به گزارش سرویس وبلاگستان مشرق، احمد سراجیان در وبلاگ پیام رهیابان نوشت: كوچه پس كوچه های مدینه حال و هوای دیگری به خود گرفته است پیوند آب و آینه همه را به تكاپو انداخته است دو انسان پاك و مطهر لحظه زیبای ازدواج خود را جشن گرفته اند.


زمین زیباترین لحظات را پایكوبان به سرور و شادی می پردازد،‌ فرشتگان به واسطه این هلهله و شادی به زمین آمده اند تا گل هایی از جنس نور بر سر اولین امام شیعیان و ام ابیها بریزند.

مدینه امروز دست افشان اتفاق زیبا و مباركی است پیوند دو موجود آسمانی در كوچه های بی پناه شهری كه بچه ها هر شب منتظر نان و رطب هستند تلاقی عشق و محبت و دوستی است.


پیوند خجسته ای كه در خود لحظه ها و سال های غم و اندوه آینده را در سر می پروراند لحظه ناله ها و راز و نیازهای مولا علی (ع) در چاه و شكستن پهلوی حضرت زهرا (س).

امشب ستاره ها كاروان جشن به راه انداخته اند و فرشتگان و ملائك لحظه ها را به نظاره نشسته اند تا در گذرگاه وصال دو شاخه مهربانی و عشق پایكوبی كنند.

امشب زیباترین عطیه الهی با همراهی فرشتگان پای در خانه نور می گذارد خانه ای كه از آن حضرت علی (ع) مردی از دیار بهشت است كه در عین صلابت و ابهت در برابر پیامبر اكرم (ص) متواضع و صبور نشسته است.

به واقع در كجای این دنیای خاكی همتایی برای حضرت زهرا (س) و در عین حال همسری در شان حضرت علی (ع) پیدا می شد و كدام گل سرسبد آفرینش می توانست همسری علی علیه السلام را بپذیرد اگر فاطمه (س) نبود.

چه كسی چون حضرت علی (ع) می توانست با همه فروتنی و جلال و جمال در ایمان لایق و شایسته خواستگاری از بزرگ بانوی عالم باشد بانویی كه بی نظیرین و بی همتاترین همسر برای امام اول شیعیان بود.

بانویی كه نه تنها دختر رسول خدا (ص) بود بلكه در پاكی، عصمت، الهی بودن و مقام بلندش نزد خدا كسی شك و تردید به خود راه نمی داد و بسیاری از مردان عرب آرزوی همسری چنین گل سرسبدی را داشتند.

هدف از ازدواج مولای متقیان علی (ع) و بانوی عالمیان فاطمه زهرا (س) كمال انسانی و رضایت خداوندی و نمایش اوج بندگی معبود بود.

ازدواجی كه می تواند الگوی تمامی انسان ها برای پیوند آسمانی باشد پیوندی كه اگر هدف آن رسیدن به كمال، آرامش، آسودگی خاطر، سادگی، بی ریایی، ایمان واقعی، اخلاق نیكو و رفتار پسندیده باشد بدون شك سعادت دنیوی و اخروی پاداش آن خواهد بود.