به گزارش مشرق به نقل از فردا، پرونده بيستمين دوره مسابقات جهاني کاراته هم بسته شد و تيم ملي کشورمان اينبار توانست با کسب يک مدال نقره و عنوان پنجمي کاتا تيمي به کار خود پايان دهد.اين امر براي کاراته کشور حائز اهميت بود، چرا که در طي مسابقات جهاني در بخش کاتا براي اولين بار اين اتفاق روي داد. بعد از مسابقات جهاني آلمان سال 2000 که تيم کاتا تيمي موفق به کسب عنوان هشتمي شد در طي 4 دوره اخير همواره در مرحله اول، مسابقه را به رقباي خود واگذار کرده بود.
در سال 2002 اسپانيا بعد از قرعه استراحت با حريفي از کشور مالزي روبرو شد که باشکست از گردونه رقابت‌ها حذف شد. در سال 2004 در مسابقات مکزيک گرچه در همان دور اول تن به شکست به حريفان ژاپني خود داد اما با به فينال رسيدن ژاپن پا به مسابقات رده‌بندي گذاشت که با باخت مجدد مقابل اتريش حذف شد و در نهايت در مسابقات 2008 ژاپن در نخستين مسابقه به مصاف اسپانيا رفت که با قبول شکست از اين ميدان هم نصيبي نداشت.
تيم ملي کاراته ايران گرچه بعد از اين مسابقات توانست جايگاه جهاني خود را 5 پله نسبت به دور قبل مسابقات که در کشور ژاپن برگزار گرديد، صعود بخشد اما با انتقاداتي هم روبرو گشت که بعضاً شبهه برانگيز‌تر از آن بود که بتوان نام آن را نقد گذاشت. در حالي اهالي فن و صاحب نظران نتايج جام بيستم را فاجعه برانگيز مي‌خوانند که پيش از اين کسب دو نشان برنز را نشان از عملکرد بهتر نسبت به مسابقات دوره قبل مي‌خواندند. حال آنکه با کسب دو مدال برنز جايگاه ايران بجاي شانزدهم، بيستم مي‌شد. يا اينکه عنوان مي‌شود کاهش تعداد کشورها باعث افت کيفي مسابقات شده اما اعلام نمي‌شود که کشورهاي غايب اين دوره کشورهاي چون افغانستان، کنگو، کاستاريکا، السالوادور، ايسلند، ماداگاسکار، پاکستان، سنگاپور و نروژ بوده‌اند که اساسا تاثير چنداني در سطح کيفي مسابقات نداشتند.
6 مدال طلا، 1 نقره ، 1 برنز و کسب عنوان نايب قهرماني آسيا بعد از تيم ملي ژاپن در سال 2009 را دليلي بر تضمين نتيجه صربستان بدانند در حالي که قبل از مسابقات جهاني ژاپن هم تيم به مسابقات بزرگسالان مالزي اعزام شد و با کسب 7 مدال از 8 موقعيت (بجز کاتاي تيمي) با کسب 4 مدال طلا 1 نقره و دو برنز عنوان سوم آسيا را کسب کرده بود و يا در اظهار نظري ديگر عنوان شود که در دوره قبل هنگام اعزام تيم ملي فدراسيون دبير و نايب رئيس نداشت در حاليکه دبير وقت فدراسيون و مدير تيم‌هاي ملي سرپرست تيم اعزامي بود و يا اظهار نظري جالب‌تر که عنوان شده بود.
با نگاهي به نتايج مسابقات جهاني در دوره‌هاي گذشته در مي‌يابيم که کاراته هر چهار سال به اوج مي‌رسد، زيرا دليل حضور تيم ملي در بازيهاي آسيايي هر چهار سال يکبار، کميته ملي المپيک، حمايت ويژه‌اي از اين رشته رزمي کرده و بودجه مناسب در اختيار کاراته قرار مي‌گيرد که ما هم همين کار را کرديم اما منظور از اوج را نفهميديم!
در سال 1994 (اولين دوره حضور کاراته در بازيهاي آسيايي) ايران در مسابقات مالزي موفق به کسب يک مدال برنز و رتبه سيزدهم شد اما 2 سال بعد در مسابقات آفريقاي جنوبي با کسب اولين مدال طلا موفق به کسب عنوان هفتم جهان شد.
در سال 1998 مسابقات جهاني به ميزباني برزيل، ايران با کسب يک مدال نقره و يک برنز نهم شد و در سال 2000 آلمان با کسب 3 برنز دهم شد که در 2002 اسپانيا توانست با 1 نقره و 3 برنز جايگاه دهم خود را همچنان نگه دارد! يا اينکه گفته شود تيمي که ارنج سني آنان بالاي 25 سال است بدليل نخوردن شام و ناهار با رئيس فدراسيون دچار تضعيف روحيه شدند! که حال بايد ديد چنين ادعايي که اصلاً صحت ندارد آيا کمکي در جهت اصلاح امور خواهد بود! و يا اهدافي ديگري را بايد در اين بين جستجو کرد.
نگاهي به پيشينه حضور ايران در مسابقات جهاني نشان مي‌دهد فاصله اولين طلا که در مسابقات جهاني 1996 توسط عموزاده براي کشورمان بدست آمد تا مسابقات فرانسه جوانان و اميد 2003 که مقتدرانه در مجموع بدون حضور بانوان بر سکوي قهرماني تکيه زد 7 سال بود و 3 سال بعد يعني در سال 2006 در حاليکه تنها چند ماه از رفتن نمي‌گذشت دو طلاي ديگر کسب شده که عمده دليل آن علاوه بر فني بودن وي، ثبات مديريتي بود که قطعاً جامعه کاراته هم بدان اذعان دارد که متأسفانه حواشي متعدد و تغيير تحول ممتد بعد از ايشان افزايش بي‌رويه سبک‌ها، عدم ارتباطات بين‌المللي مناسب، عدم هماهنگي بين مسئولان فدراسيون کار را بدان جا رساند که دبير اسبق فدراسيون هم در مصاحبه بعد از مسابقات ژاپن پرده از خدشه‌دار شدن روابط ايران با فدراسيون جهاني برداشت.
اين که در طي سه سال 2 رئيس و 2 سرپرست بر سرکار آمدند علاوه بر ايجاد گسستگي روز به روز منجر به شکاف در بدنه کاراته شد که قطعاً طبعات آن در طي 7 ماه قابل اصلاح نيست و فراموش نکنيم خشت به خشت بناي کاراته تا آسمان قهرماني حاصل سال‌ها زحمات و تلاش و خلاقيت‌هاي مديري پرتوان، پيشکسوتان، روساي هئيت‌ها، مربيان، داوران و قهرماناني است که به فنلاند رسيد اما براي فرو ريختن آن تنها برداشتن چند خشت کافي است.
