به گزارش مشرق به نقل از مهر، رهبر معظم انقلاب تصریح کردند: نمی شود باور کرد کسی مانند حافظ شصت، هفتاد سال عمر کند، اقلا پنجاه سال ‏شعر بگوید و فقط به قدر همین دیوانی که از او بر جا مانده است، شعر گفته باشد.

آیا ‏این قابل باور است؟! می شود قبول کرد که حافظ با آن طبع شعر والای خود، پنجاه ‏سال شعر بگوید و فقط توانسته باشد پانصد غزل ارائه دهد؟! قابل باور نیست! ‏می خواهم این طور بگویم که حافظ اقلا ۱۰ برابر آنچه که از او باقی مانده، شعر گفته؛ ‏اما ۹ برابرش را دور ریخته است! چنین بوده که حافظ، حافظ شده است؛ کما اینکه ‏اگر برخی از شعرای گذشته هم بدین نحو به تصفیه شعر خود می پرداختند؛ ‏حداقل حافظ دوم یا شاعر بلند مرتبه ای می شدند.

به عنوان مثال، غزل های خوب و ‏درجه یک صائب تبریزی، معلوم نیست خیلی به غزل حافظ باج بدهد؛ اما در ‏شعرهای بدش گم شده است! یا مثلا حزین لاهیجی، اگر از چند هزار غزل خود، ‏پانصد غزل ناب و درجه یک برمی گزید و ارایه می کرد؛ معلوم نبود شعرش با شعر ‏حافظ، آن قدری که الان تفاوت دارد، تفاوت می داشت.

مقصود این است که هر کس ‏شعر بد خود را پاره کرد و دور ریخت و حتی در بایگانی ذهن، نگه نداشت، او برده ‏است!‏

** بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از شعرا در ششم بهمن سال ۱۳۷۵