به گزارش مشرق به نقل از فارس، یکی از
مهمترین ویژگیهای دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد در طول چند سال
گذشته ارتباط خاص وی با رسانههای داخلی و خارجی بوده است.
احمدینژاد در طول ریاست جمهوری خود به دلیل رابطه صمیمی و نزدیک با رسانهها چه در بُعد داخلی و چه در بُعد خارجی یک سخنگوی عالیرتبه برای نظام جمهوری اسلامی محسوب میشد و از همین رو برخی از کارشناسان از وی به عنوان رسانه ای مستقل نام می بردند.
شاید یکی از مهمترین نکات مثبت رئیس جمهور در برخورد با رسانهها صبر و تحمل بالای وی در مقابل صریح ترین سؤالات خبرنگاران رسانههای غربی باشد،چه اینکه در برخی از برنامههای خبری مصاحبهگران غربی تمام تلاش خود را برای به واکنش وا داشتن احمدینژاد به خرج دادند اما تنها چیزی که توانستند به آن برسند، لبخندهای ملیح رئیس جمهور و جوابهایی بود که برای آنها هیچ سوژه جدید به جا نگذاشت.
*دوئلی با جنبه مثبت
در این میان یکی از مهمترین ویژگیهای رابطه احمدینژاد با رسانهها نشستهای خبری وی بود.
نشستهایی که اغلب با حضور خبرنگاران رسانههای داخلی و خارجی در سالن شهید بهشتی نهاد ریاست جمهوری برگزار میشد تبدیل به یک دوئل خبری دوجانبه بین رسانهها و رئیس جمهور شد که البته تاثیر مثبتی نیز در افکار عمومی بجاگذاشت.
فضای باز و آزاد موجود در این جلسات برخلاف سایر جلسات مشابه در سایر کشورها و توجه به این نکته که تمام رسانهها بتوانند سؤالات خود را از رئیس جمهور بپرسند، جزو امتیازاتی محسوب میشد که شاید در کمتر نشست خبری در دنیا بتوان به آن رسید.
با این حال به نظر میرسد که برگزاری نشستهای خبری که پیش از این جزء برنامههای ثابت رئیس جمهور در فواصل معین و حداقل دو بار در سال بود مدتهاست که به فراموشی سپرده شده است.
*دست پر رسانه های خارجی و سر بی کلاه رسانه های داخلی
آخرین نشست خبری رئیس جمهور که با حضور رسانههای داخلی و خارجی برگزار شد،نزدیک به یکسال پیش در خرداد ماه سال 90 بود که با حضور بیش از 200 رسانه داخلی و خارجی برگزار شد.
از آن زمان تاکنون تنها رسانههای خارجی بودند که توانستند با رئیس جمهور به گفتوگوی رو در رو بپردازند و حتی یک نشست خبری با حضور اختصاصی رسانههای خارجی برگزار شد، اما از آن زمان تاکنون تنها سر رسانههای داخلی بیکلاه مانده است.
*قول های بی سرانجام
خبرنگاران رسانههای داخلی در طول یک سال گذشته بارها از رئیس جمهور تقاضا کردند که وقتی را برای برگزاری یک نشست خبری به آنان اختصاص دهد و احمدینژاد هر بار قول میدهد که در اولین فرصت برای برگزاری چنین نشستی اقدام کند اما در این میان به نظر میرسد که این قولهای پیاپی هیچ فایدهای برای رسانهها نداشته است.
در این میان حتی قرار بود که یک نشست خبری با حضور رسانهها در مشهد مقدس و در جریان صدمین سفر استانی رئیس جمهور برگزار شود، اما این برنامه نیز در بین سفرهای شهر به شهر احمدینژاد و برنامه فشرده دیدارهای مختلف منتفی شد.
رئیس جمهور بعدها در یکی از دیدارهای خود با خبرنگاران در پایان نشست هیئت دولت، خستگی و برنامه فشرده را دلیل لغو نشست خبری در سفر استانی دور چهارم به استان خراسان رضوی عنوان کرد.
*دوری و دوستی
دوری رئیس جمهور از نشست خبری با خبرنگاران هر دلیلی که داشته باشد، به طور حتم از ضعف رئیس جمهور در روبرو شدن با خبرنگاران ناشی نمیشود چرا که احمدینژاد نشان داده است که از توان لازم برای حضور در هر مصاحبه خبری برخوردار است.
عدم برنامهریزی صحیح از طرف معاونت ارتباطات و اطلاعرسانی رئیس جمهور شاید یکی از دلایل عدم برگزاری چنین نشستی باشد که سبب قطع ارتباط رسانهها با رئیس جمهور شده است.
آنچه بدیهی است اینکه قطعا چنین فاصلهای بین رسانههای داخلی و شخص اول مملکت تنها به مسائلی دامن خواهد زد که در طول یکسال گذشته سبب به وجود آمدن شائبه هایی در افکار عمومی شده است.
احمدینژاد در طول ریاست جمهوری خود به دلیل رابطه صمیمی و نزدیک با رسانهها چه در بُعد داخلی و چه در بُعد خارجی یک سخنگوی عالیرتبه برای نظام جمهوری اسلامی محسوب میشد و از همین رو برخی از کارشناسان از وی به عنوان رسانه ای مستقل نام می بردند.
شاید یکی از مهمترین نکات مثبت رئیس جمهور در برخورد با رسانهها صبر و تحمل بالای وی در مقابل صریح ترین سؤالات خبرنگاران رسانههای غربی باشد،چه اینکه در برخی از برنامههای خبری مصاحبهگران غربی تمام تلاش خود را برای به واکنش وا داشتن احمدینژاد به خرج دادند اما تنها چیزی که توانستند به آن برسند، لبخندهای ملیح رئیس جمهور و جوابهایی بود که برای آنها هیچ سوژه جدید به جا نگذاشت.
*دوئلی با جنبه مثبت
در این میان یکی از مهمترین ویژگیهای رابطه احمدینژاد با رسانهها نشستهای خبری وی بود.
نشستهایی که اغلب با حضور خبرنگاران رسانههای داخلی و خارجی در سالن شهید بهشتی نهاد ریاست جمهوری برگزار میشد تبدیل به یک دوئل خبری دوجانبه بین رسانهها و رئیس جمهور شد که البته تاثیر مثبتی نیز در افکار عمومی بجاگذاشت.
فضای باز و آزاد موجود در این جلسات برخلاف سایر جلسات مشابه در سایر کشورها و توجه به این نکته که تمام رسانهها بتوانند سؤالات خود را از رئیس جمهور بپرسند، جزو امتیازاتی محسوب میشد که شاید در کمتر نشست خبری در دنیا بتوان به آن رسید.
با این حال به نظر میرسد که برگزاری نشستهای خبری که پیش از این جزء برنامههای ثابت رئیس جمهور در فواصل معین و حداقل دو بار در سال بود مدتهاست که به فراموشی سپرده شده است.
*دست پر رسانه های خارجی و سر بی کلاه رسانه های داخلی
آخرین نشست خبری رئیس جمهور که با حضور رسانههای داخلی و خارجی برگزار شد،نزدیک به یکسال پیش در خرداد ماه سال 90 بود که با حضور بیش از 200 رسانه داخلی و خارجی برگزار شد.
از آن زمان تاکنون تنها رسانههای خارجی بودند که توانستند با رئیس جمهور به گفتوگوی رو در رو بپردازند و حتی یک نشست خبری با حضور اختصاصی رسانههای خارجی برگزار شد، اما از آن زمان تاکنون تنها سر رسانههای داخلی بیکلاه مانده است.
*قول های بی سرانجام
خبرنگاران رسانههای داخلی در طول یک سال گذشته بارها از رئیس جمهور تقاضا کردند که وقتی را برای برگزاری یک نشست خبری به آنان اختصاص دهد و احمدینژاد هر بار قول میدهد که در اولین فرصت برای برگزاری چنین نشستی اقدام کند اما در این میان به نظر میرسد که این قولهای پیاپی هیچ فایدهای برای رسانهها نداشته است.
در این میان حتی قرار بود که یک نشست خبری با حضور رسانهها در مشهد مقدس و در جریان صدمین سفر استانی رئیس جمهور برگزار شود، اما این برنامه نیز در بین سفرهای شهر به شهر احمدینژاد و برنامه فشرده دیدارهای مختلف منتفی شد.
رئیس جمهور بعدها در یکی از دیدارهای خود با خبرنگاران در پایان نشست هیئت دولت، خستگی و برنامه فشرده را دلیل لغو نشست خبری در سفر استانی دور چهارم به استان خراسان رضوی عنوان کرد.
*دوری و دوستی
دوری رئیس جمهور از نشست خبری با خبرنگاران هر دلیلی که داشته باشد، به طور حتم از ضعف رئیس جمهور در روبرو شدن با خبرنگاران ناشی نمیشود چرا که احمدینژاد نشان داده است که از توان لازم برای حضور در هر مصاحبه خبری برخوردار است.
عدم برنامهریزی صحیح از طرف معاونت ارتباطات و اطلاعرسانی رئیس جمهور شاید یکی از دلایل عدم برگزاری چنین نشستی باشد که سبب قطع ارتباط رسانهها با رئیس جمهور شده است.
آنچه بدیهی است اینکه قطعا چنین فاصلهای بین رسانههای داخلی و شخص اول مملکت تنها به مسائلی دامن خواهد زد که در طول یکسال گذشته سبب به وجود آمدن شائبه هایی در افکار عمومی شده است.