به گزارش مشرق به نقل از فاطر، ناصر احمدی مقدم گفت: «درباره فیلم گشت ارشاد هیچ نباید گفت… در زمان اکران آن چه ناملایمتی ها دیدم مهم نیست . فیلم در اکران پایین کشیده شد و در شهرستان ها اکران نشد مهم نیست ، خودم همراه با فیلم آتش گرفتم و سوختم مهم نیست ، پس هیچ نمی گویم و با تمام بی انصافی ها می سازم و دوباره می سازم »

این بخشی از یادداشت کارگردان است که بر روی بسته بندی نسخة ویدیوی فیلم است. جملاتی که به نظر می رسد برای برانگیختن احساسات بیننده و کاهش مخالفت های احتمالی با توزیع نسخة ویدیویی تنظیم شده است . فیلم برخلاف تظاهر فیلمساز اصلاً فیلم شریفی نیست و تصویر سیاه و تباه شده از ایران امروز ارائه می دهد.

در جامعة متصور شده در گشت ارشاد دختری چادری و جنوب شهری درصدد یافتن مردی ثروتمند است ، در حالیکه پدرش چند قدم آن طرفتر خرما می فروشد . پدر عبارتی تمسخرآمیزی دربارة انرژی هسته ای را به عنوان شعار تبلیغاتی انتخاب کرده است . به زعم فیلم در جامعه ای که داعیة داشتن انرژی هسته ای دارد سه جوان که یکی از آنها هم بیمار است ، از داشتن یک شغل ساده و شرافتمند محروم هستند و مجبورند با تلکه کردن مردم به نام مأموران گشت ارشاد، روزگار بگذرانند. تازه بیخ گوششان باید شاهد باشند دختر جوانی که توسط مردی متمول و با نفوذ اغفال شده و از وی باردارد است ، تا مرز مرگ پیش برود.

پدر معتاد دختربچه اش را برای تأمین مواد به مکانی می فرستد که عاقبتش خودکشی دخترک و آشفتگی روانی برادرش است . در زمانی که جوان ها از بدبختی های خود می گویند ، پیامکی می رسد که در آن خطیب جمعه نماز تهران معرفی شده است . شوخی با ارزشها تنها به انرژی هسته ای ختم نمی شود . بلکه به عبارت تکبیر به عنوان اصلی ترین نشانة رفتار انقلابی و نماد موضع گیری انقلابی نیز تاخته شده است . سردستة سه جوان که کسوتی به ظاهر جبهه ای دارد ، تکبیر را به عنوان زنگ موبایلش انتخاب کرده که پخش آن در مکان هایی بی ربط مثل کافی شاپ ، موجب هجو و تمسخر آن می گردد .

سعید سهیلی با ساختن آثاری جنگی مثل « مردی از جنس بلور » و « مردی شبیه بارای » برای بسیاری نوید ظهور یک فیلمسازی با نگاهی شاعرانه بود . چندی بعد با ساخت فیلم هایی مثل « سهراب » و         « سنگ ، کاغذ ؛ قیچی » برای پیوند دادن ارزشها و گیشه تلاشی ناموفق داشت . تا اینکه با تولید فیلمهای « چارچنگولی » و « ازدواج در وقت اضافه » سیاست یک بام دو هوا را کنار گذاشت و به دامن گیشه خزید . گشت ارشاد در واقع حاصل بلوغ! این سیاست فیلمساز است .

در این میان نمی توان تلاش دوستانش در ارشاد را در خلق اثر نادیده گرفت . آنها وقتی نتوانستند پای اکران فیلم بایستند ، در زمان نمایش خارج از کشور سیاست سکوت و اظهار بی اطلاع بودن را در پیش گرفتند ، تا فیلمساز به عنوان جبران زیان های وارده ، چرخی در اروپا و آمریکا و کانادا بزند و بتواند به قیمت هجو ارزشهای انقلابی، لبخند بر لب مخاطبانی بنشاند که بلیطشان را به دلار می خرند . دوستان فیلمساز اکنون هم نسبت به نسخة متفاوت و تماشاچی پسندی که صاحب فیلم در سکوت خبری وارد بازار کرده ، اظهار بی اطلاعی می کنند . تا آنها بخواهند به تخلفات صورت گرفته در شیوه توزیع فیلم از مجاری قانونی رسیدگی کنند ، فیلم به مدد تکثیرهای غیرمجاز و دست به دست شدن نسخه ها در خانواده ها مخاطبانی میلیونی و به مراتب بیشتر از اکران سینماها خواهد یافت و پیامهای ارزشمندش! را به مخاطب منتقل خواهد کرد . در بیان همسو بودن فضای فیلم با امیال دشمنان انقلاب همین بس که به فاصله دو روز از توزیع ، سر از ماهواره در آورده است .