به گزارش مشرق به نقل از قدس آنلاین، بیش از همه نام سلطان گوشت بر سر زبانهاست و اذهان عمومی تشنه پیدا کردن یک مقصر فرضی و آماج گلوله قرار دادن اویند و البته مردم حق هم دارند تا باعث چنین بلبشویی را بشناسند.
نگاهی به گذشته
اما سلطان گوشت کیست؟ قبل از اینکه سلطان گوشت را بشناسیم، باید کمی به عقب برگردیم تا بدانیم مردم در این چند ماه چوب چه کسانی را می‌خوردند.
سال۸۸ وزارت بازرگانی سابق اقدام به تشکیل مجمع عالی واردات کرد تا از این طریق، واردات به کشور را ساماندهی کند. بر‌اساس مصوبه کارگروه کنترل بازار این مجمع، اتحادیه‌ای با نام واردکنندگان اقلام پروتئینی با همکاری ۳۵نفر از افراد فعال در این عرصه و با مجوز رسمی بازرگانی تأسیس شد که زیر نظر مجمع عالی واردات مشغول به کار است.
از طرف دیگر اتاق بازرگانی ایران نیز اتحادیه‌ای به نام واردکنندگان گوشت قرمز و سفید به راه انداخت که مجمع عالی واردات این اتحادیه را مورد تأیید قرار نداد و به رسمیت نشناخت.
حسین رادمرد، رئیس مرکز اصناف و بازرگانان وزارت بازرگانی گفته بود: این اتحادیه که اعلام موجودیت کرده مورد تأیید وزارتخانه نیست.
از سویی اتحادیه دولتی واردکنندگان گوشت از این اتحادیه که متعلق به بخش خصوصی است، خواست مدارک خود را جهت عضویت در اتحادیه دولتی ارایه دهند، اما این مدارک کافی شناخته نشد.
حسین صدر، رئیس اتحادیه واردکنندگان گوشت و مواد پروتئینی خام دامی ایران بارها در مصاحبه‌های متعدد خود با خبرگزاری‌ها گفته بود: ما اتحادیه قانونی و ثبت شده‌ای داریم که آن را ۵/۱سال پیش در اتاق بازرگانی ثبت کردیم و این درحالی است که ما را به رسمیت نشناخته و اجازه ورود و اثرگذاری را به ما نمی‌دهند؛ حتی ما چند نفر از اعضا را معرفی کردیم که واردات گوشت و مرغ را برعهده گیرند، ولی آنها گفتند که این اتحادیه را قبول ندارند و گروهی که در وزارت بازرگانی شکل گرفته باید این مجوز را صادر کند.
او با اشاره به اینکه مافیای گوشت و سلطان گوشت وجود ندارد دو هفته پیش به خبرگزاری ایسنا گفته بود: شرکت پشتیبانی امور دام مافیای اصلی در زمینه واردات گوشت و مرغ است.
سود ۳۰۰درصدی
این شرکت گروهی ایجاد کرده است که خود این گروه، شرکتهای واردکننده مواد پروتئینی بوده و در واقع از شرکتهای اقماری وابسته به جهاد کشاورزی هستند و با حکم معاونت توسعه بازرگانی داخلی وزارت صنعت به عنوان امنای مورد قبول شرکت پشتیبانی امور دام هستند. با توجه به اینکه این گروه خود تاجرند، چگونه می‌توان انتظار داشت با واردکنندگانی که به آنها مراجعه می‌کنند به دید رقیب برخورد نکنند؟
نکته جالب توجه این است که هیچ‌کدام از اتحادیه‌های دولتی و خصوصی واردکننده گوشت و پشتیبانی امور دام معتقد به وجود مافیا نیستند و قویاً آن را رد می‌کنند.
شنیده‌ها حاکی است، واردات گوشت قرمز و سفید سود ۳۰۰تا ۴۰۰درصدی دارد و شاید از این امر بتوان فهمید دعوا بر سر چیست. اگرچه دوستان معتقدند سود واردات گوشت و نهاده‌های دامی از طریق قانونی ده درصد است. اما بعید به نظر می‌رسد گروهی از تاجران محترم تنها برای ۱۰درصد سود، بازار مرغ را امسال این‌گونه به آتش کشیده باشند.
سکوت دولت و هیاهوی نمایندگان
در جایی که دولت از ارایه توضیحی شفاف در چرایی گرانی‌ها و ناتوانی کنترل آن طفره رفته یا شاید حتی خود از علت آنها بی‌خبر است، نمایندگان مجلس برخی از مسایلی را مطرح کرده‌اند که در نوع خود جالب توجه است. نادر قاضی‌پور در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها، موضوعات جالبی را درباره سلطان واردات گوشت مطرح کرده است: «هویت سلطان گوشت ایران برای همه کاملاً مشخص است. این فرد کسی است که اکنون کنجاله‌هایش در کشتی و روی بندر است و اگر بخواهد، می‌تواند یک دقیقه‌ای همه این کنجاله‌ها را وارد کشور کند. این فرد کسی است که بانک مرکزی درباره او به بانک کشاورزی نامه نوشته است، مبنی بر اینکه این ۱۵شرکت که وابسته به این شخص، همسر، پسر و دختر وی است، بدهی بانکی بالایی دارد و با این فرد معامله نکنید، اما باز هم با او معامله کردند».
در این شرایط میر‌قاسم مؤمنی، رئیس انجمن دوستی ایران و برزیل هم از دستهای پنهان ماجرای قیمت گوشت خبر داده و گفته است که انحصار در واردات توسط پنج نفر موجب گرانی گوشت شده است.
از سوی دیگر کمیسیون اصل۹۰ مجلس شورای اسلامی برای بررسی اتهامات فردی که به «سلطان گوشت» مشهور است، مدارکی را جمع‌آوری کرده است که البته وجود این مدارک در کمیسیون اصل۹۰ از سوی برخی تأیید و از سوی برخی دیگر تکذیب می‌شود.در چنین وضعیتی که مردم تنها بازندگان این صحنه زد و خورد بین تاجران و بازرگانان خصوصی و دولتی است، شایسته به نظر می‌رسد که کمیسیون اصل۹۰، اصل را بر بررسی همه جانبه قضایا و درصد خطای تمام دوستان بگذارد تا حداقل مردم در این بازی بزرگ متضرر نشوند.
نگاهی به گذشته
اما سلطان گوشت کیست؟ قبل از اینکه سلطان گوشت را بشناسیم، باید کمی به عقب برگردیم تا بدانیم مردم در این چند ماه چوب چه کسانی را می‌خوردند.
سال۸۸ وزارت بازرگانی سابق اقدام به تشکیل مجمع عالی واردات کرد تا از این طریق، واردات به کشور را ساماندهی کند. بر‌اساس مصوبه کارگروه کنترل بازار این مجمع، اتحادیه‌ای با نام واردکنندگان اقلام پروتئینی با همکاری ۳۵نفر از افراد فعال در این عرصه و با مجوز رسمی بازرگانی تأسیس شد که زیر نظر مجمع عالی واردات مشغول به کار است.
از طرف دیگر اتاق بازرگانی ایران نیز اتحادیه‌ای به نام واردکنندگان گوشت قرمز و سفید به راه انداخت که مجمع عالی واردات این اتحادیه را مورد تأیید قرار نداد و به رسمیت نشناخت.
حسین رادمرد، رئیس مرکز اصناف و بازرگانان وزارت بازرگانی گفته بود: این اتحادیه که اعلام موجودیت کرده مورد تأیید وزارتخانه نیست.
از سویی اتحادیه دولتی واردکنندگان گوشت از این اتحادیه که متعلق به بخش خصوصی است، خواست مدارک خود را جهت عضویت در اتحادیه دولتی ارایه دهند، اما این مدارک کافی شناخته نشد.
حسین صدر، رئیس اتحادیه واردکنندگان گوشت و مواد پروتئینی خام دامی ایران بارها در مصاحبه‌های متعدد خود با خبرگزاری‌ها گفته بود: ما اتحادیه قانونی و ثبت شده‌ای داریم که آن را ۵/۱سال پیش در اتاق بازرگانی ثبت کردیم و این درحالی است که ما را به رسمیت نشناخته و اجازه ورود و اثرگذاری را به ما نمی‌دهند؛ حتی ما چند نفر از اعضا را معرفی کردیم که واردات گوشت و مرغ را برعهده گیرند، ولی آنها گفتند که این اتحادیه را قبول ندارند و گروهی که در وزارت بازرگانی شکل گرفته باید این مجوز را صادر کند.
او با اشاره به اینکه مافیای گوشت و سلطان گوشت وجود ندارد دو هفته پیش به خبرگزاری ایسنا گفته بود: شرکت پشتیبانی امور دام مافیای اصلی در زمینه واردات گوشت و مرغ است.
سود ۳۰۰درصدی
این شرکت گروهی ایجاد کرده است که خود این گروه، شرکتهای واردکننده مواد پروتئینی بوده و در واقع از شرکتهای اقماری وابسته به جهاد کشاورزی هستند و با حکم معاونت توسعه بازرگانی داخلی وزارت صنعت به عنوان امنای مورد قبول شرکت پشتیبانی امور دام هستند. با توجه به اینکه این گروه خود تاجرند، چگونه می‌توان انتظار داشت با واردکنندگانی که به آنها مراجعه می‌کنند به دید رقیب برخورد نکنند؟
نکته جالب توجه این است که هیچ‌کدام از اتحادیه‌های دولتی و خصوصی واردکننده گوشت و پشتیبانی امور دام معتقد به وجود مافیا نیستند و قویاً آن را رد می‌کنند.
شنیده‌ها حاکی است، واردات گوشت قرمز و سفید سود ۳۰۰تا ۴۰۰درصدی دارد و شاید از این امر بتوان فهمید دعوا بر سر چیست. اگرچه دوستان معتقدند سود واردات گوشت و نهاده‌های دامی از طریق قانونی ده درصد است. اما بعید به نظر می‌رسد گروهی از تاجران محترم تنها برای ۱۰درصد سود، بازار مرغ را امسال این‌گونه به آتش کشیده باشند.
سکوت دولت و هیاهوی نمایندگان
در جایی که دولت از ارایه توضیحی شفاف در چرایی گرانی‌ها و ناتوانی کنترل آن طفره رفته یا شاید حتی خود از علت آنها بی‌خبر است، نمایندگان مجلس برخی از مسایلی را مطرح کرده‌اند که در نوع خود جالب توجه است. نادر قاضی‌پور در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها، موضوعات جالبی را درباره سلطان واردات گوشت مطرح کرده است: «هویت سلطان گوشت ایران برای همه کاملاً مشخص است. این فرد کسی است که اکنون کنجاله‌هایش در کشتی و روی بندر است و اگر بخواهد، می‌تواند یک دقیقه‌ای همه این کنجاله‌ها را وارد کشور کند. این فرد کسی است که بانک مرکزی درباره او به بانک کشاورزی نامه نوشته است، مبنی بر اینکه این ۱۵شرکت که وابسته به این شخص، همسر، پسر و دختر وی است، بدهی بانکی بالایی دارد و با این فرد معامله نکنید، اما باز هم با او معامله کردند».
در این شرایط میر‌قاسم مؤمنی، رئیس انجمن دوستی ایران و برزیل هم از دستهای پنهان ماجرای قیمت گوشت خبر داده و گفته است که انحصار در واردات توسط پنج نفر موجب گرانی گوشت شده است.
از سوی دیگر کمیسیون اصل۹۰ مجلس شورای اسلامی برای بررسی اتهامات فردی که به «سلطان گوشت» مشهور است، مدارکی را جمع‌آوری کرده است که البته وجود این مدارک در کمیسیون اصل۹۰ از سوی برخی تأیید و از سوی برخی دیگر تکذیب می‌شود.در چنین وضعیتی که مردم تنها بازندگان این صحنه زد و خورد بین تاجران و بازرگانان خصوصی و دولتی است، شایسته به نظر می‌رسد که کمیسیون اصل۹۰، اصل را بر بررسی همه جانبه قضایا و درصد خطای تمام دوستان بگذارد تا حداقل مردم در این بازی بزرگ متضرر نشوند.
