به گزارش مشرق، سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سرمربی تیم ملی می‌گوید میانگین سنی تیم ملی 23 سال است. آن وقت آقای کریمی می‌گوید در تیم باید جوانگرایی کرد. مگر ما کم برای تیم زحمت کشیدیم و این ملی‌پوشان را به اینجا رساندیم. وقتی به یک تیم پیر می‌گویند که تکواندوکارانش هم در مسابقات حسابی کتک بخورند و هم نتیجه نگیرند. این تیم قهرمان جهان شده، حال چطور شده است که تیم‌های چین و روسیه را به سختی شکست داده و مقابل کره هم بسیار ضعیف ظاهر شده است.
وی ادامه داد: باید واقعیت را پذیرفت. امروز کار در دست کسانی است که کاردان نیستند. نه این که نخواهند تیم را قهرمان کنند، توانش را ندارند. زمانی که فریبرز عسگری می‌خواست برای مربیگری به هند برود، آمد و به من گفت که مقامات هندی از او برنامه می‌خواهند. من هم به عسگری گفتم که نگران نباش کمکت می‌کنم و به او جزوه و پاور پوینت دادم تا او مقابل هندی‌ها کم نیاورد. آن وقت همین آقا می‌آید و در برنامه تلویزیونی می‌گوید که کسی نظیر برنامه‌ریزی او را نداشته است. او گفت که هشت ماه برای المپیک پیش ملی‌پوشان مانده است اما ما 10 سال این کار را کردیم.
وی افزود: من انتظار دارم که دوستان حرف درست را بگویند و برای این که خودشان را با ارزش کنند دیگران را خراب نکنند. کادر فنی بیاید و بگوید که همه توانش را گذاشته و همین نتایج را می توانسته بگیرد. عسگری فرصت بخواهد و بگوید که کار میکند و به نتایج خوبی می‌رسد. من لقمه حاضر آماده و تیم قهرمان را تحویل دادم، اما زمانی که سرمربی تیم ملی شدم هفت بازیکن را تغییر دادم و فقط یوسف کرمی از تیم قبلی ما را همراهی کرد. اعتراف کنند که نتوانستند تیم قهرمان را جمع کنند. مشکل جای دیگری است. ابتدا علت یابی کنند. متاسفانه برخی نمی‌خواهند قبول کنند که رضا مهماندوست مربی خوبی بود. پولادگر یکسری افراد مغرض را دور خود جمع کرده و نمی داند که آنها از روی حسادت من را کنار گذاشتند و تکواندو را به این روز انداختند. به نظر من عملکرد تیم ملی در جام جهانی افتضاح بود. تیمی که به زور چین را شکست دهد ، با دعای خیر مردم بالا بیاید و هر لحظه انتظار شکست از آن وجود داشته باشد شکننده است. اگر مقابل چین می‌باختیم چه می‌شد؟ قبلا تیم ملی با قاطعیت حریفانش را شکست می‌داد.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در واکنش به اظهارات برخی مبنی بر این که به دلیل تغییر شیوه برگزاری مسابقات این نتایج کسب شده است، خاطر نشان کرد: این مسابقات بسیار ساده‌تر از دوره‌های قبل برگزار شد. قبلا چهار بازیکن مسابقه می‌دادند که همه باید برنده از زمین بیرون می آمدند، ولی در این دوره پنج تکواندوکار به مصاف حریفان می رفتند که جمع امتیازات‌شان قهرمان بازی را مشخص می‌کرد. درست است که سبک برگزاری مسابقات تغییر کرده، اما آسان‌تر شده نه مشکل‌تر. ما در اوزان سنگین وزن بین 70 تا 80 کیلوگرم همیشه مدال‌های خوبی را کسب کرده‌ایم. در رقابت‌های قهرمانی جهان علیرضا نصر آزادانی، یوسف کرمی و فرزاد عبداللهی در همین اوزان طلا گرفتند. در بازی‌های آسیایی گوانگجو نصر آزادانی در وزن 74 کیلوگرم و باقری معتمد در 68 کیلوگرم و یوسف کرمی در 80 کیلوگرم طلا گرفتند و فرزاد عبداللهی هم برنز گرفت. متاسفانه بهترین‌ها به جام جهانی رفتند و نتیجه نگرفتیم. در مسابقه قهرمانی آسیا بیژن مقانلو تیم را به باد داد و نایب قهرمان شدیم. در شرایطی که در سه دوره پیاپی قهرمان آسیا بودیم و از شش تکواندوکار، شش مدال داشتیم. آن وقت می‌گفتند که تیم امید را به مسابقات قهرمانی آسیا فرستاده‌اند. من یک سوال دارم، آیا رضا نادریان ، ملی‌پوش امید است یا بزرگسالان؟!
مهماندوست با بیان این که تکواندو دارد دنده عقب حرکت میکند، خاطر نشان کرد: من از دست تکواندو راحت شدم. برخی فکر می‌کنند که من دشمن تکواندو بودم، چهار سال روی سکو بودیم. پولادگر تمام پست‌هایش را در دوره موفقیت ما گرفت و این گونه جوابمان را داد. یک مشت مسلمان حق من را خوردند و به بهانه پول من را از تکواندو بیرون کردند. من برای‌شان بزرگ بودم. بعد گفتند که تکواندو قائم به شخص نیست، نتیجه‌اش چه شد؟ آن از قهرمانی آسیا، آن از المپیک و این هم از جام جهانی. بعد از قهرمانی در جهان پولادگر حتی به من تبریک هم نگفت. او دو روز با من قهر کرد که چرا من روی سکو رفتم و کاپ قهرمانی را گرفتم. من در این بازی‌ها نیستم و برایم موفقیت تیمم مهم بود. امروز در فدراسیون تکواندو همه‌ی عکس‌های مهماندوست پاره شده است. مسئولان می آیند و می‌گویند که مربی به جهان صادر کرده‌اند و از همه اسم می‌برند به جز من که دو دوره بهترین مربی جهان و آسیا شدم. از چین تایپه به من زنگ زدند و گفتند که کره‌ای‌ها به خاطر رفتن تو جشن گرفتند. من هم به آنها گفتم که در ایران هم به خاطر رفتن من جشن گرفتند!
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو با انتقاد از کسانی که به دنبال گرفتن پست و مقام برای خودشان هستند، تصریح کرد: متاسفانه برخی از دوستان یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ. برخی می‌گویند فدراسیون عملکرد خوبی ندارد، اما نایب قهرمانی هم بد نیست. متاسفانه برای روز مبادا برای خودشان یک روزنه می‌گذارند. اگر این نتایجی که تیم ملی می‌گیرد خوب است و نایب قهرمانی عنوان مطلوبی است، پس چرا به ما می‌گفتند که قهرمان شوید. اگر قهرمانی با نایب قهرمانی فرقی ندارد، چرا این قدر فشار می‌آوردند؟ روزی شش نفر از بازیکنان ما نفر اول رنکینگ جهانی بودند، امروز فقط علیرضا نصر آزادانی اول است. این یعنی ممکن است تکواندوکاران ما در قرعه به یک قهرمان جهان بخورند و حذف شوند. پولادگر به همین دلیل اجازه نداد که میان نصر آزادانی و باقری معتمد انتخابی برگزار شود. معتمد نفر اول رنکینگ جهانی بود، اما نصر آزادانی رنکینگ نداشت. باقری معتمد را به اردوی کره بردند و در آنجا رباط پایش را پاره کردند و بعد هم انداختند گردن مهماندوست! من چقدر گفتم که اردوی کره اشتباه است. تکواندو ایران آنقدر ابهت دارد که نباید در کره اردو بگذارد. من دیگر تکواندو را کنار گذاشتم و فعالیتی ندارم. امروز هم پست و مقامم در باشگاه سایپا خوب است. فرزندم زیر سرم و اکسیژن است. من از تکواندو گذشته‌ام، ولی دوستان بدانند که چوبش را می خورند. من حق کسی را نخوردم و مقام آوردم. این رسمش نبود که به خاطر حسادت با من طوری رفتار کنند که نتیجه‌اش را امروز خودشان می‌بینند.
وی ادامه داد: باید واقعیت را پذیرفت. امروز کار در دست کسانی است که کاردان نیستند. نه این که نخواهند تیم را قهرمان کنند، توانش را ندارند. زمانی که فریبرز عسگری می‌خواست برای مربیگری به هند برود، آمد و به من گفت که مقامات هندی از او برنامه می‌خواهند. من هم به عسگری گفتم که نگران نباش کمکت می‌کنم و به او جزوه و پاور پوینت دادم تا او مقابل هندی‌ها کم نیاورد. آن وقت همین آقا می‌آید و در برنامه تلویزیونی می‌گوید که کسی نظیر برنامه‌ریزی او را نداشته است. او گفت که هشت ماه برای المپیک پیش ملی‌پوشان مانده است اما ما 10 سال این کار را کردیم.
وی افزود: من انتظار دارم که دوستان حرف درست را بگویند و برای این که خودشان را با ارزش کنند دیگران را خراب نکنند. کادر فنی بیاید و بگوید که همه توانش را گذاشته و همین نتایج را می توانسته بگیرد. عسگری فرصت بخواهد و بگوید که کار میکند و به نتایج خوبی می‌رسد. من لقمه حاضر آماده و تیم قهرمان را تحویل دادم، اما زمانی که سرمربی تیم ملی شدم هفت بازیکن را تغییر دادم و فقط یوسف کرمی از تیم قبلی ما را همراهی کرد. اعتراف کنند که نتوانستند تیم قهرمان را جمع کنند. مشکل جای دیگری است. ابتدا علت یابی کنند. متاسفانه برخی نمی‌خواهند قبول کنند که رضا مهماندوست مربی خوبی بود. پولادگر یکسری افراد مغرض را دور خود جمع کرده و نمی داند که آنها از روی حسادت من را کنار گذاشتند و تکواندو را به این روز انداختند. به نظر من عملکرد تیم ملی در جام جهانی افتضاح بود. تیمی که به زور چین را شکست دهد ، با دعای خیر مردم بالا بیاید و هر لحظه انتظار شکست از آن وجود داشته باشد شکننده است. اگر مقابل چین می‌باختیم چه می‌شد؟ قبلا تیم ملی با قاطعیت حریفانش را شکست می‌داد.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در واکنش به اظهارات برخی مبنی بر این که به دلیل تغییر شیوه برگزاری مسابقات این نتایج کسب شده است، خاطر نشان کرد: این مسابقات بسیار ساده‌تر از دوره‌های قبل برگزار شد. قبلا چهار بازیکن مسابقه می‌دادند که همه باید برنده از زمین بیرون می آمدند، ولی در این دوره پنج تکواندوکار به مصاف حریفان می رفتند که جمع امتیازات‌شان قهرمان بازی را مشخص می‌کرد. درست است که سبک برگزاری مسابقات تغییر کرده، اما آسان‌تر شده نه مشکل‌تر. ما در اوزان سنگین وزن بین 70 تا 80 کیلوگرم همیشه مدال‌های خوبی را کسب کرده‌ایم. در رقابت‌های قهرمانی جهان علیرضا نصر آزادانی، یوسف کرمی و فرزاد عبداللهی در همین اوزان طلا گرفتند. در بازی‌های آسیایی گوانگجو نصر آزادانی در وزن 74 کیلوگرم و باقری معتمد در 68 کیلوگرم و یوسف کرمی در 80 کیلوگرم طلا گرفتند و فرزاد عبداللهی هم برنز گرفت. متاسفانه بهترین‌ها به جام جهانی رفتند و نتیجه نگرفتیم. در مسابقه قهرمانی آسیا بیژن مقانلو تیم را به باد داد و نایب قهرمان شدیم. در شرایطی که در سه دوره پیاپی قهرمان آسیا بودیم و از شش تکواندوکار، شش مدال داشتیم. آن وقت می‌گفتند که تیم امید را به مسابقات قهرمانی آسیا فرستاده‌اند. من یک سوال دارم، آیا رضا نادریان ، ملی‌پوش امید است یا بزرگسالان؟!
مهماندوست با بیان این که تکواندو دارد دنده عقب حرکت میکند، خاطر نشان کرد: من از دست تکواندو راحت شدم. برخی فکر می‌کنند که من دشمن تکواندو بودم، چهار سال روی سکو بودیم. پولادگر تمام پست‌هایش را در دوره موفقیت ما گرفت و این گونه جوابمان را داد. یک مشت مسلمان حق من را خوردند و به بهانه پول من را از تکواندو بیرون کردند. من برای‌شان بزرگ بودم. بعد گفتند که تکواندو قائم به شخص نیست، نتیجه‌اش چه شد؟ آن از قهرمانی آسیا، آن از المپیک و این هم از جام جهانی. بعد از قهرمانی در جهان پولادگر حتی به من تبریک هم نگفت. او دو روز با من قهر کرد که چرا من روی سکو رفتم و کاپ قهرمانی را گرفتم. من در این بازی‌ها نیستم و برایم موفقیت تیمم مهم بود. امروز در فدراسیون تکواندو همه‌ی عکس‌های مهماندوست پاره شده است. مسئولان می آیند و می‌گویند که مربی به جهان صادر کرده‌اند و از همه اسم می‌برند به جز من که دو دوره بهترین مربی جهان و آسیا شدم. از چین تایپه به من زنگ زدند و گفتند که کره‌ای‌ها به خاطر رفتن تو جشن گرفتند. من هم به آنها گفتم که در ایران هم به خاطر رفتن من جشن گرفتند!
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو با انتقاد از کسانی که به دنبال گرفتن پست و مقام برای خودشان هستند، تصریح کرد: متاسفانه برخی از دوستان یکی به نعل می‌زنند و یکی به میخ. برخی می‌گویند فدراسیون عملکرد خوبی ندارد، اما نایب قهرمانی هم بد نیست. متاسفانه برای روز مبادا برای خودشان یک روزنه می‌گذارند. اگر این نتایجی که تیم ملی می‌گیرد خوب است و نایب قهرمانی عنوان مطلوبی است، پس چرا به ما می‌گفتند که قهرمان شوید. اگر قهرمانی با نایب قهرمانی فرقی ندارد، چرا این قدر فشار می‌آوردند؟ روزی شش نفر از بازیکنان ما نفر اول رنکینگ جهانی بودند، امروز فقط علیرضا نصر آزادانی اول است. این یعنی ممکن است تکواندوکاران ما در قرعه به یک قهرمان جهان بخورند و حذف شوند. پولادگر به همین دلیل اجازه نداد که میان نصر آزادانی و باقری معتمد انتخابی برگزار شود. معتمد نفر اول رنکینگ جهانی بود، اما نصر آزادانی رنکینگ نداشت. باقری معتمد را به اردوی کره بردند و در آنجا رباط پایش را پاره کردند و بعد هم انداختند گردن مهماندوست! من چقدر گفتم که اردوی کره اشتباه است. تکواندو ایران آنقدر ابهت دارد که نباید در کره اردو بگذارد. من دیگر تکواندو را کنار گذاشتم و فعالیتی ندارم. امروز هم پست و مقامم در باشگاه سایپا خوب است. فرزندم زیر سرم و اکسیژن است. من از تکواندو گذشته‌ام، ولی دوستان بدانند که چوبش را می خورند. من حق کسی را نخوردم و مقام آوردم. این رسمش نبود که به خاطر حسادت با من طوری رفتار کنند که نتیجه‌اش را امروز خودشان می‌بینند.
