محققان دانشگاه میشیگان طی ماه های ژانویه و آوریل 2011 دانشجویان در سالنهای غذاخوری و کافی شاپهای نزدیک دانشگاه را مورد مشاهده و رصد قرار داده اند.
آنها به طور نامحسوسی دانشجویانی را که 20 دقیقه پشت میزهای غذاخوری نشسته بودند مورد مشاهده قرار داده و متوجه شدند که آنها در فاصله زمانی های 10 ثانیه ای یکی پس از دیگری تلفنهای همراه خود را چک می کنند.
به طور کلی دانشجویان تا 24 درصد به طور میانگین با فاصله زمانی های کوتاه تلفنهای همراه خود را نگاه کرده اند. اما آنها زمانی بیشتر به بررسی تلفن همراه خود تمایل نشان دادند که دوست یا همراهشان با فاصله زمانی 10 ثانیه پیش از تلفن همراه خود استفاده کرده بود.
محققان تأکید کردند که این رفتار اغلب تکرار می شود.
دنیل کراگر که این پژوهش را انجام داده اظهار داشت: ممکن است برخی از این افراد در گروه کسانی طبقه بندی شوند که از چک کردن تلفن همراه خود برای اینکه ببینند آیا پیام جدیدی داشته اند یا خیر احساس رضایت می کنند اما این رفتار مسری در این تحقیق چندین بار در عرض 15 دقیقه رخ می داد و تکرار می شد.
کراگر اعتقاد دارد که الگو ممکن است به تأثیرات مشارکت و طردشدن اجتماعی ارتباط داشته باشد. اگر یک فردی که با وی همراه هستیم با تلفن همراه خود گفتگو کند، به نوعی احساس طرد شدگی می کنیم. از این رو ممکن است این فرد نیز با تلفن همراه خود ارتباط دیگری برقرار کند تا این احساس درونش به وجود نیاید.
محققان اشاره کرده اند که آنها این مشاهدات را درباره گروه های مختلف بررسی نکرده اند، برای مثال ممکن است بزرگسالان سالخورده تر از این دانشجویان برحسب عادت از تلفن همراه خود استفاده نکنند.
نتایج این تحقیقات در بولتن رفتارشناسی انسانی منتشر شده است.
