به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، اگر تمامی تبعات حملات در شبه جزیره سینا را نادیده بگیریم،یک حقیقت است که باید به آن اعتراف کنیم : این حادثه لنز تلسکوپی را که از آن به ماجراهای جاری در شبه جزیره سینا و نقش رژیم صهیونیستی و مصر در تامین امنیت یا ناامن کردن آن نگاه می کردیم، تغییر داد.
حرکت محمد مرسی در اعزام نیرو به شبه جزیره سینا در حد قابل توجه ، تعجیلی که اسرائیلی ها برای تمجید از رئیس جمهوری مصر به کار بردند و تکذیب سریع هرگونه دخالت در این حادثه از سوی حماس تنها نماهایی کوچک برای به تصویر کشیدن حساسیت این داستان در سطح منطقه ای است. هر اندازه که در خصوص تاثیرگذاری عملیات نظامی در صحرای سینا شک و شبهه داشته باشیم، اما آنچه که مشخص است این است که محمد مرسی از حزب اخوان المسلمین مصر و مردی که این روزها آقای رئیس جمهور خوانده می شود تمام تلاش خود را به کار گرفته تا هم جهانیان و هم افکار داخلی را متقاعد کند که دولت او مهیا است برای برقراری صلح و آرامش در این منطقه دست به هرحرکتی بزند.
حتی دوستان نزدیک به مرسی نیز نمی توانند به شکل قطعی اظهارنظر کنند که چه کسی دستور تیراندازی ها را داده است. آیا مقام های ارشد اطلاعاتی و حتی ارتشی های فرصت طلب به دنبال خلق فرصتی برای مرسی بودند که به کمک آن بتواند از شر چهره های قدیمی راحت شده و نیروهای نزدیک به خود را روی کار بیاورد؟ آیا این حرکت تلاشی بود برای قشون کشی به سینا و اعمال نفوذ و کنترل بیشتر بر روی این شبه جزیره؟
حداقل داستان این است که محمد مرسی در جامه رئیس جمهور به خوبی می داند که کشته شدن سربازان مصری در حقیقت اصلی ترین چالش دولت او از زمان به دست گرفتن قدرت خواهد بود. اگر او بتواند اراده ، توانایی و حمایت لازم ارتش مصر را در این مسیر با خود همراه کند بی شک بهترین فردی خواهد بود که در جامه رئیس جمهور مشکلات امنیتی را مهار خواهد کرد.
نویسنده این مطلب برای اکونومیست در ادامه می نویسد: این تنها پاسخ مصر به این بحران امنیتی نبود که نشان دهنده نقطه عطفی در معادلات منطقه سینا بود. بسیاری از مقام های ارشد حماس با متهم کرد اسرائیل در ماجرای شبه جزیره سینا سعی کردند هرگونه توطئه برای اتهام زنی به جریان های مسلح در غزه را خنثی کنند.
همزمان تمایل اسرائیلی ها برای باز نگاه داشتن دست مصری ها در صحرای سینا شاید در تضاد کامل با معاهده 1979 باشد اما می تواند به نوعی مانوری برای محمد مرسی مصری باشد تا اسرائیل را تهدید اول امنیت ملی دولت خود نداند. حقیقت اینجاست که شاید برای اولین بار در منطقه حماس ، دولت مصر و رژیم صهیونیستی به منفعتی یکسان رسیده اند که آن تامین امنیت در شبه جزیره سینا است. اما مساله اینجاست که خاورمیانه سرزمین اجرا شدن منطق های سیاسی نیست. اینکه حملات هفته گذشته به شبه جزیره سینا بتواند نتیجه ای مثبت به دنبال خود داشته باشد یا خیر بستگی به اراده و توانایی محمد مرسی دارد.
حرکت محمد مرسی در اعزام نیرو به شبه جزیره سینا در حد قابل توجه ، تعجیلی که اسرائیلی ها برای تمجید از رئیس جمهوری مصر به کار بردند و تکذیب سریع هرگونه دخالت در این حادثه از سوی حماس تنها نماهایی کوچک برای به تصویر کشیدن حساسیت این داستان در سطح منطقه ای است. هر اندازه که در خصوص تاثیرگذاری عملیات نظامی در صحرای سینا شک و شبهه داشته باشیم، اما آنچه که مشخص است این است که محمد مرسی از حزب اخوان المسلمین مصر و مردی که این روزها آقای رئیس جمهور خوانده می شود تمام تلاش خود را به کار گرفته تا هم جهانیان و هم افکار داخلی را متقاعد کند که دولت او مهیا است برای برقراری صلح و آرامش در این منطقه دست به هرحرکتی بزند.
حتی دوستان نزدیک به مرسی نیز نمی توانند به شکل قطعی اظهارنظر کنند که چه کسی دستور تیراندازی ها را داده است. آیا مقام های ارشد اطلاعاتی و حتی ارتشی های فرصت طلب به دنبال خلق فرصتی برای مرسی بودند که به کمک آن بتواند از شر چهره های قدیمی راحت شده و نیروهای نزدیک به خود را روی کار بیاورد؟ آیا این حرکت تلاشی بود برای قشون کشی به سینا و اعمال نفوذ و کنترل بیشتر بر روی این شبه جزیره؟
حداقل داستان این است که محمد مرسی در جامه رئیس جمهور به خوبی می داند که کشته شدن سربازان مصری در حقیقت اصلی ترین چالش دولت او از زمان به دست گرفتن قدرت خواهد بود. اگر او بتواند اراده ، توانایی و حمایت لازم ارتش مصر را در این مسیر با خود همراه کند بی شک بهترین فردی خواهد بود که در جامه رئیس جمهور مشکلات امنیتی را مهار خواهد کرد.
نویسنده این مطلب برای اکونومیست در ادامه می نویسد: این تنها پاسخ مصر به این بحران امنیتی نبود که نشان دهنده نقطه عطفی در معادلات منطقه سینا بود. بسیاری از مقام های ارشد حماس با متهم کرد اسرائیل در ماجرای شبه جزیره سینا سعی کردند هرگونه توطئه برای اتهام زنی به جریان های مسلح در غزه را خنثی کنند.
همزمان تمایل اسرائیلی ها برای باز نگاه داشتن دست مصری ها در صحرای سینا شاید در تضاد کامل با معاهده 1979 باشد اما می تواند به نوعی مانوری برای محمد مرسی مصری باشد تا اسرائیل را تهدید اول امنیت ملی دولت خود نداند. حقیقت اینجاست که شاید برای اولین بار در منطقه حماس ، دولت مصر و رژیم صهیونیستی به منفعتی یکسان رسیده اند که آن تامین امنیت در شبه جزیره سینا است. اما مساله اینجاست که خاورمیانه سرزمین اجرا شدن منطق های سیاسی نیست. اینکه حملات هفته گذشته به شبه جزیره سینا بتواند نتیجه ای مثبت به دنبال خود داشته باشد یا خیر بستگی به اراده و توانایی محمد مرسی دارد.
