."

برنده جایزه صلح نوبل درحالی از الگو بودن دموکراسی آمریکایی سخن می گوید که گویی با گذشت تنها قریب به دوسال از انقلاب مصر، شعارهای الله اکبر در میدان التحریر و آرمان ضد استکباری و ضد دیکتاتوری رژیم وابسته به آمریکا و غرب را از یاد برده است.

فرصت دو ماهه اپوزیسیون مصر برای تجمیع نیروها

اما البرادعی و متحدانش یک فرصت دیگر برای کاهش آنچه که سلطه اخوان‌المسلمین در آینده می دانند دارند: با تصویب قانون اساسی، تا دو ماه دیگر انتخابات پارلمانی برگزار خواهد شد. پرسش اصلی اکنون این است که آیا مخالفان خواهند توانست به موقع تا زمان رأی‌گیری سازمان یابند- و به جز ادعای پیروزی اخلاقی، اقدامی عملی نیز انجام دهند؟

البرادعی می‌گوید چالش بزرگی است... بخش زیادی از آن را مدیریت و بخش زیادی را ساختار تشکیل می‌دهد، این که چگونه پایگاهی مردمی پیدا کنیم، چگونه کمک مالی جذب کنیم. وی در پاسخ به این پرسش که آیا مخالفان می‌توانند اکثریت را به خود جذب کنند، جمله‌ای را از یکی از کمپین‌های گذشته – اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2008 - وام می‌گیرد و می‌گوید: " به قول معروف، بله ما می‌توانیم."

برخی اقدامات مرسی باعث ایجاد دو دستگی و ریزش در میان اسلامگرایان مصر شده است

با تصویب قانون اساسی مصر با رای 64 درصدی مردم این کشور اکنون انتخابات پارلمان مصر در پیش است و محمد البرادعی عضو برجسته و هماهنگ کننده جبهه ملی نجات مصر – حزب سیاسی الدستور – تمام تلاش خود را برای کسب کرسی توسط گروههای مخالف معطوف کرده است.

اما باید تا دو ماه آینده منتظر ماند تا میزان اقبال مردم مسلمان مصر نسبت به رویکرد لیبرال دموکراسی اپوزیسیون به رهبری البرادعی، عمرو موسی و دیگر مخالفان مشخص شود؛ اقبالی که تا کنون به نفع اخوان المسلمین سنگینی کرده اما برخی اقدامات محمد مرسی ریزش ها و انتقاداتی را نیز به همراه داشته است.

گروه های اسلام گرای مصری نیز به طی ماه های اخیر دچار دو دستگی هایی شده اند که به اعتقاد "کمال الهلباوی" از رهبران پیشین اخوان، در انتخابات پیش رو برای آن ها خطرناک خواهد بود و در صورتی که معارضان به جمع بندی و اجماع قابل قبولی دست پیدا کنند، در انتخابات آتی برای اسلامگرایان رقیبی سرسخت خواهند بود. شرایطی که حتی ممکن است سران اخوان را به اجماع با جبهه نجات ملی نیز سوق دهد.