دكتر رودولفو ليناس از مركز پزشكي لانگون دانشگاه نيويورك و همكارانش براي انجام اين كار، حيوان را بيهوش و سينه آن را باز كرده و با تزريق سالين سرد به آئورت صعودي، مغز را خنك كردند.
محققان پس از استخراج مغز از جمجمه، آنرا به انتهاي يك مخزن با نخ بسته و اطراف آنرا با مهره‌هاي شيشه‌اي پر كردند تا در اطراف نچرخد. آنها با تزريق مستقيم محلولي از قند، الكتروليتها و اكسيژن محلول به يكي از شريانهاي ستون فقرات توانستند مغز را زنده نگه دارند.
خوكچه‌هاي هندي يك حيوان مناسب براي اين آماده‌سازي محسوب مي‌شوند چرا كه شريانهاي ستون فقرات آنها قابل دسترسي بوده و از مغز كوچكي برخوردارند.
آماده‌سازي ليناس به محققان اجازه داد تا با الكترود به آن ضربه زده، دارو به آن تزريق كرده يا آن را از هر جنبه و زاويه با تمام مدارهاي سالم اين عضو مطالعه كنند.
اگرچه در حال حاضر، تنها تعداد انگشت‌شماري از آزمايشگاهها هنوز از اين رويكرد استفاده مي‌كنند و بسياري از فيزيولوژيستها آزمايشات خود را بر روي حيوانات كامل يا قطعاتي از بافت مغزي زنده در ظروف آزمايشگاهي انجام مي‌دهند.
دليل اين امر به گفته دانشمندان آن است كه آماده‌سازي به عنوان يك سيستم مدل براي مطالعه مغز كار بسيار سخت و پرهزينه‌اي است.
