به گزارش مشرق به نقل از مهر ، مشهد به عنوان شهری که با پذیرش سالانه 25 میلیون مسافر ایرانی و یک میلیون نفر جهانگرد خارجی، قطب سیاحتی ایران محسوب می شود، به دلیل عدم اعتنا به طرحهای کلان و اعتبارات مورد نیاز در وضعیت مطلوبی قرار ندارد.
پایتخت معنوی و اما و اگرها
دکتر احمدی نژاد در دومین سفر استانی خود به خراسان رضوی، در آیینی مشهد را پایتخت معنوی ایران معرفی کرد و در جلسه مدیران ارشد استان وعده داد که هر سال 200 میلیارد تومان برای بهبود زیر ساخت های این شهر پرداخت کند.
براساس آنچه رئیس جمهور گفته بود، مشهد با دریافت هزار میلیارد تومان در یک دوره 5 ساله برنیازهای زیر بنایی خود غلبه و چهره یک شهر جذاب را پیدا می کرد.
قصه اعتباراتی که تعهد آن توسط رئیس جمهور پذیرفته شد، این روزها به بودجه زیارت معروف و به داستانی طولانی و پر فراز و نشیب تبدیل شده است.
در بدو امر قرار بود برای سهولت در برنامه ریزی و جذب بودجه 200 میلیارد تومانی، معاونت زیارت در استانداری خراسان رضوی فعال شود که هنوز عملی نشده است.
قرار بود پول مورد نظر با اختیارات مدیران استانی هزینه شود اما بعدها بحثی به نام تعریف پروژه پیش آمد. قرار بود مبلغ تمام و کمال پرداخت شود، اما بر اساس آخرین اظهارات که در این خصوص منتشر شده است، این رقم امسال 75 میلیارد تومان یعنی حدود 35 درصد عدد اصلی اعلام شده است.
این اما و اگر ها باعث شده است تا مشهد برای رسیدن به شاخص های مطلوب منتظر اتفاقات و شاید و باید ها باشد.
سهم ناچیز شهرداری از زائران
هر سال 25 میلیون زائر به مشهد سفر می کند، این مطلب را رضا صفاوند کارشناس اقتصادی می گوید و می افزاید: اگر ماندگاری این افراد در سه روز و هزینه اقامت آنان را هم سرانه صد هزارتومان محاسبه کنیم، هر سال 2500 میلیارد تومان در بازارها و هتل های مشهد هزینه می شود.
وی می افزاید: از این رقم هنگفت، هیچ سهمی برای شهرداری مشهد تعریف نشده است و شاید فقط به عوارض صنفی بتوان به عنوان منبع درآمدی استناد کرد که این هم رقم مناسبی نیست و در برابر هزینه 4 هزار میلیارد تومانی شهرداری مشهد اندک است.
به گفته وی دولت باید به هر شکل برای شهرداری مشهد تعریف تازه ای از تولید درآمد تعریف کند.
شهردار مشهد هم در این رابطه می گوید: شهرداری در این کلانشهر در طول شبانه روز صدها خدمت انجام می دهد، اما در قبال آن از کمترین تضمینی مالی هم برخوردار نیست.
محمد پژمان می افزاید: شهرداری در قبال هزینه های قطعی درآمد، درآمدهای احتمالی دارد و به درآمدهای ناپایدار دلخوش است.
وی با اشاره به کمک های دولتی که تنها 10 درصد اعتبارات شهرداری مشهد را پوشش می دهد گفت: این در حالی است که مردم به فرهنگ پرداخت هزینه و خدمات شهری شهر عادت ندارند.
حاشیه کمرشکن مشهد
بافت فرسوده و حاشیه نشینی دو مشکل اساسی مشهد است که در سفر چهارم رئیس جمهور هم با وجود طرح آن، خیلی مورد اعتنا قرار نگرفت.
در مشهد یک میلیون حاشیه نشین و در مجاورت حرم امام رضا، دهها هکتاربافت فرسوده وجود دارد که 20 سال است منتظر معجزه اعتبار است، این پروژه اول کار، هزار میلیارد تومان پول لازم داشت و امروز با ده هزار میلیارد تومان هم جمع شدنی نیست.
به این دو معضل اساسی، فقدان سکونتگاه های ارزان و مناسب، پارکینیگ ها و معابر با ریک را هم باید افزود. اگر این تفکر وجود دارد که باید سالانه دو تا سه درصد شیعیان جهان را به سوی مشهد جذب کرد و از این رهگذر به اشتغال پایدار و درآمد مناسب فکر کرد، باید طی 5 سال باقی مانده تا سال 2017 به وعده ها در این حوزه عمل کرد و پول بیشتری را برای مشهد خرج کرد.
پایتخت معنوی و اما و اگرها
دکتر احمدی نژاد در دومین سفر استانی خود به خراسان رضوی، در آیینی مشهد را پایتخت معنوی ایران معرفی کرد و در جلسه مدیران ارشد استان وعده داد که هر سال 200 میلیارد تومان برای بهبود زیر ساخت های این شهر پرداخت کند.
براساس آنچه رئیس جمهور گفته بود، مشهد با دریافت هزار میلیارد تومان در یک دوره 5 ساله برنیازهای زیر بنایی خود غلبه و چهره یک شهر جذاب را پیدا می کرد.
قصه اعتباراتی که تعهد آن توسط رئیس جمهور پذیرفته شد، این روزها به بودجه زیارت معروف و به داستانی طولانی و پر فراز و نشیب تبدیل شده است.
در بدو امر قرار بود برای سهولت در برنامه ریزی و جذب بودجه 200 میلیارد تومانی، معاونت زیارت در استانداری خراسان رضوی فعال شود که هنوز عملی نشده است.
قرار بود پول مورد نظر با اختیارات مدیران استانی هزینه شود اما بعدها بحثی به نام تعریف پروژه پیش آمد. قرار بود مبلغ تمام و کمال پرداخت شود، اما بر اساس آخرین اظهارات که در این خصوص منتشر شده است، این رقم امسال 75 میلیارد تومان یعنی حدود 35 درصد عدد اصلی اعلام شده است.
این اما و اگر ها باعث شده است تا مشهد برای رسیدن به شاخص های مطلوب منتظر اتفاقات و شاید و باید ها باشد.
سهم ناچیز شهرداری از زائران
هر سال 25 میلیون زائر به مشهد سفر می کند، این مطلب را رضا صفاوند کارشناس اقتصادی می گوید و می افزاید: اگر ماندگاری این افراد در سه روز و هزینه اقامت آنان را هم سرانه صد هزارتومان محاسبه کنیم، هر سال 2500 میلیارد تومان در بازارها و هتل های مشهد هزینه می شود.
وی می افزاید: از این رقم هنگفت، هیچ سهمی برای شهرداری مشهد تعریف نشده است و شاید فقط به عوارض صنفی بتوان به عنوان منبع درآمدی استناد کرد که این هم رقم مناسبی نیست و در برابر هزینه 4 هزار میلیارد تومانی شهرداری مشهد اندک است.
به گفته وی دولت باید به هر شکل برای شهرداری مشهد تعریف تازه ای از تولید درآمد تعریف کند.
شهردار مشهد هم در این رابطه می گوید: شهرداری در این کلانشهر در طول شبانه روز صدها خدمت انجام می دهد، اما در قبال آن از کمترین تضمینی مالی هم برخوردار نیست.
محمد پژمان می افزاید: شهرداری در قبال هزینه های قطعی درآمد، درآمدهای احتمالی دارد و به درآمدهای ناپایدار دلخوش است.
وی با اشاره به کمک های دولتی که تنها 10 درصد اعتبارات شهرداری مشهد را پوشش می دهد گفت: این در حالی است که مردم به فرهنگ پرداخت هزینه و خدمات شهری شهر عادت ندارند.
حاشیه کمرشکن مشهد
بافت فرسوده و حاشیه نشینی دو مشکل اساسی مشهد است که در سفر چهارم رئیس جمهور هم با وجود طرح آن، خیلی مورد اعتنا قرار نگرفت.
در مشهد یک میلیون حاشیه نشین و در مجاورت حرم امام رضا، دهها هکتاربافت فرسوده وجود دارد که 20 سال است منتظر معجزه اعتبار است، این پروژه اول کار، هزار میلیارد تومان پول لازم داشت و امروز با ده هزار میلیارد تومان هم جمع شدنی نیست.
به این دو معضل اساسی، فقدان سکونتگاه های ارزان و مناسب، پارکینیگ ها و معابر با ریک را هم باید افزود. اگر این تفکر وجود دارد که باید سالانه دو تا سه درصد شیعیان جهان را به سوی مشهد جذب کرد و از این رهگذر به اشتغال پایدار و درآمد مناسب فکر کرد، باید طی 5 سال باقی مانده تا سال 2017 به وعده ها در این حوزه عمل کرد و پول بیشتری را برای مشهد خرج کرد.
