سرویس فرهنگی مشرق/گروه سینما - "سینما نابود می شود" این تیتر را تا کنون چندین بار روزنامه ها و مجلات سینمایی و غیر سینمایی به کار برده و قصد داشتند تا با این کار بحران اخیر سینما را نشان بدهند.
همه و همه به دنبال مقصر هستند. حوزه هنری از سازمان سینمایی ایراد می گیرد، سینماگران از حوزه هنری، مردم از سینما دار ها و خلاصه در این بلبشوی فرهنگی هر کسی فکر این است که فریادی زده باشد بلند تر و رسا تر از دیگری!
مهم نیست کلاه قرمزی داشته باشیم یا محمد رضا گلزار. مهم نیست داستان فیلم خیانت باشد یا جبهه و جنگ! مهم نیست 100 سینما داشته باشیم یا 1100 تا!
مهم این است که به جان هم افتادیم!
یکی فیلم ها را تحریم می کند. یکی میتینگ می گذارد و اعتراض می کند. یکی مظلوم نمایی می کند. یکی فحش می دهد. یکی تهدید می کند و خلاصه جنجال هایمان آنقدری هست که با خیال راحت بگوئیم سینما زنده است.
سینمای ایران اما بعد از این همه حاشیه و بحران هنوز هم نفس می کشد و این جای شکر دارد. کاش همه ما بدانیم که چه می کنیم. کاش به جای دعوا و به جان هم پریدن، فکر هایمان را روی هم بگذاریم و به نیاز فرهنگی جامعه توجه کنیم.
باید یادمان بیاید!
یادمان بیاید حاج کاظم "آژانس شیشه ای" را، آن وقت می فهمیم سینمای دفاع مقدس امروز حالش خوب نیست.
یادمان بیاید شیطنت چند عروسک در "مدرسه موشها" را، آن وقت می فهمیم سینمای کودک امروز حالش خوب نیست.
یادمان بیاید دنیای کوچک و زیبای "بچه های آسمان" را، آن وقت می فهمیم سینمای اجتماعی هم حالش خوب نیست.
پی نوشت: در شرایطی که کسی فکرش را هم نمی کرد حدود 95 فیلم برای حضور در جشنواره فیلم فجر ثبت نام کرده و به گفته مسئولان برگزاری، این استقبال کم سابقه و قابل توجه بوده است. شاید شروع خوبی باشد برای زنده کردن سینما.
همه و همه به دنبال مقصر هستند. حوزه هنری از سازمان سینمایی ایراد می گیرد، سینماگران از حوزه هنری، مردم از سینما دار ها و خلاصه در این بلبشوی فرهنگی هر کسی فکر این است که فریادی زده باشد بلند تر و رسا تر از دیگری!
مهم نیست کلاه قرمزی داشته باشیم یا محمد رضا گلزار. مهم نیست داستان فیلم خیانت باشد یا جبهه و جنگ! مهم نیست 100 سینما داشته باشیم یا 1100 تا!
مهم این است که به جان هم افتادیم!
یکی فیلم ها را تحریم می کند. یکی میتینگ می گذارد و اعتراض می کند. یکی مظلوم نمایی می کند. یکی فحش می دهد. یکی تهدید می کند و خلاصه جنجال هایمان آنقدری هست که با خیال راحت بگوئیم سینما زنده است.
از احوال بازیگر ها هم چیز زیادی برای گفتن نداریم. فرد اعلاها کناره گیری کرده اند و قصد ندارند تا عوض شدن شرایط فعلی سینما به عرصه هنر بازگردند. دیگران هم که نخواستند عرصه را خالی کنند فیلم نامه های آبکی را با بازی آبکی تر خودشان مزین کرده و تحویل تماشاچی می دهند. در این میان البته هستند فیلم هایی که به مدد جنجال و حاشیه سازی پر فروش می شوند. اما بازی ها و فیلم نامه ها توفیری با بقیه آثار سینمایی ندارند.
سینمای ایران اما بعد از این همه حاشیه و بحران هنوز هم نفس می کشد و این جای شکر دارد. کاش همه ما بدانیم که چه می کنیم. کاش به جای دعوا و به جان هم پریدن، فکر هایمان را روی هم بگذاریم و به نیاز فرهنگی جامعه توجه کنیم.
باید یادمان بیاید!
یادمان بیاید حاج کاظم "آژانس شیشه ای" را، آن وقت می فهمیم سینمای دفاع مقدس امروز حالش خوب نیست.
یادمان بیاید شیطنت چند عروسک در "مدرسه موشها" را، آن وقت می فهمیم سینمای کودک امروز حالش خوب نیست.
یادمان بیاید دنیای کوچک و زیبای "بچه های آسمان" را، آن وقت می فهمیم سینمای اجتماعی هم حالش خوب نیست.
پی نوشت: در شرایطی که کسی فکرش را هم نمی کرد حدود 95 فیلم برای حضور در جشنواره فیلم فجر ثبت نام کرده و به گفته مسئولان برگزاری، این استقبال کم سابقه و قابل توجه بوده است. شاید شروع خوبی باشد برای زنده کردن سینما.
