به گزارش مشرق، بیست‌ویکمین دوره مسابقات والیبال قهرمانی جوانان زیر 21 سال جهان با حضور 16 تیم برتر از قاره‌های مختلف جهان به میزبانی مشترک ایتالیا و بلغارستان درحال برگزاری است و تیم ایران از مرحله مقدماتی دو شکست مقابل بلژیک و آرژانتین و یک پیروزی مقابل مراکش در کارنامه خود دارد. 

تیم ملی بزرگسالان ایران، چند روز قبل با هدایت بهروز عطایی و با تنها یک ست باخته به عنوان قهرمانی آسیا رسید. پس از این رقابت‌ها عطایی و همکارانش راهی ایتالیا شدند تا هدایت تیم جوانان ایران را نیز بر عهده داشته باشند. هرچند که تیم جوانان در دوره گذشته توانست عنوان قهرمانی جهان را کسب کند، اما نکاتی در این بین وجود دارد که توجه به آنها خالی از لطف نیست. 

اول اینکه در تیم‌های پایه، کسب نتیجه و جام نباید هدف اصلی باشد در هر دوره از رقابت‌ها ترکیب تیم‌های شرکت کننده تا حدود بسیار زیادی دستخوش تغییر می‌شود. با این شرایط استفاده از عناوینی همچون مدافع عنوان قهرمانی شاید چندان درست نباشد، ضمن اینکه در تمام ادوار گذشته رقابت‌های جوانان جهان تنها تیم‌های برزیل و روسیه توانستند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند.

پس در گام اول نباید عنوان کرد که چون ایران در دوره گذشته قهرمان شده، در این دوره هم حتماً باید قهرمان شود. از سوی دیگر اشتباهاتی هم رخ داد که از آنها هم نباید به سادگی عبور کرد. والیبال ایران در ادوار گذشته هم چنین شرایطی را تجربه کرده بو. در زمانی که پیمان اکبری هدایت چند تیم را به صورت همزمان برعهده داشت هم شاهد چنین اتفاقاتی بودیم و حالا یک بار دیگر هم رئیس فدراسیون به همراه اعضای کمیته فنی اشتباه خود را تکرار کردند. مسئولان یک بار دیگر هدایت دو تیم را به صورت همزمان به یک مربی دادند که نتیجه گیری در هر دو تورنمنت برایش امری تقریباً غیرممکن بود.

کمیته فنی تصمیم گرفت تا بهروز عطایی همزمان هدایت تیم ملی بزرگسالان و جوانان ایران را برعهده داشته باشد. اعضای این کمیته که معمولاً در ناکامی‌ها از دسترس خارج می‌شوند یک بار دیگر سنت‌شکنی نکرده و مخفی شدند. این در حالی است که پس از کسب عنوان قهرمانی ایران در آسیا با هدایت بهروز عطایی هر روز می‌شد اظهارات آنها را در رسانه‌های مختلف دید و خواند.

واقعیت این است که در والیبال روز جهان و در دنیای حرفه‌ای مسئولیت هدایت همزمان تیم ملی بزرگسالان و جوانان به یک سرمربی داده نشده است، اما در ایران شاهد این پدیده بودیم؛ پدیده‌ای که ناکامی تیم جوانان را در مسابقات جهانی بر همراه داشت. با این حال نمی‌توان از افتخار بزرگی که در عطایی و همکارانش در مسابقات قهرمانی آسیا به دست آوردند هم به راحتی عبور کرد. 

به هر حال باید پذیرفت که والیبال ایران یک تصمیم هیجانی و احساسی گرفت و تاوانش را هم پس داد و از صعود به جمع 8 تیم برتر رقابت‌های قهرمانی جوانان جهان بازماند؛ اتفاقی که آخرین بار در سال 2015 برای ایران رخ داده بود. اهالی والیبال امیدوارند که داورزنی، مشاورانش و اعضای کمیته فنی از این اتفاقات درس عبرت گرفته باشند و در آینده شاهد چنین موضوعاتی در تیم‌های ملی نباشند. در شرایط کنونی شاید زمان مناسبی برای بررسی عملکرد تیم جوانان نباشد و به قطع در پایان رقابت‌های جهانی در مطلبی جداگانه به این موضوع خواهیم پرداخت.