مشرق -  تا به حال به این فکر کرده اید که ورزشکارانی که 100 سال پیش در بازی های المپیک شرکت می کردند چه فرق ها یا شباهت هایی با ورزشکاران امروز داشتند؟  شاید اگر عکس های زیر را نگاه کنید به این نتیجه برسید که ورزشکاران قدیم هرگز جذابیت ورزشکاران امروز را نداشتند. بسیاری از آنها استخوانی یا چاق یا افرادی با ظاهر معمولی بودند. گاردین می نویسد که المپیک 1912 استکهلم آخرین المپیکی بود که در آن هر کسی می توانست ثبت نام کند و امیدوار باشد که می تواند در بازی ها شرکت کند. در آن زمان، هنوز خیلی ها عقیده داشتند که توانایی های "طبیعی" می تواند به تنهایی و بدون نیاز به تمرین به پیروزی در مسابقات کمک کند.

اگر بدن این ورزشکاران با توجه به استانداردهای سال 2012 سنجیده شود چندان چنگی به دل نخواهد زد. با این حال جالب است بدانید که در آن زمان ورزشکاران به نتایج جالب توجهی دست می یافتند. به عنوان مثال، جورج ریچی هادسون، شناگر کانادایی که در بالا  سمت چپ دیده می شود،  در طول 3 سال حتی یک باخت هم نداشت. در المپیک استکهلم این ورزشکار در شنای 1500 متر آزاد رکورد زد. رکورد او 22 دقیقه بود که تقریبا 8 برابر رکورد فعلی جهان است، اما فراموش نکنید که رکورد او به سال 1912 یعنی 100 سال پیش تعلق داشت!

در سال 1912 هنوز لباس تخصصی ورزشکاران باب نشده بود. در تصویر پلت ادمز ورزشکار آمریکایی با شورت بلند و کفش هایی شبیه به کانورس، نیزه را پرتاب می کند.



در 1912 طناب کشی هنوز بخشی از بازی های الپیک بود و ورزشکاران کشور میزبان در آن تبحر داشتند . در تصویر مسابقه طناب کشی بین سوئد و انگستان را می بینید.



در آن سال کشتی المپیک ورزشی جالب بود و به حرکات موزون شباهت داشت. در تصویر دو ورزشکاررا در حال کشتی ایسلندی گلیما مشاهده می کنید که کمربند چرمی یکدیگر را گرفته و یکدیگر را در هوا تکان می دهند.


 در آن زمان یک شلوار کوتاه و لباس کشباف کافی به نظر می رسید. در تصویر سمت چپ ورزشکار آمریکایی برنده مدال برنز مسابقات پرتاب چکش (چپ) و ورزشکار کانادایی الاصل سیمون پیتر قبل از اینکه برای شرکت در مسابقات کشور را ترک کنند، در نیویورک با هم عکس انداخته اند.
این روزها ورزشکاران کفش هایی مخصوص به پا می کنند که از الیافی نازک تر از موی انسان ساخته شده است. ولی در سال 1912، ورزشکاران کفش هایی مانند آنچه در این تصویر می بینید، با سایزها و شکل های مختلف به پا می کردند.
به داور مسابقه و کلاهی که بر سر دارد نگاه کنید. ظاهر او شباهتی به داوران امروز ندارد.


در المپیک 1912 ورزشکاران در هر سنی که بودند می توانستند در مسابقات شرکت کنند. در این تصویر، اعضای گروه "تیراندازی به گوزن" را می بینید. در این ورزش افراد بایستی جسمی به شکل گوزن در حال حرکت را نشانه می گرفتند. یک پدر و پسر در این عکس مشاهده می شوند. آلفرد سوان، مدال طلا را به خود اختصاص داد ولی پدرش که 64 ساله بود در مقام پنجم قرار گرفت. پدر او بعدها در سن 72 سالگی نیز در مسابقات شرکت کرد.



شاید لباس های این خانم و آقا چندان ورزشی به نظر نرسد. ولی جالب است بدانید که این لباس هابه جز ورزش کاربرد دیگری هم داشتند. ورزشکاران می توانستند بعد از مسابقه در یک محفل شعر شرکت کنند و به شعرخوانی بپردازند!


در سال 1912، آندرس آهلگرن ورزشکار سوئدی (چپ) و ایوار بولینگ  ورزشکار فنلاندی به مدت 9 ساعت با هم کشتی گرفتند تا اینکه داور بالاخره نتیجه بازی را مساوی اعلام کرد. هر دوی این کشتی گیران مدال نقره دریافت کردند.


 مارتین کلین ورزشکار روس و آلفرد آسیکاینن ورزشکار فنلاندی به مدت 11 ساعت و 40 دقیقه کشتی گرفتند تا اینکه کلین برنده شد (ممکن است انگیزه آنها سیاسی بوده باشد).



در المپیک 1912 بسیاری از ورزشکاران سبیل داشتند . آلبرتو براگلیای ایتالیایی یکی از ورزشکاران برجسته بود که در مسابقات ژیمناستیک مدال طلا گرفت.


ورزشکار آلمانی جوزف ویتزر (سمت راست) نیز با سبیل در مسابقات پرتاب نیزه، پرتاب دیسک وورزش های پنجگانه شرکت کرد.


در این عکس مسئولین ثبت زمان را در المپیک 1912 می بینید. در المپیک استکهلم یک وسیله اتوماتیک برای ثبت زمان اختراع شده بود که تفنگ شروع مسابقه را به یک کورنومتر و به ساعت داور متصل می کرد. همچنین یک "وسیله عکسبرداری" که از برنده عکس می گرفت.