به گزارش مشرق به نقل از مهر، کشتی پایتخت در عین برخورداری از پتانسیل بالای کشتی گیران و مربیان سازنده، همواره چوب بی برنامگی و سیاست های غلط متولیان ورزش استان و فدراسیون را خورده که متاسفانه این روند، روز به روز نیز در حال افزایش است.

در همین راستا می توان به تازه ترین مورد یعنی غیبت تیمی از تهران در رقابتهای لیگ کشتی آزاد اشاره کرد که طبیعتا نتیجه بی برنامگی و عدم حمایت مطلوب مسئولان فدراسیون و متولیان ورزش پایتخت است.

رقابتهای لیگ کشتی آزاد امسال با حضور هشت تیم شهرستانی قرعه کشی و گروه بندی شد و مدعیان در دو گروه چهار تیمی قرار گرفتند. جالب آنکه استان مازندران با حضور 6 نماینده از لحاظ کمیت پیشتاز است و با به میدان فرستادن تیم های پرسپولیس جویبار، صدرای زیرآب، گاز مازندران ، سایپای شمال (تنکابن)، داماش بابل و شهدای ساری، همچنان خود را قطب کشتی ایران می داند.

استان خراسان رضوی نیز با حمایت مالی مطلوب از سوی موسسه مالی اعتباری ثامن الحجج (ع)، تیمی با همین عنوان را راهی لیگ کشتی آزاد کرد و استان اصفهان هم با معرفی تیم فولاد ماهان سپاهان، نشان داد از قافله عقب نمانده است.

به هر حال با توجه به حضور این سه استان، شاید بتوان غیبت بسیاری از استانهای کشتی خیز دیگر نظیر کرمانشاه، لرستان، همدان، البرز و قزوین در رقابت‌های لیگ برتر را به نوعی توجیه کرد، اما مطمئنا غیبت تهران ها با توجه به امکانات، پتانسیل و حتی وجود اسپانسرهای مالی مستقر در پایتخت چندان قابل قبول و توجیه نیست.

کشتی پایتخت همواره نقش بسزایی در رقابتهای لیگ برتر و تعدد کشتی گیر در ترکیب تیم های ملی داشته و این بار نیز انتظار می رفت با نماینده یا نمایندگان قدرتمندی در لیگ کشتی ظاهر شود، اما این روند موفقیت آمیز به جای تداوم، رفته رفته سیر نزولی یافت و به این وضعیت گرفتار آمد.

با این اوصاف تهرانی ها باید همچنان در حسرت حضور نماینده ای در لیگ امسال بمانند و خود را با خاطرات تاخت و تاز تیم های مدعی سالهای گذشته همچون نفت، هما، استقلال، نیروی زمینی ارتش، سلام، پرسپولیس، صنام، گراد و ..... مشغول کنند.

مطمئنا با ادامه این روند، نه تنها دیگر صدای سوت و هلهله از سالن شهدای هفتم تیر به عنوان قدیمی ترین سالن پایتخت به گوش نخواهد رسید، بلکه جوانان تهرانی هم انگیزه و رغبت چندانی به فعالیت در این رشته نشان نخواهند داد.

متاسفانه متولیان ورزش استان تهران و مسئولان فدراسیون کشتی در این راستا کوتاهی کرده و هیچ حرکت سازنده و مطلوبی انجام نداند. این مسئولان همچون روال همیشگی خود این بار نیز سعی کردند با حفظ سیاست سکوت و مدارا ، نظاره گر وضعیت کنونی باشند و همه چیز را به تقدیر و قسمت واگذار کنند.

هر چند از قهرمانان ملی و بزرگ کشتی تهران نیز این انتظار می رفت که همچون فعالیت های خیریه و اجتماعی قبلی خود به میدان می آمدند و گام مثبتی در این جهت بر می داشتند. مطمئنا این گوش شکسته های پایتخت نشین می توانستند با توجه به جایگاه و اعتبار والای اجتماعی خود به ترغیب و تشویق اسپانسرهای مالی برای حضور در لیگ کشتی پرداخته و بدین طریق دین خود را به زادگاه و همشهریانشان ادا می کردند.

دلیل ناکامی و غیبت تهرانی ها در لیگ امسال و تماشای اجباری و نصفه و نیمه این رقابتها از طریق رسانه ملی هر چه که هست، به واقع حق اهالی کشتی پایتخت به عنوان حامیان میلیونی و همیشگی ملی پوشان، این نبود.