به گفته وی، در این سال ها جمعیت جبیر روند نزولی نداشته و برآورد می شود حداقل 500 راس دیگر از این حیوان در زیستگاهها و مناطق آزاد حضور داشته باشند و به عنوان جمعیت های موثر و در ارتباط با جمعیت های موجود در مناطق حفاظت شده باشند .

 مدیرکل دفتر حیات وحش سازمان محیط زیست تصریح کرد: ارتفاء و افزایش سطح مناطق تحت حفاظت و اجرای پروژه حفاظت از یوزپلنگ به عنوان یک گونه کلیدی و شاخص زیستگاه های جبیر و سایر گونه های مرتبط از راهبردها و اقدامات اساسی سازمان حفاظت محیط زیست در راستای حفاظت جبیر و سایر گونه های مرتبط با یوزپلنگ محسوب می شود.

وی افزود: در حال حاضر براساس ارزیابی اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیستt جبیر در هیچ یک از رده های حفاظتی و لیست قرمز این نهاد بین المللی قرار ندارد و هر گونه اعلام نظر در خصوص حد آستانه انقراض گونه ها نیازمند مطالعات و تعیین جمعیت های موثر و پویایی شناسی جمعیت های موجود است، لذا نمی توان با داشتن حداقل اطلاعات پیرامون گونه و بدون دانش کافی و مطالعات علمی در مورد آستانه انقراض گونه ها سخن گفت.

به گزارش خبرنگار مهر، جـبیر (bennettii Gazella) یکی از انواع آهوی بومی شبه‌ قاره هند و ایران است . در گذشته این حیوان یکی از انواع غزال گرمسیری (Gazella dorcas) پنداشته می‌شد اما مطالعات ژنتیکی جدید جدایی این دو جانور را مشخص کرده ‌است. این حیوان در کشورهای هندوستان ، بنگلادش ، پاکستان و ایران دیده شده ‌است و بیشتر در مناطق بیابانی و گرم زندگی می‌کند.

این جانور شباهت زیادی به آهو یا غزال گواتردار ایرانی (Gazella subgutturosa) دارد . مهمترین تفاوت‌های آن با آهو این است که‌ اندازه‌ ای کوچک‌تر و بدن ظریف‌تر و لاغرتر دارد . هر دو جنس نر و ماده شاخ دارند در حالیکه در آهو فقط جنس نر شاخ دارد . گوش‌ها و دم آن معمولاً از آهو بلندتر است . ماده‌ها دارای شاخ‌های نازک و بلند هستند ، شاخ جبیرهای نر قوس زیادی به خارج ندارد و قدری موازی به نظر می‌رسد .

حیوان پرطاقتی است و شرایط مناطق کویری را به خوبی تحمل می‌کند ، به آب کمی نیاز دارد و آب مورد نیاز خود را از گیاهان تامین می‌کند ، مثل آهو تشکیل گله‌های بزرگ نمی‌دهد ، به شدت انسان گریز بوده و در مناطق خشک تر زندگی می‌کند ، از نظر رنگ هم شبیه آهوست .جبیر از طعمه های یوزپلنگ و جزء حیوانات تیزرو محسوب می‌شود و با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت می‌تواند بدود ، البته دویدن جبیر بدون پرش صورت می‌گیرد.

فصل جفتگیری جبیر در زیستگاه های طبیعی ایران تا حدودی با یکدیگر متفاوت است. به طوریکه در مناطق گرمسیر در اوایل پاییز و در مناطق سردسیر در اواخر پاییز جفتگیری صورت می گیرد . با توجه به اینکه دوره بارداری جبیر حدود 170 روز می باشد در صورت موفقیت آمیز بودن جفتگیری زایمان از نیمه دوم فروردین به بعد اتفاق می افتد. سن بلوغ در جبیرهای ماده در زیستگاه طبیعی 18 ماهگی و جنس نر 5/2 سالگی است .بیشترین محدوده پرکنش جبیر در استانهای سیستان و بلوچستان ، هرمزگان ، بوشهر ، یزد ، اصفهان ، کرمان ، فارس ، سمنان و تهران است.