به گزارش مشرق، خبرگزاری دانشجو، کلاس‌های درس خارج فقه مقام معظم رهبری ساعت هفت صبح برگزار می‌شود و ایشان قبل از درس چند دقیقه‌ای بحث اخلاقی دارند که در این سلسله نوشتارها به بیان این نکات می‌پردازیم.
از امتیازات درس مقام معظم رهبری آن است که اجازه می‌دهند شاگردان بدون هیچ ترس و یا احساس ابهتی به راحتی سوالاتشان را بپرسند و ایشان نیز با صبوری پاسخ می‌دهند و همچنین در این کلاس حضور و غیاب جدی وجود دارد.
ایشان در این جلسه به شرح حدیثی از رسول اکرم (ص) پرداختند.
و لمّا نزلت عليه (پیامبر (ص)) «ولاتمدّن عينيك إلى ما متعنا به ازواجاً منهم...» الى آخر الآية،
قال صلى الله عليه وآله وسلّم:
مَنْ لَمْ يتعّز بعزاء اللّه انقطعت نفسه حسراتٍ على الدنيا و من مدّ عينيه اَلى ما فی أيدی الناس من دنياهم طال حزنه و سخِط ما قسّم اللّه له من رزقه و تنقصّ عليه عيشه؛ (1)
پيامبر صلى الله عليه وآله وسلّم بعد از نزول آيه شريفه فوق (به نعمت‌هاى مادى كه به بندگان خود داديم چشم مدوز و حسرت نعمت‌هائى كه در دست مردم است مخور)، فرمودند:
مبارزه تلخ شکستن مرزهای حلال و حرام...
مؤمن بايد خود را به تسلاى الهى تسلى دهد و به آنچه كه نزد پروردگار است از قبيل رحمت بى‌پايانش و پاداش‌هايى كه در قيامت براى مؤمنين قرار داده، دل خوش دارد؛ وگرنه اگر به مال و مقام و امكانات ديگران چشم بدوزد، يا هميشه در حسرت و اندوه و غصه به سر برده و به مقدّرات الهى راضى نمى‌شود و زندگى پرملالى خواهدداشت، و يا بايد وارد مبارزه تلخى شده و مزرهاى حلال و حرام الهى را بشكند و از هر طريقى ولو نامشروع، خود را به ديگران برساند.
پس براى اين كه در آتش حسرت زندگى ديگران نسوزيد و يا در ميدان مبارزه‌اى بى‌فرجام گرفتار نشويد، مايه‌هاى تسلاى خدا را براى خود برجسته كنيد.
پی‌نوشت:
1- «و لما نزلت عليه لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ إلى آخر الآية قال ص من لم يتعز بعزاء الله انقطعت نفسه حسرات على الدنيا و من مد عينيه إلى ما فی أيدی الناس من دنياهم طال حزنه و سخط ما قسم الله له من رزقه و تنغص عليه عيشه و من لم ير أن لله عليه نعمة إلا فی مطعم أو مشرب فقد جهل و كفر نعم الله و ضل سعيه و دنا منه عذاب».
چون اين آيه نازل شد «ديدگانت را به آنچه از متاع دنيا به گروهى از آنان داده‌ايم مدوز»، پيغمبر (ص) فرمودند: كسى كه تسليت‌هاى الهى دلش را آرام نكند، جانش از حسرت مال و منال دنيا به لب آيد، كسى كه به دنياى ديگران چشم دوزد، غصه‌اش طولانى شود و بر قسمت خدائى خشم گيرد، عيشش مكدر گردد.»
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی: ص51؛ بحارالانوار،علامه مجلسی : ج 74 ص 157،
مؤمن بايد خود را به تسلاى الهى تسلى دهد و به آنچه كه نزد پروردگار است از قبيل رحمت بى‌پايانش و پاداش‌هايى كه در قيامت براى مؤمنين قرار داده، دل خوش دارد؛ وگرنه اگر به مال و مقام و امكانات ديگران چشم بدوزد، يا هميشه در حسرت و اندوه و غصه به سر برده و به مقدّرات الهى راضى نمى‌شود و زندگى پرملالى خواهدداشت، و يا بايد وارد مبارزه تلخى شده و مزرهاى حلال و حرام الهى را بشكند و از هر طريقى ولو نامشروع، خود را به ديگران برساند.
