«جان راجرز» مهندس مواد و از محققان دانشگاه ايلينويز تأكيد مي كند: اصلي ترين چالش، تبديل مواد سخت و شكننده مانند سيليكون به صورت سيستم هاي نرم و انعطاف پذير بود، چراكه اين مواد تنها به صورت ويفرهاي مسطح و سخت وجود دارند.
محققان دانشگاه هاي ايلينويز و نورث وسترن آمريكا به همراه محققان دانشگاه داليان چين موفق به تبديل سيليكون به غشاي نانو فوق باريك شدند كه 10 هزار برابر نازك تر از موي انسان است؛ سپس غشاي نانو به صورت اشكال پوست ماري برش داده شده و بر روي غشاي نازك الاستيك قرار داده شدند و قطعات الكترونيك انعطاف پذير به اشكال مختلف از جمله به شكل انگشت انسان طراحي شدند.
با اين روش محققان «جوراب» بسيار نازكي طراحي كردند كه به دور قلب قرار گرفته و وضعيت سيستم قلبي-عروقي را مورد بررسي قرار ميدهد.
اين روش مي تواند در آينده به ساخت نسل بسيار پيشرفته دستكش هاي جراحي هوشمند منجر شود كه به جراح امكان ميدهد تنها با اشاره انگشت قادر به جداسازي يك بافت قلب باشد. امكان اندازه گيري ميزان خشكي و دماي بدن از ديگر كاربردهاي قطعات الكترونيك پوشيدني خواهند بود.