به گزارش مشرق به نقل از جهان، در روزهای گذشته خبری در رسانه های مجازی منتشر شد که به سرعت جزء صفحات پر بازدید سایت ها قرار گرفت اما محتوای خبر چه بود ؟ دستشویی ایستاده درفروشگاه بزرگ اصفهان!
به گزارش جهان، ماجرا باز می گشت به پروژه سیتی سنتر اصفهان که با سرمایه گذاری بخش خصوصی غیر ایرانی در حال احداث در نزدیکی شهر اصفهان است.
این ماجرا از چند جهت نظر مخاطبین را جلب می کرد، اول آنکه نسبت استفاده از چنین دستشویی هایی با فرهنگ دینی و ملی ما چیست؟ دوم اینکه آیا اصولا دستگاه و یا سازمان خاصی بر روی این قبیل مسائل نظارت های لازم را اعمال می نماید و سوم اینکه طبیعتا این تنها یکی از جنبه های منفی ایجاد چنین مجتمع هایی با کارکرد چند نقشی در حاشیه یک شهر با هویت به نام اصفهان است و آیا برای چنین المانهایی پیوست های فرهگی در نظر گرفته می شود و یا صرفا نگاه به کسب منفعت است ولو به قیمت نشانه رفتن هویت مردم آن منطقه؟
سوال اول که طبعا جواب روشنی دارد، بر هر کسی واضح و مبرهن است که سبک زندگی اسلامی ایرانی ما با چنین مواردی کاملا بیگانه است. اما در مورد سوال دوم ماجرا را از رئیس شورای شهر اصفهان جویا شدیم. مهندس حاج رسولیها ضمن بیان اینکه این موضوع ارتباط مستقیمی با شورای شهر ندارد، افزود: «پیگیری های ما در این رابطه باعث شد تا با تعبیه کابین برای این دستشویی ها تا حدودی مشکل حل شود و همچنین تذکرات شفاهی نیز به مسئولین پروژه داده شده است.»
البته به نظر می رسد همین طور که شهرداری در دادن مجوز پایان ساخت به برخی حدود شرعی مثل میزان دید منازل مشرف به سایر منازل توجه می نماید باید در این مورد نیز برخورد قاطع داشته باشد. و اصولا از نصب چنین المانهایی جلوگیری نماید و ماجرا به نصب کابین ختم نشود! نیز از پلیس اماکن نیروی انتظامی نیز انتظار می رود با قاطعیت به مسئولیت قانونی خود در مقابل چنین تابوشکنی هایی عمل نماید.
اما در رابطه با سوال سوم باید گفت متاسفانه از آن جایی که فرهنگ کشور ما هنوز که هنوز است پس از سی و چند سال از انقلاب اسلامی فاقد یک مدیریت جامع و مهندسی شده است طبیعتا منافذ زیادی برای نفوذ و تاثیر گذاری مخرب بر روی فرهنگ مردم و جامعه به شدت زیاد و متنوع است. حالا بر فرض که شهرداری و یا نهاد مسئول دیگری بتواند تا حدودی نا به هنجاری های ایجاد شده در چنین پروژه بزرگی را کنترل نماید (که البته بیم آن می رود همین اتفاق هم کامل و جامع رخ ندهد؛ مثلا فرض کنید در همین قضیه، ماجرا با نصب کابین هایی خاتمه یابد، پس اصل بحث رواج چنین سبکی چه می شود؟! ) مباحث ایجابی ماجرا از سوی کدام نهاد و یا قانونی دنبال می شود بخصوص وقتی طراحان و سرمایه گذاران طرح نیز غیر ایرانی و نا آشنا به هویت مردم کشور و جامعه ما باشند.
مثلا آیا الزامی برای ساخت یک مسجد و یا نمازخانه در خور چنین پروژه ای وجود دارد؟ این جاست که می توان به ضرورت طرح مبحث "پیوست های فرهنگی" در کلیه پروژه های مرتبط با زندگی مردم که رهبر معظم انقلاب چندین سال پیش به آن اشاره کردند و حتی آن را جزء سیاست های کلی ابلاغی برنامه پنجم توسعه قرار دادند، پی برد؟ باید از نهاد های مسئول، این سوال را پرسید که به موجب این ابلاغیه عالی ترین مقام کشور، پیوست فرهنگی پروژه سیتی سنتر اصفهان کجاست و شامل چه مواردی می شود؟ آیا اصلا چنین سندی وجود دارد؟
پاسخ به احتمال قریب به یقین منفی است. از این روی باید گفت متأسفانه باید شاهد ناهنجاری های بعدی این پروژه نیز باشیم. کسانی که سن و سالشان اقتضا می کند حتما به یاد می آوردند که افتتاح نمونه های مشابهی مثل مجتمع پارک و بلوار اصفهان را، و این که چگونه این مکان ها در ایجاد و رواج بسیاری از ناهنجاری های آن زمان نقش ایفا کرد.
سوال اول که طبعا جواب روشنی دارد، بر هر کسی واضح و مبرهن است که سبک زندگی اسلامی ایرانی ما با چنین مواردی کاملا بیگانه است.
