آشنایی با فلفل:
فلفل گیاهیست با بوته های یک ساله، محل اصلی و اولیه آن را سواحل آمریکا می دانند. ساقه های این گیاه تا ارتفاع ۷۰ سانتیمتر می رسد. برگ های آن به رنگ سبز تیره، کشیده و نوک تیز بوده و گل ها به رنگ سفید و بصورت تک تک و جدا ازیکدیگر درانتهای ساقه نمایان میگردد.
میوه این گیاه را که همان فلفل باشد بنا به انواع آن (خوراکی – زینتی) به رنگ های : سرخ ، سبز ، زرد و بنفش و به اشکال مختلف نازک کشیده ، ضخیم و گوشتی کشیده، ضخیم و گوشتی کوتاه ، کُروی شکل کوچک (مانند گیلاس) بیضوی شکل و کُروی بزرگ (مانند گوجه فرنگی) می توان مشاهده کرد.
طعم فلفل، در انواع آن مختلف و متفاوت است و از تند تا شیرین یافت می شود . مصرف فلفل ، بصورت خام و تازه با غذا و یا اضافه نمودن در سالاد مرسوم و معمول است . در ترشی ها نیز بصورت مخلوط و یا به تنهایی به عنوان ترشی فلفل مورد استفاده قرار می گیرد . فلفل را خشک کرده آن را بصورت پودر در میآورند و برای چاشنی غذا استفاده می کنند .
انواع فلفل :
مهمترین انواع فلفل عبارتند از :
۱) فلفل قرمزتند .
۲) فلفل پیش رس کوتاه ( بشکل گوجه فرنگی ).
۳)فلفل سبز تند ، فلفل دُلمه( فلفل خیلی بزرگ شیرین ).
۴) فلفل شیرین .
۵) فلفل زرد بزرگ ایتالیائی .
خواص درمانی فلفل سبر:
فلفل سبز سیستم قلبی عروقی را از چندین راه پشتیبانی و تحریک میکند و کمک میکند تا تصلب شرایین و فشارخون را به وسیله پایین آوردن کلسترول خون و سطوح تری گلسیرید کاهش دهد.
فلفل سبز یک عامل مسکن موضعی و با دوام است. فلفل سبز حاوی ترکیباتی مانند ویتامین A ،C، سولانین، کلسیم، آهن، فسفر و مواد چرب است و همچنین برای بهبود میگرنهای پر درد استفاده میشود.
همچنین فلفل سبز مواد دفعی را از طریق آزاد ساختن کلسترول افزایش میدهد و به این وسیله میزان کلسترول خون را کاهش میدهد. مطالعات انجام شده نشان میدهد افرادی که هر روز هنگام صرف غذا، فلفل سبز مصرف میکنند خیلی کمتر نسبت به دیگران به بیماریهای قلبی عروقی دچار میشوند.
این گیاه به مقدار کم محرک اشتها و زیاد کننده ترشحات بزاق و تسکین دهنده بواسیرهای دردناک و التهابدار است. به علت ضد باکتریایی بودن آن، مقاومت ناحیه ابتلا به عفونت معدهای و رودهای را افزایش میدهد و میتواند اسهال عفونی را درمان کند.
همچنین، به عنوان داروی ضد ریزش مو نیز بکارمیرود. البته کسانی که دچار آلرژی و خارش هستند از مصرف فلفل سبز خودداری کنند.
طریقه کاشت فلفل:
درنقاط گرمسیر فلف را در اسفندماه و در نقاط معتدل در فروردین ماه در شاسی و یا زیر نایلون خزانه می کنند . زمانی که بوته ها ۴ تا ۶ برگه شدند آنها را به محل اصلی که از قبل آماده ساخته اند منتقل مینمایند. البته شما می توانید بوته های این سبزی را در اوایل تابستان تهیه کنید و آن را در یک گلدان بزرگ یا باغچه که فضا برای رشد ریشه باشد بکارید و پس از چند هقته از میوه های آن استفاده کنید.
بهترین روش برای کاشت فلفل طریقه خطی می باشد . به این منظور بوته های جوانی را که از خزانه خارج ساخته اند روی خطوطی که ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر فاصله دارند به فواصل ۳۰ سانتیمتر از هم می کارند . در تابستان بنا به شدت و ضعف درجه حرارت هوا هر ۳ تا ۴ روز یکبار آبیاری ضرورت دارد .
برای بذرگیری فلفل ، بهتر است از میان بوته های خوب و سالم به تعداد مورد نیاز انتخاب شوند و میوه ( فلفل) آنها را برداشت نکنند تا کاملا برسند . آنگاه میوه ها را چیده و در محلی سایه بگذارند تا خشک شود . سپس غلاف آنها را باز نموده دانه ها را از داخل غلاف ها خارج سازند و در ظروف مناسبی برای کشت بعدی نگهداری کنند .