به گزارش مشرق به نقل از شرق، قرن‌ها زمان برد تا اروپاييان به قاشق و چنگال كه واعظان فرنگي آن را وسيله‌اي شريرانه و هديه شيطاني مي‌دانستند، عادت كنند و بر سر سفره‌هاي ثروتمندان و اعيان اروپا جا باز كند. با اين حال مشهور است كه برخي از پادشاهان از جمله اليزابت اول در انگلستان و لويي چهاردهم در فرانسه همچنان با دست غذا مي‌خوردند.

اما ورود قاشق و چنگال، اين دو ابزار فرنگي به تهران به 130 سال گذشته باز مي‌گردد. مسافرت‌هاي پي‌درپي ناصرالدين‌شاه به فرنگستان باعث شده بود تا او براي مردم وطنش سوغات‌هاي ويژه‌اي از كالسكه و ماشين‌دودي گرفته تا ساختن بناهاي مرتفع و آمفي‌تئاتر به سبك و اسلوب مغرب‌زمين را به ارمغان ‌آورد و اين بار يكي از كالاهايي كه شاه از كلاه جادويي‌اش بعد از سفرش از اروپا براي دارالخلافه‌نشينان رو كرد، قاشق و چنگال بود.

طبق خاطرات گردشگران فرنگي، براي نخستين بار سپهسالار صدراعظم ناصرالدين‌شاه كه با نحوه غذا خوردن فرنگي‌ها آشنايي داشت، پيش از سفر شاه به فرنگ به وي آداب غذا خوردن با قاشق و چنگال را آموزش داد اما نقل است در همان سفر كه ناپلئون سوم با قاشق و چنگال و ناصرالدين‌شاه با دست غذا مي‌خوردند اين موضوع كه طرز غذا خوردن كدام‌يك از آنها صحيح است به يك بحث داغ تبديل شد.

پس از بازگشت شاه به وطن، وي شروع به استفاده از قاشق و چنگال كرد و به دنبال آن درباريان، رجال، اعيان و اشراف به مصرف‌كنندگان چنگال و قاشق پيوستند و اين دو ابزار به تدريج وارد بازار‌ها و بساط دست‌فروشان تهراني شد.

تهرانيان نيز كم‌كم اين نوع طرز غذا خوردن را ياد گرفته و قاشق و چنگال را وارد سفره‌خانه‌هاي خود كردند و طولي نكشيد كه قضيه جنبه عمومي پيدا كرد. با اين حال جماعت زيادي از تهران‌نشينان همچنان به سنت‌هاي گذشته خود پايبند بودند و صرف غذا با دست را بر استفاده از قاشق و چنگال ترجيح مي‌دادند.