وی در مورد مزیت‌های این نوآوری اظهار كرد: در این مطالعه روشی بسیار ساده برای تهیه نانوذرات پکتین حاوی مواد فعال ترمیم‌کننده زخم به کار گرفته شده است. این روش بر خلاف برخی روش‌های تهیه نانوذرات بدون استفاده از حلال‌های آلی و یا روش‌هایی مانند سونیکاسیون یا هموژنایزر که باعث تخریب برخی مواد فعال مثل پپتیدها و پروتئین‌ها می‌شود، نانوذراتی با اندازه مناسب تهیه می‌کند.
دیناروند با بیان این که رهایش کنترل شده مواد فعال از این محصول، مزیتی مهم نسبت به سایر محصولاتی است که رهایش کنترل شده ندارند، افزود: با توجه به اینکه مواد فعال در این مطالعه درون نانوذرات قرار گرفته‌اند، رهایش مواد فعال به صورت کنترل شده و تقریبا به صورت درجه صفر صورت می‌گیرد.
رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: «این محصول به صورت لیوفیلیزه (خشک کردن در خلاء) تهیه می‌شود، بنابراین مشکل عدم پایداری و تخریب سریع به خصوص برای پپتیدها و پروتئین‌ها که در محصولات دیگر وجود دارد، دیده نمی‌شود».
به گفته دیناروند، استفاده از این محصول بسیار راحت بوده و حتی می‌تواند توسط خود بیمار نیز مورد استفاده قرار گیرد و منجر به کاهش هزینه‌های پرستاری و بستری بیمار شود. همچنین تهیه این محصول بسیار راحت و کم هزینه است. این محصول می‌تواند به راحتی توسط فرایند فیلتراسیون استریل شود و نسبت به سایر محصولاتی که با روش‌های دیگر استریل می‌شوند، هزینه کمتری برای تولید نیاز دارد.
دیناروند، حمایت‌های ستاد نانو از ثبت پتنت در سطح بین‌المللی را از بهترین مشوق‌های محققان برای انجام کارهای تحقیقاتی در ایران عنوان کرد.
مخترعین این طرح، تولید انبوه و تجاری‌سازی این محصول را از ابتدای تحقیقاتشان مد نظر داشته‌اند و انجام آزمایشات و برآوردهای لازم جهت انبوه‌سازی را در برنامه کاری خود دارند.
