به گزارش مشرق به نقل از ایرنا، حکایت شهر ما، کرمانشاه نیز در نوع خود جالب است در حالی که بر روی دیوارهای چند متری خانه های مان، یکی دو متری هم میله های نیزه ای و نرده نصب می کنیم، غافل از اینکه واقعا هم وضع امنیت شهرمان خوب و کافی است و هم اینکه با این کارهایمان ممکن است سوء قضاوت غریبه ها را نسبت به خود برانگیزیم و به قول آقای استاندار این دیوارهای بلند ممکن است حتی در جذب سرمایه گذار برای توسعه و آبادانی دیارمان نیز نامطلوب باشد.

گرچه تامین امنیت شهرها در اساس بر عهده نیروی انتظامی است و در 24 ساعت شبانه روز شاهد گشت زنی اکیپ های این نیروی زحمت کش در سطح خیابان ها و معابر هستیم ولی شاید کرمانشاه را از این بابت که پدیده ای به نام شبگردها که در زبان محلی به آنها ˈ اتاسˈ می گویند، به نوعی شهری متفاوت تر از سایر نقاط ایران بدانیم.

شبگردهای شهر کرمانشاه را اغلب افرادی مسن تشکیل می دهند که همه داشته های آنان یک سوت و یک چوب است هرچند به تازگی کمی مدرن تر هم شده اند و برخی از آنها با موتور سیکلت های قدیمی پر سر و صدا و دودزا در تاریکی و نیمه های شب به گشت زنی می پردازند.

شب در ادبیات باستان ایران زمین همواره نماد آرامش و آسایش بوده است و مردمانی که خسته از یک روز کار و جست و جوی لقمه نانی برای دمی آرمیدن به تاریکی شب و آرامشش پناه می برند، فقط و فقط یک چیز می خواهند؛ آن هم آرامش و خوابی راحت!

اما وقتی یک پدر خسته باشی و یک بچه مدرسه رو هم داشته باشی که هر دو باید صبح زود به سر کار و درس برسید، وقتی سوت های مکرر و گوشخراش شبگردها و صدای ناهنجار موتورسیکلت هایشان خواب را از چشمانان می گیرد، حتما دلخور می شوید که این دیگر چه وضعی است که در خانه خودمان آن هم در نیمه های شب نمی توانیم آسایش داشته باشیم.

شبگردها وضع شان این گونه است تقریبا هر چند قدمی که بر می دارند، سوت می کشند و بماند که صدای موتورسیکلت های شان نیز سوهان روح زن، بچه، بیمار و پیر و جوان در خانه ها می شود.

جالب اینکه چون این افراد به صورت گذری در محلات و کوی و برزن شهر عبور می کنند، بودنشان برای مثلا ممانعت از سرقت سارقان و یا جولان برخی اراذل و اوباش در تاریکی شب ها، خیلی هم بازدارنده نیست و بسیار دیده شده که دزدان به خانه های شهروندان دستبرد می زنند ولی اثری از شبگرد ها نبوده که نبوده!

حال این سووال پیش می آید که آیا اساسا شبگردها نسبت به تامین امنیت جانی و مالی شهروندان تعهدی دارند و اگر خانه ای مورد دستبرد قرار گرفت، از نظر قانونی می باید پاسخگو باشند یا خیر؟

به نظر، کرمانشاه تنها شهری است که این پدیده را به خود می بیند و در سایر شهرها حداقل تا آنجا که ما می دانیم خبری از شب گرد نیست لذا بودن این افراد چوب به دست و سیار در تاریکی شب آیا نمی تواند این ذهنیت را به مهمانان و افراد غیرکرمانشاهی بدهد که ضریب ایمنی در کرمانشاه پایین است حال آنکه واقعا این گونه نیست و خوشبختانه با تلاش نیروهای انتظامی از امنیی پایدار بهره مند هستیم.

نکته دیگر اینکه ابتدای هر ماه افراد شبگرد با مراجعه به درب منازل اهالی محلات، از آنان حق شبگردی شان را مطالبه می کنند که در این بین معلوم نیست آیا این افراد با مشورت و صلاح دید اهالی محلات بکار گرفته شده اند یا نه اینکه بطور سنتی باید در هر محله شهرمان شاهد این افراد در شبانگاهان باشیم.

آنچه در کار شبگردها بیشتر نمود دارد ایجاد سر و صدا با سوت های مکرر و صدای ناهنجار موتورسیکلت های شان است که خود سلب آرامش شهروندان است و ممکن است ذهنیت های مناسبی از وضعیت امنیت در شهر را به دیگران القا کند که امیدواریم در این بین، متولیان امر چاره اندیشی کنند.