با اين كه به نظر مي‌رسيد قهرماني در نيم‌فصل اول ليگ برتر با پنج امتياز برتري بر نزديك‌ترين رقيبش (نفت تهران) قدمي در همين راه و موجب رسيدن آبي‌ها بر اهداف‌شان شود، اما آنان در نيم‌فصل دوم بكرات لغزيدند و امتيازات مفت و ساده‌اي را از دست دادند و به سپاهاني كه تا قبل از آمدن زلاتكو كرانچار 9 امتياز از آنها عقب بود، فرصت قهرماني مجدد را بخشيدند.
بدتر از آن نمايش استقلال در ليگ قهرمانان بود. با اين كه گروه آبي‌ها در اين پيكارها اصولا گروه سختي نبود، اما آنها تا آخرين روز سند صعود را در دست نداشتند و در دو مسابقه با الجزيره امارات به رسم و سياق سال‌هاي قبلي برنده نشدند.
مظلومي كوشيد شكست خانگي در برابر الجزيره را محصول يك اتفاق بنامد، اما اشتباهات مكرر در خط دفاعي و از دست‌دادن فرصت‌هاي متعدد در امر تهاجم كه محصول عقب‌گردهاي كادر فني بود، پيوسته كار دست استقلال مي‌داد.
شايد بدترين نتيجه را اين تيم در شروع تعطيلات نوروز در تهران و برابر نسف‌قارشي از ازبكستان گرفت كه به‌رغم مزاياي ميزباني فقط با اين رقيب متوسط صفر ـ صفر كرد.
همه اينها در شرايطي روي داد كه استقلال بهترين شروع ممكن را در گروه اول داشت و در زمين الريان قطر با گل وقت تلف شده يركوويچ به برتري يك بر صفر رسيد و راه را به زعم خود و هوادارانش براي صعود مقتدرانه و رويايي باز كرد.
با اين حال وقتي استقلال از گروهش با كسب رتبه دوم بالا آمد، هواداران اين تيم به نتيجه رويارويي با سپاهان در فولادشهر دل بستند. باور آنها اين بود كه آشنايي كامل استقلال با روش بازي اين حريف اصفهاني به‌رغم برگزاري مسابقه در اصفهان شانس صعود را به تيم تهراني مي‌دهد، اما استقلال در اين بازي حتي از ديدار رفت با نسف‌قارشي هم بدتر ظاهر شد و صفر ـ 2 باخت و شانس آورد كه زردهاي اصفهاني در نيمه دوم به دنبال افزودن بر تعداد گل‌هاي خود نبودند.
مصدوميت‌هاي طولاني‌مدت تيموريان، جباري و كيانوش رحمتي و همچنين ميداوودي و جدايي كاپيتان مجيدي از استقلال در نيم‌فصل، از بهانه‌هايي بود كه مظلومي دائما در توجيه افول تيمش در اواسط و اواخر فصل مي‌آورد، اما حقيقت امر آن بود كه استقلال يك بار ديگر به سبب عدم محاسبات صحيح و دقيق از جانب كادر فني‌اش در ميدان‌هاي آسيايي همان‌طور بازي كرد كه در ليگ داخلي بازي مي‌كرد و اين بهانه كه خستگي مسابقات مكرر داخلي و خارجي استقلال را فاقد طراوت كرده هرگز بر دل‌ها ننشست، زيرا سپاهان در وضعيتي تقريبا مشابه و با همان تعداد بازي‌ها هرچه زمان بيشتري از فصل گذشت قوي‌تر و بانشاط‌تر شد و بهتر و عملي‌تر از استقلال توپ زد كه اين نشان مستقيمي از برتري گروه مربيان سپاهان بر كادر فني آبي‌ها داشت.
تغييرات گسترده‌اي كه استقلال اين روزها در تركيب خود صورت مي‌دهد و بازگرداندن صادقي، بائو و اكبرپور به اضافه جذب منوچهري و فراتر از آن تعويض كامل كادر فني و رويكرد مجدد به امير قلعه‌نويي سند صحت نداشتن ادعاهاي مديرعامل استقلال است كه هنوز نمي‌خواهد اعتراف كند اين تيم با توجه به توش و توان پرسنل‌اش، فصل پيش بد نتيجه گرفته و اغلب در حد توانش ظاهر نشده است.
آيا تضميني در دست است كه استقلال بعد از اين تغييرات تازه در فصل بعدي جام قهرمانان قاره (كه به لطف فتح جام حذفي مجوز حضور در آن را در دست دارد) بهتر نتيجه بگيرد؟ اين سوالي است كه به سبب مديريت‌هاي چندگونه حاكم بر استقلال و مماشات تاسف‌بار در قبال پرحرف‌ها و ايرادگيران در اين تيم و خودزني‌هاي شديد از اين طريق ارائه پاسخي روشن به آن غيرممكن است حتي امير قلعه‌نويي بعد از ورود مجددش به جمع آبي‌ها حاضر نشده است قانون‌شكنان و بي‌انضباط‌ها را از جمع نفرات استقلال جدا كند؛ شايد او نيز مثل مديرعامل باشگاهش براي كسب نتيجه، مصلحت‌گرا شده باشد.
نتيجه‌اي كه فصل پيش به دست نيامد تا لااقل آن مماشات‌ها و چشم‌بستن بر قانون‌شكني‌ها، توجيهي ولو سست و لرزان داشته باشد.
منبع : جام جم
