به گزارش مشرق، رضا مهماندوست در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در مدت زمانی که سرمربی تیم ملی بودم مثل پروانه دور این ملی‌پوشان چرخیدم ولی حمایتی از من نکردند اما چطور اکنون از مربی که یک سال است سرمربی شده حمایت می‌کنند! این حرف‌ها را شاگرد قبلی من زده که درست نیست و به او یک نصیحت می‌کنم که دروغ تحویل مردم فهیم ایران ندهد و مرد باشد. همه می دانند که او چرا در المپیک این همه افتضاح بود.
وی افزود: من سه سال و 10 ماه سرمربی تیم ملی بودم حال چطور می‌گویند که من بعد از چهار سال توانستم این افتخارات را کسب کنم و جواب دادم. اواخر 2007 بود که سرمربی تیم ملی شدم و مدتی بعد از آن به خاطر انتقاد شدید از تیم ملی سه ماه مرا از اردو اخراج کردند. بعد از مدتی استراحت، برای سرمربیگری تیم ملی هلند به این کشور می‌رفتم که پولادگر تماس گرفت و خواست که با اختیار تام برگردم که من هم در آن مقطع روی او را زمین نینداختم و قبول کردم ، البته شرایط خیلی بد بود.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو با اشاره به این که رضا نادریان استحقاق کسب مدال طلا در المپیک 2008 پکن را داشت گفت: قبل از المپیک پکن هادی ساعی و بهزاد خداداد با کسب مدال طلا سهمیه المپیک را کسب کردند که هنوز هم اعتقاد دارم نادریان می توانست طلا بگیرد، اما نتوانست شرایط را هضم کند. وقتی توقعات از فردی و فشار روی کسی زیاد باشد و نتواند خود را تطبیق دهد از خود بی خود می‌شود که در مورد نادریان هم همین طور شد.
وی ادامه داد: از کسب مدال نادریان در المپیک پکن مطمئن بودم به همین خاطر او را بردم. من کسی که خوب نباشد را به مسابقات نمی‌برم حتی اگر لازم می‌شد از تیم هشت نفره ، چهار نفر آنها را خط بزنم این کار را می‌کردم.
مهماندوست به مسابقات جام جهانی باکو که بعد از المپیک پکن برگزار شد، اشاره کرد و گفت: در آن سال با تیمی که میانگین سنی آنها 19 تا 20 سال بود تنها با یک اختلاف امتیاز نسبت به ترکیه دوم شدیم. آن هم با آن آسیب دیدگی‌های سختی که وسط مسابقات نصیب ما شد. برای این که بدانید آن تیم چه کار بزرگی کرد همین بس که وقتی این تیم را می‌خواستم ببرم ذوالقدر خطاب به من گفت من جرات نمی کردم این تیم را ببرم. این نشان می‌دهد که من چه کار خطرناکی را انجام دادم.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو به مسابقه‌های قهرمانی جهان 2009 در دانمارک اشاره کرد و گفت: در سه روز آن رقابت‌ها قهرمان جهان بودیم اما در روز آخر و با ناداوری قهرمانی را از ما گرفتند. همه این ناداوری کره‌ای‌ها را دیدند. همان جا قول دادم که صلاح ما این است که در کره جنوبی آنها را شکست دهیم.
وی افزود: مسابقات قهرمانی آسیا، مسابقات بعدی بود که من هدایت تیم ملی را برعهده داشتم و خوشبختانه توانستیم بعد از 36 سال قهرمان شویم. آیا این کم است؟
مهماندوست یادآور شد: افتخارآفرینی‌های تکواندوی ایران ادامه داشت تا جایی که ما توانستیم در بازی‌های آسیایی 2010 «گوانگجو» هم با عملکردی تاریخی قهرمان شویم. مسابقات قهرمانی جهان در کره جنوبی اوج کار تکواندوی ایران بود؛ جایی که در مهد تکواندوی جهان ایران بر بام ایستاد.
وی با تاکید بر این که این افتخارات تنها برای او نیست، گفت: نمی‌خواهم بگویم که همه این کارها را من کردم، اما در زمان من رخ داد. چرا باید برخی به فکر این باشند که با این تحریف تاریخ بخواهند افتخارات رضا مهماندوست و تکواندوی ایران را فراموش کنند. چرا ملی‌پوشی که در مسابقه‌های جهانی چین حذف شد و در مسابقات جهانی بعدی که من سرمربی تیم ملی بودم قهرمان شد آن خاطرات را فراموش کرده است.
سرمربی سابق تیم ملی گفت: برخی می‌خواهند همه افتخارات را زیر سوال ببرند و تاریخ را تغییر دهند. چرا از مربی که یک سال سرمربی تیم است حمایت می‌کنند؟ اما از من که کمتر از چهار سال سرمربی بودم کسی حمایت نکرد؟ چرا آن افتخارات زیبا را نمی‌خواهند یادآوری کنند؟ دلیلش مشخص است. آنها می‌خواهند من را به عنوان پرافتخارترین مربی تکواندوی ایران حذف کنند. هر چند می گویم این افتخارات تنها برای من نیست، بلکه برای تکواندوی ایران است.
وی یادآور شد: برای این ملی‌پوشان متاسفم. مسئولان فدراسیون آنها را طوری قانع کرده‌اند که این حرف‌ها را می‌زنند و نمی‌خواهند به واقعیت‌ها بپردازند. یکی از ملی‌پوشان پس از کسب مدال در المپیک گفت اگر مهماندوست بود همین مدال را نمی‌گرفتم آیا این مساله ارزش آن را دارد که من صحبت کنم؟ اگر مربی واقعا این همه بی‌اثر در کسب یک مدال است پس چرا ملی‌پوشان ما این نتایج را گرفتند؟ مربی تیم ملی یک لقمه آماده را تحویل گرفت و در المپیک این نتایج را کسب کرد، اما چرا اکنون از او حمایت می‌کنند؟ این افراد قبل از المپیک می‌گفتند که شرایط ما خوب است، اما بعد از المپیک چه شد که از زمین و زمان ایراد گرفتند و جالب‌تر آن که در پایان به خودشان نمره 20 هم دادند!
وی با ابراز ناراحتی از این حرف‌هایی که زده شده، گفت: در این سال‌ها که سرمربی تیم ملی بودم و این موفقیت‌ها را به دست آوردم فکر می‌کردم که غیر از ساختن جسم ملی‌پوشان روح آنها را هم می‌سازم. اما بعد از این حرف‌ها حسرت خوردم که چرا عمرم را پای این ملی‌پوشان گذاشتم. ما در کنار هم این همه مدال گرفتیم، اما چرا این حرف‌ها را می‌زنند؟
سرمربی سابق تیم ملی گفت: می بینم برخی مصدومیت ملی‌پوشان را به ادوار گذشته ربط می‌دهند. اما این سوال را می پرسم کدام یک از این ملی‌پوشان بعد از آن که از سکوی قهرمانی جهان پایین می‌آمدند مصدوم بودند؟ آیا آنها مصدوم بودند در این سال‌ها این همه مدال آوردیم؟ این افراد به وجدان خود رجوع کنند. فکر می‌کنم با این بهانه هایی که از این طرف و آن طرف می‌گیرند اگر ملی‌پوشان در 6 یا 7 سال آینده هم مصدوم شوند می‌گویند که در زمان مهماندوست مصدوم شده‌اند.
وی افزود: من سه سال و 10 ماه سرمربی تیم ملی بودم حال چطور می‌گویند که من بعد از چهار سال توانستم این افتخارات را کسب کنم و جواب دادم. اواخر 2007 بود که سرمربی تیم ملی شدم و مدتی بعد از آن به خاطر انتقاد شدید از تیم ملی سه ماه مرا از اردو اخراج کردند. بعد از مدتی استراحت، برای سرمربیگری تیم ملی هلند به این کشور می‌رفتم که پولادگر تماس گرفت و خواست که با اختیار تام برگردم که من هم در آن مقطع روی او را زمین نینداختم و قبول کردم ، البته شرایط خیلی بد بود.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو با اشاره به این که رضا نادریان استحقاق کسب مدال طلا در المپیک 2008 پکن را داشت گفت: قبل از المپیک پکن هادی ساعی و بهزاد خداداد با کسب مدال طلا سهمیه المپیک را کسب کردند که هنوز هم اعتقاد دارم نادریان می توانست طلا بگیرد، اما نتوانست شرایط را هضم کند. وقتی توقعات از فردی و فشار روی کسی زیاد باشد و نتواند خود را تطبیق دهد از خود بی خود می‌شود که در مورد نادریان هم همین طور شد.
وی ادامه داد: از کسب مدال نادریان در المپیک پکن مطمئن بودم به همین خاطر او را بردم. من کسی که خوب نباشد را به مسابقات نمی‌برم حتی اگر لازم می‌شد از تیم هشت نفره ، چهار نفر آنها را خط بزنم این کار را می‌کردم.
مهماندوست به مسابقات جام جهانی باکو که بعد از المپیک پکن برگزار شد، اشاره کرد و گفت: در آن سال با تیمی که میانگین سنی آنها 19 تا 20 سال بود تنها با یک اختلاف امتیاز نسبت به ترکیه دوم شدیم. آن هم با آن آسیب دیدگی‌های سختی که وسط مسابقات نصیب ما شد. برای این که بدانید آن تیم چه کار بزرگی کرد همین بس که وقتی این تیم را می‌خواستم ببرم ذوالقدر خطاب به من گفت من جرات نمی کردم این تیم را ببرم. این نشان می‌دهد که من چه کار خطرناکی را انجام دادم.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو به مسابقه‌های قهرمانی جهان 2009 در دانمارک اشاره کرد و گفت: در سه روز آن رقابت‌ها قهرمان جهان بودیم اما در روز آخر و با ناداوری قهرمانی را از ما گرفتند. همه این ناداوری کره‌ای‌ها را دیدند. همان جا قول دادم که صلاح ما این است که در کره جنوبی آنها را شکست دهیم.
وی افزود: مسابقات قهرمانی آسیا، مسابقات بعدی بود که من هدایت تیم ملی را برعهده داشتم و خوشبختانه توانستیم بعد از 36 سال قهرمان شویم. آیا این کم است؟
مهماندوست یادآور شد: افتخارآفرینی‌های تکواندوی ایران ادامه داشت تا جایی که ما توانستیم در بازی‌های آسیایی 2010 «گوانگجو» هم با عملکردی تاریخی قهرمان شویم. مسابقات قهرمانی جهان در کره جنوبی اوج کار تکواندوی ایران بود؛ جایی که در مهد تکواندوی جهان ایران بر بام ایستاد.
وی با تاکید بر این که این افتخارات تنها برای او نیست، گفت: نمی‌خواهم بگویم که همه این کارها را من کردم، اما در زمان من رخ داد. چرا باید برخی به فکر این باشند که با این تحریف تاریخ بخواهند افتخارات رضا مهماندوست و تکواندوی ایران را فراموش کنند. چرا ملی‌پوشی که در مسابقه‌های جهانی چین حذف شد و در مسابقات جهانی بعدی که من سرمربی تیم ملی بودم قهرمان شد آن خاطرات را فراموش کرده است.
سرمربی سابق تیم ملی گفت: برخی می‌خواهند همه افتخارات را زیر سوال ببرند و تاریخ را تغییر دهند. چرا از مربی که یک سال سرمربی تیم است حمایت می‌کنند؟ اما از من که کمتر از چهار سال سرمربی بودم کسی حمایت نکرد؟ چرا آن افتخارات زیبا را نمی‌خواهند یادآوری کنند؟ دلیلش مشخص است. آنها می‌خواهند من را به عنوان پرافتخارترین مربی تکواندوی ایران حذف کنند. هر چند می گویم این افتخارات تنها برای من نیست، بلکه برای تکواندوی ایران است.
وی یادآور شد: برای این ملی‌پوشان متاسفم. مسئولان فدراسیون آنها را طوری قانع کرده‌اند که این حرف‌ها را می‌زنند و نمی‌خواهند به واقعیت‌ها بپردازند. یکی از ملی‌پوشان پس از کسب مدال در المپیک گفت اگر مهماندوست بود همین مدال را نمی‌گرفتم آیا این مساله ارزش آن را دارد که من صحبت کنم؟ اگر مربی واقعا این همه بی‌اثر در کسب یک مدال است پس چرا ملی‌پوشان ما این نتایج را گرفتند؟ مربی تیم ملی یک لقمه آماده را تحویل گرفت و در المپیک این نتایج را کسب کرد، اما چرا اکنون از او حمایت می‌کنند؟ این افراد قبل از المپیک می‌گفتند که شرایط ما خوب است، اما بعد از المپیک چه شد که از زمین و زمان ایراد گرفتند و جالب‌تر آن که در پایان به خودشان نمره 20 هم دادند!
وی با ابراز ناراحتی از این حرف‌هایی که زده شده، گفت: در این سال‌ها که سرمربی تیم ملی بودم و این موفقیت‌ها را به دست آوردم فکر می‌کردم که غیر از ساختن جسم ملی‌پوشان روح آنها را هم می‌سازم. اما بعد از این حرف‌ها حسرت خوردم که چرا عمرم را پای این ملی‌پوشان گذاشتم. ما در کنار هم این همه مدال گرفتیم، اما چرا این حرف‌ها را می‌زنند؟
سرمربی سابق تیم ملی گفت: می بینم برخی مصدومیت ملی‌پوشان را به ادوار گذشته ربط می‌دهند. اما این سوال را می پرسم کدام یک از این ملی‌پوشان بعد از آن که از سکوی قهرمانی جهان پایین می‌آمدند مصدوم بودند؟ آیا آنها مصدوم بودند در این سال‌ها این همه مدال آوردیم؟ این افراد به وجدان خود رجوع کنند. فکر می‌کنم با این بهانه هایی که از این طرف و آن طرف می‌گیرند اگر ملی‌پوشان در 6 یا 7 سال آینده هم مصدوم شوند می‌گویند که در زمان مهماندوست مصدوم شده‌اند.
