به گزارش مشرق به نقل از آنا، آیت‌الله محمد تقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امامخمینی(ره)، در جمع اساتید و دانشجویان دانشگاه قم، با اشاره به اینکه تعلیم و تربیت مراحل بسیاری دارد و هرکس به مقدار همت خود می‌تواند از آن بهره ببرد، افزود: حضرت امامخمینی(ره) در بهره‌گیری از تعلیم و تربیت دارای والاترین و عالی‌ترین مقام بود و آن تعلیم و تربیت عرفانی است.
وی اصل تعلیم و تربیت را برای شکوفا‌شدن و به فعلیت رسیدن استعدادهای نهفته انسان دانست و خاطرنشان کرد: انسان‌ها ذاتا دارای استعدادهای نهفته هستند که خود به خود شکوفا نمی‌شود بلکه نیازمند تعلیم و تربیت است تا علوم بالقوه را به علوم بالفعل برساند.
آیت‌الله مصباح یزدی در ادامه با اشاره به اینکه تعلیم و تربیت باید باعث خودپروری و خودسازی شود، افزود: اگر تعلیم و تربیت باعث رشد و تعالی فرد نشود و خودسازی و تزکیه نفس را به همراه نداشته باشد،اسلامی و خدایی نیست.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم گفت: برخی معتقدند برای رسیدن به خدا باید انسان در عزلت و خلوت به راز و نیاز با خداوند بپردازد و از معاشرت با افراد جامعه دوری کند تا اثری از گناه، لغو و لهویات افراد مترتب او نشود تا اسباب دوری از خدا را برای او به همراه داشته باشد، این افراد انزوا و گوشه‌گیری را بهترین راه برای رسیدن به خدا می دانند، در حالی که امامخمینی(ره) این نوع گرایش را قبول نداشت.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به اینکه نظریه عزلت و دوری از اجتماع نیازمند بحث و بررسی بیشتر است، گفت: امامخمینی(ره) بیشترین فعالیت‌های اجتماعی را بر عهده داشتند و به دیگران نیز توصیه می‌کردند تا در اجتماع به صورت فعال به فعالیت بپردازند، امامخمینی(ره) خود را فردی اجتماعی می‌دانست و با انزوا و گوشه گیری مخالف بود و رسیدن به تعالی را در گرو حضور داشتن در اجتماع و تزکیه نفس می‌دانست.
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امامخمینی(ره) با اشاره به اینکه اگر به زندگی پیامبر‌اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) مراجعه کنیم متوجه می‌شویم که سیره عملی آنها به چه صورت بوده است، یادآور شد: حضرت علی(ع) نه تنها گوشه نشین و منزوی نبود بلکه در کنار عبادت و بندگی خداوند، مدام در حال جنگ با دشمنان یا کمک به فقرا و حل مشکلات مردم بود و در بطن اجتماع حضور گسترده و فراوان داشت و امامخمینی(ره) نیز این چنین بود.
آیت‌الله مصباح یزدی گفت: اگر اهل‌بیت(ع) اهل عزلت، انزوا و گوشه‌نشینی بودند دشمنان نیازی نمی‌دیدند آنها را به شهادت برسانند چون هیچ خطری نداشتند، در حالی که اهل‌بیت(ع) در جامعه حضور مستمر داشتند و مقابل هر بی‌عدالتی موضع گرفته و ایستادگی می‌کردند و امام راحل نیز در مقابل دشمنان ایستادگی می‌کرد و از هیچ خطری نمی‌ترسید.
وی با اشاره به اینکه فطرت انسان این است که با دیگران ارتباط داشته باشد، تنهایی و عزلت گزینی را برای رسیدن به کمال ناقص دانست و اظهار داشت: انسان باید مظهر همه تجلیات الهی باشد و برای رسیدن به این مهم باید از همه چیز بگذرد.
آیت‌الله مصباح یزدی کمال انسانی را رشد و تعالی در همه امور الهی دانست و افزود: امامخمینی(ره) مصداق بارز یک انسان کامل بود چون همه وظایف خود را به خوبی و در هرجایی عملی می‌کرد و تعلیم و تربیت اسلامی را در گرو این مهم می‌دانست و همه را به عملی کردن اهداف والا دعوت می‌کرد.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در پایان امام خمینی(ره) را شبیه‌ترین انسان‌ها به امیرالمؤمنین علی(ع) دانست و خاطرنشان کرد: امام در سخت‌ترین حالات نسبت به انجام وظایف مبادرت می‌ورزید و از هرگونه کوتاهی دوری می‌کرد، ما نیز باید برای ارتقاء و تعالی و رسیدن به هدف امامخمینی(ره) تلاش کنیم.
وی اصل تعلیم و تربیت را برای شکوفا‌شدن و به فعلیت رسیدن استعدادهای نهفته انسان دانست و خاطرنشان کرد: انسان‌ها ذاتا دارای استعدادهای نهفته هستند که خود به خود شکوفا نمی‌شود بلکه نیازمند تعلیم و تربیت است تا علوم بالقوه را به علوم بالفعل برساند.
آیت‌الله مصباح یزدی در ادامه با اشاره به اینکه تعلیم و تربیت باید باعث خودپروری و خودسازی شود، افزود: اگر تعلیم و تربیت باعث رشد و تعالی فرد نشود و خودسازی و تزکیه نفس را به همراه نداشته باشد،اسلامی و خدایی نیست.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم گفت: برخی معتقدند برای رسیدن به خدا باید انسان در عزلت و خلوت به راز و نیاز با خداوند بپردازد و از معاشرت با افراد جامعه دوری کند تا اثری از گناه، لغو و لهویات افراد مترتب او نشود تا اسباب دوری از خدا را برای او به همراه داشته باشد، این افراد انزوا و گوشه‌گیری را بهترین راه برای رسیدن به خدا می دانند، در حالی که امامخمینی(ره) این نوع گرایش را قبول نداشت.
آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به اینکه نظریه عزلت و دوری از اجتماع نیازمند بحث و بررسی بیشتر است، گفت: امامخمینی(ره) بیشترین فعالیت‌های اجتماعی را بر عهده داشتند و به دیگران نیز توصیه می‌کردند تا در اجتماع به صورت فعال به فعالیت بپردازند، امامخمینی(ره) خود را فردی اجتماعی می‌دانست و با انزوا و گوشه گیری مخالف بود و رسیدن به تعالی را در گرو حضور داشتن در اجتماع و تزکیه نفس می‌دانست.
رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امامخمینی(ره) با اشاره به اینکه اگر به زندگی پیامبر‌اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) مراجعه کنیم متوجه می‌شویم که سیره عملی آنها به چه صورت بوده است، یادآور شد: حضرت علی(ع) نه تنها گوشه نشین و منزوی نبود بلکه در کنار عبادت و بندگی خداوند، مدام در حال جنگ با دشمنان یا کمک به فقرا و حل مشکلات مردم بود و در بطن اجتماع حضور گسترده و فراوان داشت و امامخمینی(ره) نیز این چنین بود.
آیت‌الله مصباح یزدی گفت: اگر اهل‌بیت(ع) اهل عزلت، انزوا و گوشه‌نشینی بودند دشمنان نیازی نمی‌دیدند آنها را به شهادت برسانند چون هیچ خطری نداشتند، در حالی که اهل‌بیت(ع) در جامعه حضور مستمر داشتند و مقابل هر بی‌عدالتی موضع گرفته و ایستادگی می‌کردند و امام راحل نیز در مقابل دشمنان ایستادگی می‌کرد و از هیچ خطری نمی‌ترسید.
وی با اشاره به اینکه فطرت انسان این است که با دیگران ارتباط داشته باشد، تنهایی و عزلت گزینی را برای رسیدن به کمال ناقص دانست و اظهار داشت: انسان باید مظهر همه تجلیات الهی باشد و برای رسیدن به این مهم باید از همه چیز بگذرد.
آیت‌الله مصباح یزدی کمال انسانی را رشد و تعالی در همه امور الهی دانست و افزود: امامخمینی(ره) مصداق بارز یک انسان کامل بود چون همه وظایف خود را به خوبی و در هرجایی عملی می‌کرد و تعلیم و تربیت اسلامی را در گرو این مهم می‌دانست و همه را به عملی کردن اهداف والا دعوت می‌کرد.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در پایان امام خمینی(ره) را شبیه‌ترین انسان‌ها به امیرالمؤمنین علی(ع) دانست و خاطرنشان کرد: امام در سخت‌ترین حالات نسبت به انجام وظایف مبادرت می‌ورزید و از هرگونه کوتاهی دوری می‌کرد، ما نیز باید برای ارتقاء و تعالی و رسیدن به هدف امامخمینی(ره) تلاش کنیم.
