ساختمان LCT One در دورنبیرن اتریش یک ساختمان دوگانه از چوب و بتن بوده که توسط شرکت معماری Cree طراحی شده است.
این ساختمان فناوری پیشرفته از صفحات جامد ساخته شده از لایه‌های چوب و مواد دیگر مونتاژ شده و از یک هسته مرکزی بتنی برخوردار است که آسانسورها و تجهیزات آن را در بر گرفته است.
تیرکهای عمودی از چوب گلولام، از یک پایه بتنی و پانل‌های سطحی ترکیبی ساخته شده از پرتوهای گلولام، پشتیبانی می‌کنند.
گلولام که از به هم چسباندن تکه‌های کوچکتر چوب برای ساخت عناصر ساختاری با کشش بیشتر از فولاد بوجود آمده، می‌تواند حتی بهتر از بتن در برابر فشار مقاومت کند اما در عین حال از وزن کمتری برخوردار بوده و پایدارتر است.
به ادعای این شرکت، پیش ساخت عناصر گلولامی در خارج از محل ساختمان سازی می‌تواند زمان ساخت را تا نصف کاهش داده، کیفیت را تضمین کرده و انتشارات کربن را از بین ببرد.
بتن در زمان تولید تقریبا به اندازه وزن خود کربن تولید می‌کند اما یک ماده خام برای آسمان‌خراشهای چوبی در عوض به معنی واقعی کلمه روی درختان روییده و در همان حال کربن را از هوا به خود جذب می‌کند.
طبق محاسبان معماران انگلیسی، از تولید 125 تن دی‌اکسید کربن در زمان ساخت ساختمان 9 طبقه Stadthaus که بلندترین سازه الوار مدرن جهان در لندن بوده، جلوگیری شده است.
این ساختمان از بتن کمتری نسبت به سیستم اتریشی استفاده کرده و دیوارهای تیغه و تاوه‌های کف به همراه پلکان، کاملا از پانل‌های الوار تار عمودی(CLT) ساخته شده‌اند.
این پانلها شامل 10 لایه تخته چوب با ضخامت یک اینچ بوده که تارهای آن در زاویه 90 درجه نسبت به هم قرار گرفته‌اند که می‌تواند حتی نامرغوبترین چوبها مانند صنوبر را به پانل‌هایی با قابلیت تحمل بارهای عظیم تبدیل کند.
معماران اکنون در حال رقابت برای ساخت ساختمان‌های چندطبقه سازگارتر با محیط زیست هستند. در حال حاضر ساخت یک بلوک 10 طبقه مسکونی با الوار تار عمودی در ملبورن استرالیا آغاز شد است.
با این حال مقرارت ساخت و ساز باعث محدود شدن سازه‌های چوبی شده است. در کشور روسیه این ساختمانها تا چهار طبقه، در کانادا تا شش طبقه و در آمریکا و چین تا حدود پنج طبقه اجازه ساخت دارند.
