به گزارش مشرق به نقل از فارس، در قرآن کریم آیه ای هست که « فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه، یسبح له فیها بالغدو والاصال. در خانه هایی است که خدا آن را رخصت داده و در آن نام خدا ذکر شود. همانها که در آن، «مردان الهی » صبح و شام، تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند.»

این آیه اشاره دارد به مکان هایی که خدا برگزیده تا در آن تسبیح و تقدیس شود. پس کجا بهتر از قبور مطهر انبیا و اوصیا و اولیاء و شهدا.

گلزارهای شهدا در سراسر کشور از مکان‌های برگزیده است و مفسر کبیر قرآن و امام العارفین عصر حاضر، خمینی کبیر فرمودند: «شهدا امامزادگان عشقند و مزارشان زیارتگاه اهل یقین است ....» و همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان، عارفان، دلسوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود.

پس شهدا که به تعبیر امام عزیز، امام زادگان عشقند مزارشان زیارت گاه است...

گلزار شهدای بهشت زهرا (س) در پایتخت ام القری اسلام با سی هزار شهید و 5 هزار شهید گمنام و مزار شهدای چون شهید بهشتی و 72 تن از یارانش، شهید رجایی و باهنر و سرداران شهیدی مثل چمران، فلاحی، فکوری، نامجو، باقری، صیادشیرازی، آوینی و....شهدایی که در غربت انقلاب امام، با خون خود اسلام را یاری کردند از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

امروزه این نقطه بی نظیر و بی بدیل که باید حفظ شود و به عنوان یک میراث فرهنگی به نسل های آینده تحویل شود به بهانه بازسازی، گرفتار همان بلایی شده که بر مناطق عملیاتی رفت و به اسم بازسازی و نوسازی، تمام آثار حماسه 8 ساله (خاکریزها،کانال ها، سنگرها، ادوات منهدم شده دشمن، مقرها و پادگان‌ها و...) با غفلت مدعیان جنگ (بخوانید سرداران سازندگی) تخریب شد.

تعجب نکنید که آثار 8 سال دفاع مقدس به دست مدعیان حماسه مقدس محو شد والا کسی جرات نداشت به این مقدسات دست درازی کند و متاسفانه آثار به جا مانده از غیرت و مقاومت و مردانگی این ملت در گلزار شهدای بهشت زهرا امروز به دست این مدعیان ناآگاه در حال نابودی است. نفس بازسازی و بهسازی پسندیده است اما نه به قیمت محو حوض خون، کلبه ننه علی و اخیرا هم محل تغسیل شهداء... .

امروزه مدیر عامل سازمان بهشت زهرا (س) با حفظ سمت شهردار حرم امام راحل نیز می‌باشد. این موضوع یعنی حرم امام برای خود تولیت مستقل دارد و شهردار حرم امام وظیفه خدمات رسانیش را انجام می‌دهد و اجازه دخالت در امورات حرم امام را ندارد. که اگر اینگونه نبود قطعا تا به حال خبر بگو مگو با تولیت حرم امام رسانه ای می‌شد. البته حق هم همین است...

امروز حریم حرم بنیانگذار جمهوری اسلامی، امام عزیز مشخص شده و تحویل تولیت حرم گردیده است و هرگونه جابجایی و دخل و تصرفی باید با اجازه صورت پذیرد.

حال برگردیم گلزار شهدای بهشت زهرا (س) که شهرداری تهران با کارگزارش، سازمان بهشت زهرا (س) به علت نبود نفس کش دیگری در میدان بدون رقیب می‌تازد و هر کاری دلش بخواهد می‌کند. حتی زائرین گلزار را محرم نمیداند تا اطلاعاتی در مورد طرحی که در حال انجام است در اختیار آنان بگذارد. چرا که قدرت مطلق میدان است. مدیر عامل این سازمان که خود زمانی با شهدا همراه و همرزم بود و نون و نمک جبهه را خورده، امروز حق نمک نگه نداشته و بدون توجه به نصیحت ناصحین امین یک تنه در هدم نمادهای دفاع مقدس در گلزار شهدای بهشت زهرا می‌تازد. و نمیداند که به بهانه بازسازی، هم آثار بجا مانده از دفاع مقدس را نابود می‌کند و هم فضای معنوی گلزار شهدا را آلوده آثار مزاحم می‌کند.

کلبه ننه علی مزاحم بود و وصله ناجور؟ اما کیوسک دوچرخه سواری در مزار شهدا که گاهی دخترکان بالای سن تکلیف سوار بر دوچرخه در داخل مزار شهدا خودنمایی کنند، نشانه بازسازی...

حوض خون که روزگاری نماد جوشش ایثار و مقاومت در گلزار شهدا بود و شهدای زیادی با آن عکس یادگاری گرفتند مزاحم و تخریب شود و جای آن آلاچیق‌ها که نماد تفرجگاه است وارد زیارت گاه شود؟ و عجیب تر اینکه آرامش نشستن در کنار سنگ مزارشهدا جایش را به خیابان و لمیدن روی مبلمان انتخابی آقایان بدهد.

و ای کاش نظارتی بود بر اجرای عملیات کف سازی و سنگفرش خیابان‌های میان قطعات. چرا که هنوز کار تمام نشده، سنگ ها سست شده و از جای خود حرکت می‌کنند. گفته اند قرار است وسایط نقلیه در قطعات ترد نکنند و برای رفت و آمد وسیله های عمومی به این منظور داخل قطعات زایرین شهدا را جابجا کنند. اما با عرض کم خیابانها و اختصاص وسعت زیاد معبر عبور به فضای سبز، چگونه امکان پذیر است.

ما یک بار سرمان کلاه رفت، وقتی که بعد از جنگ به شهر آمدیم و سرگرم درس و دانشگاه شدیم عده ای دنبال شغل رفتند و بزرگترهای ما دنبال گرفتن موافقت اصولی و فرماندهان هم دنبال گرفتن درجه و یک عده هم از این مشغولیت ما استفاده کرده و حماسه زدایی کردند تا امروز جوان نسل سوم ما در خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و... دنبال رد گلوله بر دیوار بگردد و پیدا نکند. و مجبور شوند در اطراف کربلای شلمچه خاکریز و میدان مین جعلی بزنند تا صورت مسئله را عوض کنند.

اما سخن آخر با فرماندهان عزیز و اسطوره های مقاومت که امروز تعداد زیادشان بر مصدر امورند و الحمدلله در شهرداری تهران هم صاحب منصب هستند و بعضی هم چهره های ماندگار.

سروران عزیز نمی‌خواهید خادم افتخاری شهدا باشید. آیا امکان برگزاری جلسات کاری در طول هفته در کنار همسنگرانتان در گلزار شهدا وجود ندارد. تا کی باید ما جور شما را بکشیم. والدین شهدا سراغ شما را از ما می‌گیرند. از امیر سرلشگر صالحی فرمانده ارتش جمهوری اسلامی یاد بگیرید که به دفعات زیاد در شب‌های جمعه در کنار مزار شهدا رویت می‌شود. البته ایشان هم مثل اینکه سرش شلوغ شده و چند وقتی است که بی وفا شده. اگر شهدا که روزی تحت امر شما سینه به گلوله دشمن می‌دادند زنده، هستند که هستند. پس سری به زنده ها بزنید. از ما فرار می‌کنید که نکند از شما تقاضایی بکنیم و برای درمان همسنگری که درصد ندارد و شب‌ها تا به صبح از صدای سرفه اهل خانه اش بیدارند به شما رو بیاندازیم.

فرماندهان دو لشگر تهران یعنی حضرت رسول (ص) و سیدالشهداء(ع) در زمان جنگ در طول سال چند بار به گلزارشهدای بهشت زهرا می آیند.؟ شاید کار دارند و وقت ندارند!

نور چشمان ما، یک وقت ملاقات هم به شهدا بدهید. اگر رفت و آمد شما به این امام زاده و زیارت گاه زیاد باشد دیگر کسی به خود اجازه این ترک تازی را نمی‌دهد. مگر به شما خبر نرسید که ظرفیت قطعات شهدا و صالحین(محل دفن پدرو مادر شهدا) در گلزار شهدای بهشت زهرا تا سال آینده به پایان می‌رسد و اگر دیر بجنبید قطعه 51 را که می‌تواند بخشی از نیاز را در سال‌های آینده مرتفع کند به پول تبدیل می‌کنند و پولش را خرج می‌نمایند.

و کلام آخر اینکه گلزار شهدای بهشت زهرا تجلی کربلا و عاشوراست. آنقدر در تهران بوستان و تفرجگاه هست که نیازمندی معطل نمی ماند .تو را به خدا زیارتگاه ما را پارک نکنید... .

پس بر دوستداران و پیروان شهدا تکلیف است که اطلاع رسانی کنند و غیرت به خرج دهند تا گلزار شهدای بهشت زهرا (س) زیارتگاه بماند.

*جا مانده از شهدا و آواره گلزارشهدای بهشت زهرا: عبدالله حسینی