به گزارش مشرق به نقل از مهر، جنوب استان کرمان به دلیل اقلیم خاص و منابع آبی در دسترس به هندوستان ایران شهرت یافته است وجود رودخانه های دائمی و فصلی متعدد و همچنین سد بزرگ هلیل رود به عنوان بزرگترین رودخانه جنوبشرق کشور و خاک حاصلخیز منطقه و شرایط شرجی و مرطوب هوا شهرستانهای جنوبی استان کرمان شامل جیرفت، کهنوج، فاریاب، عنبرآباد، فاریاب، قلعه گنج، منوجان و رودبار را به گلخانه ای طبیعی تبدیل کرده است.
شرایط آب و هوایی در این منطقه به گونه ای است که به یکی از مهمترین و بزرگترین قطبهای تولید خرما با هزاران هکتار نخلستان، هزاران هکتار باغهای گسترده مرکبات، و هزاران گلخانه و انواع دیگر محصولات کشاورزی تبدیل شده است.
ضمن اینکه برای جلوگیری از واردات برخی از محصولات از جمله سیب زمینی و پیاز در فصول مختلف در قالب طرح استمرار کشت این محصولات در چهار فصل ادامه دارد و محصولات جالیزی نیز از مهمترین تولیدات کشاورزان کرمانی در جنوب این استان محسوب می شود.
کشاورزان کپرنشین جنوب کرمان و محدودیت منابع آبی و خاکی
جنوب کرمان در تولید پنج محصول در کشور رتبه اول را دارد و با وجود خشکسالی و کمبود آب همچنان شغل بیش از 90 درصد مردم این مناطق کشاورزی است و هر روز بر گستره تولیدات کشاورزی جنوب کرمان افزوده می شود.
هر چند چالشهایی از جمله نبود زیر ساخت برای انتقال سریع محصولات کشاورزی در جنوب کرمان، عدم رعایت الگوی کشت، عدم بسته بندی محصولات و واردات بی رویه محصولات کشاورزی در فصل برداشت محصول کشاورزان جنوب کرمان را آزار می دهد اما همچنان کشاورزی تنها تکیه گاه مردم محروم جنوب کرمان است و به واقع می توان گفت که اقتصاد این منطقه تک قطبی و برپایه کشاورزی است.
