بخدا ماهم خانه نداریم اینقد جابه جا شدیم نفسمان درآمد،تا میای به یه محله عادت کنی میگه یا افزایش یا برین، افسردگی گرفتم ومدام تو فکرم، وقتی میری یه محله تا چندماه احساس غریبی وحال بدی داری، میفهم چی میگی، آرزو دارم 10 متر زمین داشته باشیم با بلوک دورش بگیریم ویه چادر توش بزنیم، خدایا به داده ونداده ات شکر، ولی خانه اولویت وابتدائی ترین نیاز بشری هستش،تو ایلام سه چهار سال یک بار باید خانه ایزوگام بشه به علت بارش های فراوان باران وبرف،ویخ زدگی که ترک برمیداره ایزوگام، از آبان شروع بارشروع بارش ها خانه شدید تکه‌ آب از سقف میچکه خیلی زجر میکشیم، من چطور وبا چه روییی بخوام برم‌ خواستگاری دختری،وقتی که خودمان خانه نداریم من باید داشته باشم، از 14 سالگی کارگری ساختمان ودیوارکشی کردم،تو اون سن سنگ های 30 کیلیویی ازصبح تا ساعت 6 عصر یاشب جمع میکردیم،الان مهندسی دارم‌وبیکارم دانشکده دولتی، ماشین ندارم وقتی میرم بازار و میام حدود 40 دقیقه پیاده روی میکنم برمیگردم‌کمرم به شدت درد میگیره‌ خیلی سخته، الان که مینویسم بغض واشکم در آمده