به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، در اين تحقيق که نتایج آن در قالب مقاله به سومین کنگره طب الرضا(ع) ارائه شده، آمده است زمانی که عسل برای زخمها به عنوان پوشش مورد استفاده قرار می‌گیرد، با آب سطح زخم رقیق شده و تولید پراکسید می‌کند و در نتیجه آزاد شدن به آرامی، پراکسید به عنوان یک ضد میکروب عمل می‌کند.
بر اساس این پژوهش، گذاشتن عسل بر روی زخمها ضمن جلوگیری از تهاجم و تخریب میکروبها با آسیب بافتی همراه نیست. علاوه بر این همینطور که پراکسید هیدروژن تجزیه می‌شود، گلوگز اکسیداز با تسهیل ساختن آن از گلوکز، پیوسته آن را جایگزین می‌کند.
عسل از قدیمی‌ترین و نخستین شیرین کننده‌هایی است که انسان استفاده کرده است و شامل قندهایی همچون گلوکز، فروکتوز، مواد معدنی همچون منیزیم، پتاسیم، کلرید سدیم، گوگرد، آهن و فسفات است که بر اساس کیفیت و نوع عسل به نسبت‌های متفاوت در آن دیده می‌شود.
از ویژگی‌های مهم عسل خاصیت میکروب کشی آن است که آن را به عنوان یک ضد عفونی کننده طبیعی مطرح کرده است.
نتایج این تحقیق نشان داد: عسل روی باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک موثر است و به نحو چشمگیری موجب پیشرفت سیر بهبودی عفونتها می‌شود، توان زخمها و مقابله با میکروبهای مقاوم به آنتی بیوتیک که در این ماده بی نظیر وجود دارد، ممکن است روزی عسل را از نوعی درمان جایگزین به یک شیوه درمانی اساسی در پزشکی تبدیل كند.
پژوهش انجام شده توسط محققان كشور نشان مي‌دهد عسل نقش مهمی در درمان عفونتهای میکروبی دارد.
