به گزارش مشرق به نقل از فارس، اگر کمی دقت کنی این روزها کم کم صدای «لبیک، اللهم لبیک» حاجیان را خواهی شنید، آری همان شعاری که تمام مسلمان، یک‌دل و یک‌صدا همه با هم آن را زمزمه می‌کنند.

 
هر انسانی با شنیدن این نوای روحانی، آرزو می‌کند که ای کاش روزی فرا رسد که او نیز بتواند این لحظات ناب را تجربه کند و لحظاتی هرچند کوتاه را در فضای مسجدالنبی(ص) و قبرستان بقیع گام بردارد و عطر حضور ائمه اطهار علیهم‌السلام را درک کند. 

 
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند:

 
«اکثرکم نورا یوم ‌القیامة، اکثرکم حبّا لِآل محمد» و «حب آل محمد یوما خیرا من عبادة سنة».

 
این ندای جاودانه «عشق» است که تو را می‌خواند و فطرت پاکت را با نور پاکان پیوند می‌دهد.

 
این درخشش آفتاب «ولایت» است که جان تو را صیقل می‌دهد و دلت را هم‌راز اسرار ملکوتی «امامت» می‌کند.

 
این جوشش «عصمت» است که تو را برمی‌گزیند و روح و روانت را در «زیارت عارفانه»، تطهیر می‌کند.

 
این سرایش ماندگار «توسل» است که تو را می‌طلبد و نامت را در صحیفه «صاحبدلان یکتاپرست» می‌نویسد و ...

 
آری به یقین این همه شور و بالندگی، این ایمان و دلدادگی، این عبودیت و بندگی، این سعادت و شادکامی، این آرامش و نشاط معنوی و ... همه از فیض وجود خاندان عصمت و طهارت و توسل و چنگ زدن به دامان پاک عترت نبی است. پس چه نیکو و بایسته است که آن را قدر دانسته و با معرفت و ادب و عشق واقعی در محافظت از آن بکوشی و همواره یاد و نام آن عزیران را گرامی بداری! به یقین یکی از بهترین راه‌های تعظیم و گرامی داشت آنان، زیارت مرقدهای نورانی و شریفشان است.

 
* اهمیت زیارت و جایگاه آن

 
«زیارت»، حضوری عارفانه و مشتاقانه در بارگاه پاکان جهان و تشرف به حرم‌های مقدس و نورانی آنان است. سفری پر از شور و شوق و سرشار از اخلاص و عشق، به سوی حرم معصومان و برگزیدگان الهی است. اعلام تولی و تبرای دائمی شیعیان و اظهار مودت و دوستی واقعی ولایت‌مداران است.

 
«زیارت»، برقراری ارتباط درونی با حجت‌‌های الهی و فراهم کردن اتصال معنوی و قلبی با اولیای خداوند است. تمسک به «ثقلین» پیامبر اکرم(ص) و شفاعت خواستن از آل عبا است. بیعت مستمر و همیشگی با امامان معصوم و تبعیت خالصانه از خاندان وحی است.

 
«زیارت»، شرفیابی به محضر اهل‌بیت پیامبر(ص) و کسب فیوضات و برکات معنوی از ساحت آن بزرگواران است. توسل عاشقانه به دامان آل یاسین و دعا و حاجت خواستن از واسطه‌های مقرب الهی است. دیداری عاشقانه و حاجت و مشتاقانه از مزار اهل‌بیت و اظهار علاقه قلبی به آنان است. خلوت گزیدن و انس گرفتن با سرچشمه‌های رحمت و فیض الهی است.

 
«زیارت»، تکریم و تعظیم در برابر کسانی است که فانی در معبود خویش گشته و جز رضای حضرت دوست راهی نپیموده‌اند. هویت وجودی خویش را باز یافتن و از زلال حضور یار سیراب گشتن و شبیه امام شدن است. دانشگاه انسان‌سازی و معنویت و مکتب خودسازی و معرفت است. فرصت طلایی طهارت و پاکی اخلاق و موعد توبه و پاکسازی درون است.

 
«زیارت»، دارای حکمت و فلسفه‌های متعددی است و اسرار و آثار گران‌قدری در آن وجود دارد که اندیشه و نگارش در مورد آنها مجال گسترده‌ای می‌طلبد، تعظیم، تکریم، گرامی‌داشت و یاد کرد انسان‌های شایسته، هنرمند، فرهیخته، فرهنگ‌ساز، نقش‌آفرین، مصلح، متحول کنندگان تاریخ و ... و نیز زنده نگه داشتن نام و یاد آنان پس از مرگ، لازمه محبت، عشق و ارادت انسان‌ها به نیکی‌ها و کمالات است و ریشه در فطرت و سرشت آدمی دارد.

 
زیارت پیشوایان معصوم، متصل شدن به آنان و غرق شدن در انوار و معنویات ایشان و نیز الهام گرفتن، درس آموختن و سیر در فضیلت‌هاست.

 
اهمیت و ضرورت زیارت به حدی است که در روایات از آن به عنوان عهدی الهی و فریضه‌ای ضروری نام برده شده است. امام رضا(ع) فرموده است: «هر امامی به گردن دوستان و شیعیان خود عهدی دارد که با زیارت قبور آنان، وفای به این عهد کامل شده و به خوبی گزارده می‌شود».

 
رسول خدا(ص) می‌فرماید: «هر کس حج به جا آورد و پس از مرگ من، مرا زیارت کند، همچون کسی است که در حال حیات من مرا زیارت کرده است. همچنین آن حضرت فرموده است: «هر کس حج گزارد و مرا زیارت نکند بر من جفا کرده است».

 
یحیی بن سیار می‌گوید: حج انجام دادیم و بر امام صادق(ع) گذر کردیم؛ فرمود: «ای زائران خانه خدا و پیروان آل محمد! گوارایتان باد». فقهای شیعه سنی با استناد به توصیه‌ها و تأکیدات فراوانی که درباره زیارت شده است،‌ فتوا به استحباب زیارت داده‌اند. نامور امامیه، مرحوم محقق حلی گفته است: «بر حج‌گزار مستحب مؤکد است که به زیارت پیامبر اکرم(ص)‌بشتابد». ابن فدامه،‌ عالم بزرگ اهل سنت، می‌گوید: «زیارت قبر پیامبر اکرم(ص) مستحب است؛ زیرا از خود آن حضرت روایت شده است: کسی که حج بگزارد و قبر مرا بعد از وفاتم زیارت کند، همانند آن است که در حیاتم مرا زیارت کرده باشد».

 
زیارت، هم به عنوان توسل به درگاه ائمه(ع) و شفاعت این پیشوایان از ما نزد خداوند است و هم نوعی دعا؛‌ یعنی، سخن گفتن با خداوند اما به طور غیر مستقیم و با واسطه، همان‌طور که هنگام دعا و نیایش خالصانه، روح انسان صفا یافته و درهای رحمت الهی به روی او گشوده می‌شود؛ زیارت نیز باب معرفت الهی است. در هنگام زیارت احساس می‌کند در فضای باز ملکوتی قرار گرفته است و در آسمان رحمت الهی، پرواز می‌کند و فیوضات ربانی از هر طرف به سوی او جاری است.

 
زیارت در شیعه، عبادتی است دارای ابعاد بسیار؛ انسان را در مسیر الله حرکت می‌دهد و توجه او را به ذات اقدسش بسیار می‌کند او را هم‌رنگ و پیرو معصومان قرار می‌دهد، روح و روانش را از زنگار گناهان و آلودگی‌ها پاک و خلوص و پاکی را جانشین آن می‌سازد و نیز در جهت کارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، او را راهنمایی می‌کند و از همه مهم‌تر راه و روش چگونه زیستن را به او می‌آموزد و او را با برگزیدگان الهی پیوند می‌دهد.

 
اینک که در آستانه ماه پر خیر و برکت ذی‌الحجه هستیم و لیاقت حضور در محضر دوست را نیافته‌ایم اما امید آن را داریم که روزی هم استشمام عطر حضور در بارگاه پیامبر(ص) و سایر ائمه اطهار علیهم‌السلام نصیبمان شود قصد داریم از این پس مطالبی را در خصوص مقدماتی برای زیارت و چگونگی آمادگی سفر به سرزمین وحی را برای علاقه‌مندان ذکر کنیم.