به گزارش سرویس ورزشی مشرق، لیگ برتر و سایر لیگ های کشور با تمام کاستی ها به اتمام رسید؛ ولی اتفاقاتی درباره داوری روی داد که جای تاسف داشت. از جمله مهترين موارد می توان به ضرب و شتم داوران در بازی ها که شاید هر یک از ما تصاویری از این اتفاقات را دیده باشیم و نیمه تمام ماندن بازی پرسپولیس و داماش به علت فحاشی تماشاگران به داور اشاره کرد.


باتو جه به اینکه فوتبال ما بیش از 10 سال از زمان حرفه ای شدنش می گذرد، ولی فقط زوایای حرفه ای را در سطوح مدریت و بازیکنان با قراردادهای میلیاردی و دستمزدهای بالا شاهد هستیم. در زیر ساخت ها و مسائل کلان هیچ گونه تغییر مثبتی ندیده ایم. نمونه بارز آن، امکانات بسیار ضعیف و نامناسب ورزشگاه ها است که تماشاگران از بدو ورود (هنگام خریدن بلیط) با آن مواجه می شوند و تا هنگامي که به داخل ورزشگاه برسند با انواع و اقسام اینگونه ضعف ها روبه رو می شوند كه شاهد پخش اين موارد از رسانه ملي هم بوده ايم.
با تمام این مسائل، موضوعی که شاید مهم تر بوده و کمتر به آن پرداخته شده باشد، عدم پرداخت حق الزحمه داوران، ناظران و نمایندگان  لیگ های دسته اول، دسته دو و دسته سه از طرف فدراسیون و سازمان لیگ در فصل 91-90 تا کنون بوده است. اين روال عدم پرداخت دستمزد به داوران، ناظران و نمايندگان در ليگ فوتسال، ليگ ساحلي و در تمامي رده هاي ليگ پايه هم بدين صورت است.
 فدارسیون و سازمان ليگ نه تنها به فکر افزایش دستمزد داوران در حد متعارف با فوتبال کشور نبوده، بلکه حق الزحمه داوران که حق طبیعی آنها بوده را هم پرداخت نکرده که جای سوال های فراوانی را در ذهن باقی می گذارد. فدراسیون فوتبالي که ثروتمندترین فدارسیون کشور است، توانایی پرداخت دستمزد داوران، ناظران و نمایندگان خود را نداشته است؟
با توجه به اینکه دغدغه مالی یکی از مهمترین مشکلات در زندگی امروزه است و از آن جايي كه بايد قاضي در شرايط مطلوب فكري و معيشتي باشد، نباید هم انتظار داشت که تمرکز کافی نسبت به بازی ها داشته باشند. با توجه به این، موارد دیگری مثل شرایط  بد ورزشگاه ها، بد اخلاقی تعدادي از تماشاگران و بازیکنان و ... را هم باید به آن اضافه کرد.


باید به داوران، ناظران و نمایندگان حق داد که دچار ناامیدی و بی تفاوتی نسبت به مسائل پیرامون خود شوند؛ در جائي كه بازيكنان به خاطر عدم پرداخت درصدي از دستمزد خود اعتصاب و تمرينات را تحريم مي كنند. اگر قراردادهاي بسيار بالاي بازيكنان را با دستمزد داوران مقايسه كنيم، داوران در بهترين شرايط در يك فصل شايد 10 در صد قرار داد بازيكنان را به عنوان حق الزحمه بگيرند.
به عنوان مثال، به گفته يكي از اعضاي فدراسيون در ليگ يك كشور داوران وسط 150 هزار تومان، كمك داوران 100 هزار تومان، نمايندگان فدراسيون 80 هزار تومان و ناظران داوري هم 80 هزار تومان بابت هر بازي حق الزحمه دريافت مي كنند. اين روال پرداخت هزينه دستمزد به تناسب ليگ هاي رده پايين تر كاهش مي يابد.

بايد عنوان كرد به علت تعداد زياد بازي ها در سطوح مختلف در فدراسيون و سازمان ليگ، حق الزحمه داوران، ناظران و نمايندگان مبلغ قابل توجه اي مي شود كه پرداخت نكردن آن تا كنون بسيار جاي سوال است؟
نكته جالب تر آن كه نحوه پرداخت دستمزد داوران، ناظران و نمايندگان درليگ 90-89 در سطوح ليگ دسته يك، دسته دو، دسته سه، ليگ فوتسال، ليگ ساحلي و ليگ هاي پايه در كليه رده ها از طريق هزينه اي كه تيم ها بابت ثبت نام در ليگ پرداخت كرده اند بوده است.


در پايان سوالي كه بايد از مسئولين فدراسيون و سازمان ليگ پرسيد، اين است كه آيا آنها هم حقوق و دستمزد خود را اينگونه دريافت مي كنند؟