به گزارش مشرق به نقل از خبرگزاری فرانسه،بانک مرکزی فرانسه بر اساس شواهد و مستندات موجود اعلام کرده است که رشد اقتصادی فرانسه طی سه ماهه دوم سال 2012 میلادی تنها 0.1 درصد افزایش خواهد یافت و این بدترین رکورد برای این کشور از سال 2009 محسوب می شود. بر این اساس فرانسه نیز مانند کشورهای انگلیس، ایتالیا، یونان و اسپانیا به جمع کشورهای بحران زده اروپایی پیوسته است.
چنین رکورد بدی نشان می دهد که دولت فرانسو اولاند کارسختی برای مقابله با اقتصاد بحران زده فرانسه پیش رو دارد. البته رکورد اخیر به صورت خودکار به پای نیکولا سارکوزی رئیس جمهور قبلی فرانسه نوشته خواهد شد اما اولاند طی سه ماهه سوم سال 2012 میلادی نمی‌تواند به سادگی معادلات را به سود خود و حزب سوسیالیست تغییر دهد.
* میراث بد سارکوزی برای اولاند
انتشار اخربار مربوط به کاهش شدید رشد اقتصادی فرانسه بدترین خبر ممکن برای رئیس جمهور جدید این کشور محسوب می شود.هم اکنون فرانسو اولاند با میراث شوم سارکوزی روبه روست. رئیس جمهور فرانسه بارها سیاستهای اقتصادی سارکوزی را به چالش کشید و در انتخابات ریاست جمهوری این کشور با شعار حمایت از کارگران وارد صحنه شد. هم اکنون اولاند باید از یک سو به وعده های انتخاباتی خود عمل کند و از سوی دیگر مانع از تشدبد بحران اقتصادی در فرانسه شود. باید اذعان کرد که جمع این دو مورد در صحنه سیاسی و اجتماعی فرانسه ممکن نیست و رئیس جمهور این کشور باید علی رغم میل باطنی خود دست به انتخاب بزند.
به نظر می رسد اولاند بدون توجه به عولاقب و تبعات تصمیم خود گزینه نخست را در نظر گرفته است. رئیس جمهور جدید فرانسه سعی دارد به هر نحو ممکن وعده های انتخاباتی خود را اجرایی کند اما نسبت به هزینه ها و تبعات این مسئله بی تفاوت است. این بی تفاوتی در آینده هزینه های سنگینی بر دوش رئیس جمهور فرانسه و حزب سوسیالیست خواهد گذاشت. با این وجود هم اکنون اصلی ترین هدف اولاند مبارزه تبلیغاتی به آنگلا مرکل در سطح وسیعی از اروپاست .در این خصوص اولاند به جلب رضایت افکار عمومی اروپا نیاز دارد.
* مقابله جدی اولاند و مرکل
هر روز که می گذرد مبارزه سیاسی و اقتصادی دو تفکر راستگرایانه و چپ گرایانه در اروپا بر سر اصلاحات اقتصادی و رشد مالی قوی تر می‌شود. نماد این دو جریان آنگلا مرکل و فرانسو اولاند هستند. رئیس جمهور فرانسه و صدر اعظم آلمان هر دو با بحران‌هایی مواجه هستند که غلبه بر آنها بسیار سخت و دشوار به نظر می رسد. تحقق هر یک از دو طرح ریاضت اقتصادی و رشد مالی هزینه های بسیار سنگینی برای اقتصاد فرانسه و آلمان خواهد داشت. با این حال اولاند و مرکل در راستای اجرای هر یک از این دو طرح مصمم هستند. هم اکنون اولاند با فرانسه ای بحران زده روبه روست که خروج فوری آن از بحران امکان پذیر نیست .این فرانسه بحران زده جهت گذار از دورن فعلی باید مراحل سختی را طی کند. این مراحل به راحتی طی نخواهد شد. مرکل نیز با همه توانو قوای خود حضور اولاند در کاخ الیزه را به چالش کشیده است.
در داخل فرانسه نیز مخالفان اولاند یعنی راستگرایان میانه و افراطی در صددند تا سیاستهای اقتصادی وی را به چالش بکشند. هم اکنون اولاند با میراث شوم سارکزوی روبه روست. همین مسئله تا اندازه یا زیاد قدرت مانور اقتصادی اولاند را کاهش می دهد. رئیس جمهور جدید فرانسه ناچار خواهد بود تحت تاثیر همین مسئله بخش مهمی از وعده های اقتصادی خود به شهروندان کشورش را نادیده انگارد. مسئله ای که اعتراض عمومی را در فرانسه بر خواهد انگیخت.
* بازی سخت فرانسه در دوران بحران
اولاند از یک سو باید با بحران و رکود اقتصادی در کشور خود دست و پنجه نرم کند و از سوی دیگر به جدال اروپایی خود را مرکل ادامه دهد. از این رو حداقل تا سال 2013 میلادی، یعنی زمان برگزاری انتخابات سراسری آلمان اولاند دروضعیت سختی به سر خواهد برد. در سال 2013، پیروزی احتمالی سوسیال دموکراتهای آلمان در مصاف با مرکل تا حدود زیادی می تواند منجر به آسودگی اولاند شود اما در صورتی که به هر دلیل مرکل و حزب دموکرات مسیحی بار دیگر در انتخابات پیروز شوند معادله بار دیگر به ضرر چپ گرایان اروپایی باز می گردد. البته شواهد و مستندات موجود نشان می دهد که فعلا وضعیت دموکرات مسیحی های آلمان نسبت به سوسیال دموکراتها بدتر است. در هر صورت اولاند باید به یک بازی و نبرد دو جانبه در عرصه اقتصاد داخلی و منطقه ای فرانسه ادامه دهد. مسلما سوسیالیستهای فرانسه در وضعیتی نیستند که بتوانند مختصات اوضاع اقتصادی و سیاسی داخل کشور و اروپا را به صورت توامان به سود خود تعریف کنند. در این خصوص لازم است یک میدان نبرد قربانی پیروزی در میدان نبردی دیگر شود.همین مسئله عرصه را برای سوسیالیستهای فرانسه تنگ خواهد کرد. از همان ابتدای حضور اولاند در کاخ الیزه مشخص بود که وی نمی تواند برنده ای تمام عیار در اروپای بحران زده باشد. با این وجود باید در انتظار بود و انتخابهای اولاند در میدان بنرد با رقبای داخلی و اصلی ترین رقیب اروپایی اش یعنی مرکل را مورد بررسی قرار داد. آیا اولاند ترجیح می دهد فرانسه را فدای اروپا کند یا موفقیت در اروپای واحد و به چالش کشیدن مرکل را بر موفقیت در عرصه داخلی فرانسه ترجیح خواهد داد؟
