تأثیر این آبهای زیر زمینی در حل کردن سنگهایی است که جزایر هاوایی را می سازد و این مسئله بسیار قوی تر از نیروهای فرسایش خاک است.

استیو نلسون زمین شناس دانشگاه بیرگهام یانگ اظهار داشت: ما تلاش کردیم به سرعت ناپدید شدن این جزایر پی ببریم و اینکه به درک این موضوع برسیم که چه نوع تأثیر جوی روی نرخ این سرعت تأثیر دارد. مواد بیشتری از این جزایر در اثر تماس با آبهای زیرزمینی حل می شوند و این مسئله معنای حقیقی فرسایش را روی جزایر نشان می دهد.

وی افزود: در جریان این تحقیق ما آبهای زیرزمینی را با جریان آب رودخانه مقایسه کردیم تا دریابیم که کدام یک دارای مواد معدنی بیشتری است.

نلسون و همکارانش دو ماه را به نمونه گیری از دو منبع پرداختند. علاوه بر این، بررسی آبهای زیر زمینی و آبهای سطح زمین توسط سازمان زمین شناسی آمریکا نیز به آنها کمک کرد که بتوانند کیفیت کلی و حجم میزان ناپدید شده طی هرسال از جزیره را محاسبه کنند.

نسلون گفت: تمام جزایر هاوایی از یک نوع سنگ ساخته شده اند. آب و هوا در این منطقه ناپایدار است، چرا که بارش باران نیز بسیار ناپایدار است و این منطقه یک آزمایشگاه طبیعی خوب را برای ما فراهم کرده است.

آینده این جزایر همچنین تاحد زیادی تحت تأثیر زمین ساخت صفحه ای (Plate tectonics) قرار دارد. اوآهو درحال حاضر به آرامی به سمت شمال غربی حرکت می کند.

نتایج این تحقیق در مجله Geochimica et Cosmochimica Acta توسط الزویر منتشر شده است.

مجمع‌الجزایر هاوایی در اقیانوس آرام، ایالت پنجاهم کشور آمریکا است. پایتخت و شهر مهم آن هونولولو است. طول نواری که مجمع‌الجزایر هاوائی را تشکیل می‌دهد 3 هزار و 300 کیلومتر است. هشت جزیره اصلی هاوایی اوآهو، مائوئی ، کائوآئی ، لانائی ، مولوکای ، نیهاو و و کاهولاوی هستند.

بزرگترین این جزیره‌ها جزیره هاوایی با وسعت 8 هزار و 150 کیلومتر مربع و کوچکترین آنها جزیره غیرمسکونی کاهولاوی با 125 کیلومتر مربع وسعت است.