سامانه های جدید مقاومت با حمله به اهدافی در فاصله 85 کیلومتری نوار غزه، از جمله تل آویو پایتخت رژیم صهیونیستی سایه ای از وحشت را بر سر صهیونیستها گستراندند اما بخش دیگری از توانایی های جدید مقاومت در این جنگ که به نوعی باعث تعجب بسیاری از کارشناسان در جهان شده است بحث موشکهای دوش پرتاب مقاومت است.
تا پیش از این یکی از اصلی ترین مشکلات مبارزین فلسطینی بحث دفاع هوایی و مقابله با حملات پرنده های صهیونیست بود. در طول یک هفته اخیر اخباری در مورد مورد اصابت قرار گرفتن حدود 10 جنگنده های اف 16، بالگردهای آپاچی و پهپاد متعلق به نیروی هوایی اسراییل بر روی خروج رسانه های جهان قرار گرفت. اما شاید برای بسیاری این سوال مطرح شده است که این پرنده ها چگونه ساقط شده اند؟
رهبران مقاومت صریحا اعلام کرده اند که کلیه سلاح هایی که در حال حاضر در نوار غزه توسط رزمندگان فلسطینی مورد استفاده قرار می گیرد ساخت ایران است و با استناد به این سخنان، می توان تحلیلی مطمئن تر درباره اقدامات جدید رزمندگان فلسطینی ارائه کرد.
اگرچه بنا به دلایل بسیار زیاد، مبارزان فلسطینی تاکنون تصاویری زیادی از موشکهای ضد هوایی خود ارائه نداده اند و تنها به نمایش چند لحظه از پرتاب یک موشک دوش پرتاب به سمت آسمان اکتفاء کرده اند اما از شواهد به دست آمده، می توان گمانه زنی هایی را ارائه کرد.
اما کدام موشک های ایرانی می تواند به این قابلیت رسیده باشد که پرنده هایی مثل آپاچی و یا اف 16 را مورد اصابت قرار دهد؟ در این مطلب به دنبال پاسخ به این سوال هستیم.
به صورت سنتی موشکهای سری سام 7 ساخت شوروی سابق که در ایران با نام سهند تولید می شدند اولین سامانه های دوش پرتابی بودند که در کشور به تولید رسیدند. این سامانه با توجه به پایین بودن سطح تکنولوژی در زمان خود نتوانست آنچنان که باید و شاید در زمان جنگ تحمیلی برای ایران مسمر ثمر باشد. در ادامه جنگ ورود سامانه استینگر ورق را برگردانده و توانست برای اولین بار به رزمندگان ایرانی توانایی موثر مقابله با تهدیدات هوایی در ارتفاع پایین را ارائه کند.
پس از پایان جنگ تحمیلی و به منظور تقویت توان دفاع هوایی کشور در بخش ارتفاع پایین چند سامانه خریداری و وارد سازمان رزم نیروهای مسلح ایران شد اما یک نکته در این جا واضح و مشخص بود و آن هم این نکته بود که موشکهای اینچنینی در بازار جهانی سلاح به وفور یافت می شوند و تهیه و ابداع روشهایی برای مقابله با آنها برای کشورهای تهدید کننده ایران مثل آمریکا و یا رژیم صهیونیستی بسیار ساده است.
هواگردهای متجاوز رژیم صهیونیستی چه مدل هایی هستند؟
در نیروی هوایی رژیم صهیونیستی دو گونه جنگنده و یک گونه بالگرد به صورت اصلی برای عملیات تهاجمی به کار می روند. هواپیماهای سری اف 15 و اف 16 و بالگردهای سری آپاچی سلاح های اصلی اسراییلی ها در حملات هوایی به غزه محسوب می شوند.
به عنوان یک آشنایی مختصر با این 3 هواگرد باید گفت که جنگنده اف 15 در مدل اولیه در حقیقت یک پرنده رهگیر با توانایی های نبرد هوا به هوا بوده و در مدلهای اولیه فاقد هیچ گونه توانایی هوا به زمین خاصی است. در سالهای بعد مدلهایی از این جنگنده به صورت چند ماموریتی با توانایی های هوا به زمین طراحی شده و به مشتریان مختلف تحویل شده اند.
نکته مهم در مورد این پرنده و سایر هواپیماهای تحویل شده به اسراییل این است که این پرنده ها در بخش سامانه های جنگ الکترونیک و دفاع در برابر موشکهای حرارتی و رادارای متفاوت از تمامی نمونه های موجود در جهان هستند. این رویه چندین سال است که از سوی صهیونیستها دنبال می شود و آن هم بحث استفاده از سامانه های بومی در سلاح های خارجی است که به این رژیم فروخته می شود.
اطلاعات آنچنانی در مورد این سامانه ها وجود ندارد و کارشناسان معتقد هستند که صهیونیستها از این روش برای مخفی کردن اسرار خود استفاده می کنند. این مسئله نشان دهنده این است که اسراییلی ها حتی به متحد دیرین خود یعنی آمریکا نیز اطمینان نداشته و سعی می کنند تا نیاز خود را به صورت بومی تهیه کنند.
هواپیمای اف 16 ساخت شرکت لاکهید مارتین آمریکا نیز سرگذشتی شبیه به اف 15 دارد.
این هواپیما رهگیر سبک نیز در ابتدا توانایی هوا به سطح خاصی نداشت اما با گذشت زمان این هواپیما نیز دچار تغییرات فراوانی شده و توانایی انجام کلیه ماموریتهای رزمی را دارا می باشد.
بالگرد آپاچی نیز یکی از آخرین محصولات دفاعی در دوره جنگ سرد محسوب می شود. ترس آمریکایی ها از سیل بی پایان تانکها و خودروهای زرهی روسی که در پشت دیوار برلین صف کشیده بودند باعث شد تا به ساخت یک بالگرد به قیمت 20 میلیون دلار دست بزنند.
آپاچی یک بالگرد سنگین وزن مسلح به سامانه های پیشرفته هدف یابی حساب می شود که با استفاده از موشک ضد تانک "هلفایر " و کمک گرفتن از رادار موجی میلی متری که بر روی پره های اصلی آن قرار گرفته است یک تانک را در فاصله نزدیک به 10 کیلومتری هدف قرار دهند. در این بخش نیز اسراییلی ها سعی کردند تا از سامانه های دفاعی خود خصوصا در بخش مقابله با موشکهای دوش پرتاب استفاده کنند.
بعضی از گزارشات همچنین پهپاد سرنگون شده بر فراز غزه را از نوع " اسکای لیت بی" اعلام کرده اند. پهپادی سبک که عمدتا برای انجام عملیات های شناسایی در فواصل نزدیک به کار می رود.
این گونه از پهپادها عمدتا به دلیل سبکی از موتورهای کم توانی بهره می برند که در نتیجه سیگنالهای فروسرخ کمی را منتشر می کند و در نتیجه رهگیری و مورد اصابت قرار دادن آن بسیار مشکل است.
موشک های پدافند هوایی رزمندگان فلسطینی از چه نوعی هستند؟
کوتاه بردترین و جمع و جور ترین سامانه دفاع هوایی موشکی، موشک های دوش پرتاب هستند. این موشک ها قابل حمل توسط یک نفر بوده و به همین دلیل آنها را می توان در همه جا یافت و با توجه به منطقه خاص غزه و لزوم توجه به الزامات نبرد نامتقارن، کاربرد زیادی در دفاع از مردم فلسطین دارد. چند نمونه از این موشک ها در کشور وجود دارد که مهمترین آنها موشک های میثاق هستند.
موشک ایرانی میثاق که به عنوان محتمل ترین گزینه به دست مبارزین فلسطینی رسیده است در حقیقت پاسخی به مطالعه گسترده جنگهای اخیر در منطقه است. بحث پرواز در ارتقاع پایین به منظور افزایش دقت در پرتاب مهمات و همچنین دوری جستن از رادارهای جستجوگر به یکی از تاکتیکهای مورد علاقه در نیروهای هوایی جهان بدل شده است. اگر نگاهی حتی کوتاه به نبردهای اخیر در منظقه خاورمیانه بیاندازیم به کرات شاهد استفاده این تاکتیک از سوی نیروهای هوایی غربی خواهیم بود.
مدل اولیه موشک میثاق بیشتر برای مقابله با اهداف پروازی همچون بالگردها و پرنده های کم سرعت طراحی شده بود اما در گونه دوم با افزایش حساسیت جستجوگر موشک میثاق امکان رهگیری موشکهای کروز نیز به آن افزوده شده است. سرعت بالای این موشک که در حدود 3 برابر سرعت صوت تخمین زده شده است آن را به یک انتخاب ایده آل برای گروه های چریکی مثل حماس بدل می کند. میثاق 2 می تواند با اهدافی در فاصله 5 کیلومتری و ارتفاع 3.5 کیلومتری درگیر شود.
جرم آن نزدیک به 11کیلوگرم است که 1.42 کیلوگرم آن را سرجنگی تشکیل داده و جرم موشک با پرتابگر که نفر باید آن را تحمل کند حدود 17 کیلوگرم است که قابلیت حمل توسط یک نفر رزمنده را دارد.
با توجه به ویژگیهای پرتابگر، عمر انبارداری این موشک بالا بوده، دستور العمل پرتاب ساده و نرخ شلیک بالایی داشته و در دمای منفی40 تا مثبت60 درجه سانتیگراد قابل استفاده است. سامانه هدایت خودکار امکان شلیک کن و فراموش کن را فراهم کرده و به کاربر اجازه می دهد سریعاً موضع پرتاب را ترک کرده و از خطر آسیب دیدن از سوی دشمن کاسته شود.
حسگر این موشک از نوع فروسرخ پیشرفته بوده و به آن توانایی حمله به هدف از تمام زوایا را می دهد بدین ترتیب این موشک توان درگیری با اهداف نزدیک شونده را نیز دارد.
تاکتیک مهم و قابل تامل حماس در استفاده از سلاح های پدافندی
نکته حائز اهمیت دیگر در این میان بحث تاکتیک به کارگیری این موشکها نیز هست. یک مسئله مشخص است و آن هم این است که حماس فاقد سامانه های راداری برای تشخیص جهت و یا ارتفاع متجاوزین هوایی است. پس رزمندگان مقاومت بایستی با استفاده از تاکتیک کمین به یاری دیده بان های بصری خود و به احتمال زیاد شلیک همزمان از چند زاویه پرنده های متجاوز را ساقط کرده باشند.
از طرف دیگر باید به شکست اطلاعاتی رژیم صهیونیستی نیز اشاره ای کرد. مسلما در صورتی که صهیونیستها قبل از شروع حمله از وجود این چنین سامانه هایی در نوار غزه آگاهی داشتند به راحتی با افزایش ارتفاع پروازی پرنده های خود این سامانه ها را بی اثر می کردند. به احتمال زیاد اسراییلی ها با این تصور که شرایط مشابه با جنگ سال 2009 میلادی بوده و تقریبا هیچ سامانه دفاع هوایی وجود ندارد به پرواز در ارتفاع پایین دست زده بودند تا علاوه بر افزایش دقت در حمله، نقش عامل تخریب روحیه را نیز برای مردم این ناحیه ایفا کنند که با غافلگیری های تلخی رو به رو شدند!!!
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که با توجه به این که هنوز هیچ تصویر واضحی از سامانه های مورد استفاده مقاومت ارائه نشده است نمی توان به صورت دقیق در مورد ماهیت اصلی سامانه های مورد استفاده در این نبرد اظهار نظر کرد، اما یک مسئله مشخص است و آن هم این که تسلیحات ایرانی که با نگاهی تحقیرآمیز توسط برخی رسانه های غربی و بدخواهان نظام مورد بررسی قرار می گرفتند امروزه توانسته اند یکی از مدرن ترین نیروهای هوایی دنیا و ارتشی را که بنابر ادعای خودش چهارمین ارتش نیرومند جهان است را زمین گیر کرده و مجبور به پذیرش آتش بس کند. حال تصور کنید که در این زمان روزی صهیونیستها بخواهند با خود ایران و سلاح های به مراتب پیشرفته تر آن درگیر شوند...
