مرد برادرکش درباره روز حادثه گفت: من و برادرم به همراه خانواده هايمان در يک خانه زندگي مي کرديم. ما مشکل خاصي با يکديگر نداشتيم و فقط گاهي با يکديگر مشاجره لفظي داشتيم. نمي دانم آن روز چطور شد که من دست به کارد بردم و به برادرم ضربه زدم.
وي ادامه داد: من يک گوشي تلفن همراه دارم که هيچ وقت آن را از خودم دور نمي کنم. روز حادثه وقتي سراغ گوشي ام رفتم سر جايش نبود. همه جا را گشتم اما خبري از گوشي ام نبود. چند دقيقه بعد در حالي که سرگردان بودم برادرم را ديدم که گوشي ام در دستش بود و با آن بازي مي کرد. ديدن اين صحنه خيلي عصباني ام کرد. به طرفش رفتم و گوشي را از دستش گرفتم و همين موضوع آغاز درگيري ما بود.
برادرم چند ضربه به من زد و من هم که کنترلم را از دست داده بودم چاقويي برداشتم و ضربه اي به او زدم. من قصد مجروح کردن داوود را داشتم و هيچ وقت فکر نمي کردم ضربه ام باعث مرگ او شود. در حالي که با قتل داوود، مادرش به عنوان ولي دم خواستار مجازات ديگر پسرش شده بود، پيش از محاکمه احمد به دادسراي جنايي تهران رفت و نسبت به او اعلام گذشت کرد.
در چنين شرايطي پرونده اين جنايت با صدور قرار مجرميت و کيفرخواست به شعبه ۱۱۳ دادگاه کيفري استان تهران ارسال شد تا احمد به لحاظ جنبه عمومي جرم محاکمه شود. در جلسه محاکمه که به رياست قاضي محمدسلطان همتيار برگزار شد، ابتدا شاهمرادي به عنوان نماينده دادستان به قرائت کيفرخواست پرداخت و خواستار مجازات متهم شد.
سپس نوبت به احمد رسيد تا در برابر اتهام قتل عمد از خود دفاع کند. او در برابر هيئت قضايي گفت: يک لحظه عصبانيت باعث شد دستم به خون برادرم آلوده شود. بعد از اين حادثه به دليل اين که شوکه شده بودم بالاي جسد برادرم شروع به گريه کردم تا اين که ماموران دستگيرم کردند. از آن روز تا به حال حتي پسرم نيز حاضر نيست با من صحبت کند.
يک لحظه عصبانيت باعث شد از زندگي ساقط شوم. در پي اعترافات اين مرد، قضات وارد شور شدند و قرار است به زودي راي خود را درباره اين مرد اعلام کنند.
