تلاش مدیران برای نجات سینما با فوتبال!
وی در ادامه افزود: اما در این شرایط مدیران سینمایی به جای برطرف کردن مشکلات مطرح شده با پرداختن به مسائل حاشیه‌ای از اصل مشکل دور افتاده‌اند و به نظر می‌رسد با پرداخت به حاشیه‌ها به نوعی از مسئولیت فرار می‌کنند.
این مدیر سینمایی در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به این مطلب که انجام برخی از این فعالیت‌ها به نوعی نجات سینما از ورشکستی است گفت: برخی از این فعالیت‌ها چون نمایش فوتبال در سینما و یا حتی اظهارنظرهای برخی از مدیران سینمایی در این مورد نشان‌دهنده این مطلب است که این مدیران سینمایی در تلاش هستند تا اقتصاد سینمای ایران را از خطر ورشکستگی نجات دهند و تا اندازه‌ای هزینه‌های جاری سالن‌های سینما را جبران کنند، اما این رویه درست نیست و برای مشکلات سینما باید زیرساخت‌ها را اصلاح کرد.
فرخنده‌کیش در ادامه افزود: عدم اصلاح زیرساخت‌های هنر- صنعت سینما درست مانند پنهان کردن وجود بیماری در بدن است به این معنا که اگر بیماری به موقع تشخیص داده نشود مشکل ایجاد شده به تمام سلول‌های بدن رخنه می‌کند و بیمار را از پا درمی‌آورد. مشکلات فعلی سینما هم به هیمن شکل است و اگر مسائل و مشکلات این هنر پنهان بماند در آینده نه چندان دور شاهد فروپاشی شاکله هنر سینما و نابودی آن خواهیم بود.
وی در ادامه افزود: ولی متاسفانه در شرایط فعلی شاهد هستیم که مسئولان با فرافکنی‌هایی که این روزها شاهد هستیم از انجام مسئولیت‌های بنیادی خود فرار می‌کنند. به این معنا که در شرایط فعلی شاهد هستیم که تلاشی برای تولیدات شایسته و در شان سینمای ایران نمی‌شوند و در پی این ایتفاق علاوه‌بر ریزش مخاطب می‌بینیم که سطح سلیقه مخاطب به شدت پایین آمده است. حال اینکه این بی‌توجهی‌ها از سوی مخاطب در کنار بی‌کفایتی‌های موجود در عرصه تولید، شرایط فعلی سینما را به وجود آورده است که اگر همین روال ادامه پیدا کند مطمئن هستم تا پنج سال آینده سینمایی نخواهیم داشت.
برنامه بلندمدت برای به ثمر رساندن اهداف سینمایی نداریم
مدیر امور فرهنگی و تولید سازمان توسعه سینمایی سوره در پاسخ به این سئوال که وجود برنامه‌ریزی در عرصه مدیریت سینما تا چه اندازه از بروز حاشیه‌سازی‌ها در این عرصه جلوگیری می‌کند گفت: هر سیستم مدیریتی نیاز به برنامه‌ریزی دارد چراکه به تسهیل انجام امور کمک می‌کند. اما نکته‌ای که وجود دارد توجه به این مطلب است که اغلب مدیران سینمایی برنامه بلند مدت برای به ثمر رساندن اهداف سینمایی ندارند.
وی در ادامه افزود: مدیران سینمایی مجموع برنامه‌ریزی‌های خود را در هدف‌گذاری‌های میان‌مدت و کوتاه مدت خلاصه کرده‌اند و تنها به گذر از اولین پیچ فکر می‌کنند بدون اینکه بدانند پیچ‌های دیگری هم وجود دارد.
فرخنده‌کیش در ادامه با ذکر مثالی از نداشتن برنامه بلندمدت در عرصه مدیریت سینما گفت: به‌عنوان مثال سازمان سینمایی (درست و یا غلط بودن این تشکل مورد بحث نیست) یکی از حرکت‌های عجولانه‌ای بود که بدون برنامه و ساختار درست راه‌اندازی شد. به این معنا که برای تشکیل این سازمان افراد بسیاری با استدلال‌های مختلف به نوعی فشار آوردند که باید تشکیل شود و حال پس از به ثبت رسیدن و آغاز برخی امور در این سازمان، همان افراد به این نتیجه رسیده‌اند که تشکیل سازمان سینمایی اقدامی زود هنگام بوده‌است.
وی در پایان افزود: در بدو تاسیس سازمان سینمایی بهتر این بود که اول به زیرساخت‌های این سازمان فکر می‌شد و بعد این سازمان به رسمیت شناخته می‌شد اما چنین نشد و متاسفانه در حال حاضر سازمان سینمایی کشور در بلاتکلیفی کامل به سر می‌برد.
