به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین ، لاریجانی که در نشست علمی «مفاخر ایران و اسلام در اندیشه شهید مطهری» سخن می گفت با بیان اینکه آنچه مطهری را به یک پدیده در قرن اخیر تبدیل می کند فراگیری و ماندگاری فکر اوست گفت: در تاریخ معاصر ما افرادی بوده اند که افکار عمیقی داشته اند و علامه طباطبایی از آن جمله است که فکری بلند و عمیق در مسائل عرفانی و فلسفی دارد و شهید مطهری نیز از شاگردان او است، اما افکار این شهید بزرگوار بسیار فراگیرتر است.

اهم سخنان لاریجانی در ادامه به نقل از خانه ملت می‌آید:

• مطهری به افکار شریعتی نقد اساسی داشت و اگرچه فکر شریعتی در دوره ای فراگیر شد اما ماندگاری و گستردگی تفکرات مطهری را نداشت، چرا که تفکر شریعتی تنها در دانشگاه ها و محافل روشنفکری حضور داشت، اما اندیشه های مطهری به طور همزمان مورد توجه دانشگاه ها، توده مردم و حوزه علمیه بود.
• اگر سیاستمداران و عالمان به تحولات جامعه توجه نداشته باشند از صحنه واقعی اجتماع عقب خواهند بود و در حوزه سیاست نیز باید چنین رصدی صورت گیرد. در غیر این صورت آن سیاستمداری که تحولات اجتماعی را به موقع درک نکند دچار عقب افتادگی فکری نسبت به اجتماع است.
• همچنان که در کشور ما تحولات و توسعه و رشد علمی وجود دارد سایر کشورها نیز در حوزه های مختلف پیشرفت دارند و اگر فکر کنیم رشد علمی و فرهنگی ما در یک قالب بسته و درونی صورت می گیرد اشتباه است.
• مطهری آثار بزرگان فکری در غرب را می شناخت و با سنجش آنها بر مبنای تفکر اسلامی یا مبانی دقیق تری از آنها عرضه می کرد و یا به رد آن می پرداخت که نمونه آن نظریه حقوق طبیعی انسان است که مطهری آن را از متفکرین غربی گرفت و براساس آن، نظریه فطرت در تعالیم اسلامی تبیین کرد.
• شهید مطهری به آزادی فکر در چارچوب نظری خاص خودش قائل بود و اعتقاد داشت انسان ها دارای استعدادهای متنوعی هستند و آزادی فکر نباید مانع از بی توجهی به سایر ارزش ها و استعدادها شود و فلسفه بودن آن برای این است که سایر استعدادها نیز رشد کند.
• مطهری نظریه آزادی فکر را پذیرفت و آن را بر اساس تفکر اسلامی شکل تازه ای بخشید چرا که او به یک تعامل سازنده و کمال یافته با سایر تفکرها اعتقاد داشت.
• ‌رشد جامعه اسلامی در گرو برخورد با افکار مختلف است زیرا در حوزه فکر باید آزادی وجود داشته باشد و نه تنگ نظری.
• همانقدر که فریب کاری در عالم سیاست مشمئز کننده است در حوزه فکر نیز همین گونه است، زیرا نباید فکری را که ماهیت خاصی دارد در قالب پوشش و زرورقی که جامعه تقاضای آن را داشته و نسبتی با ماهیت و محتوای آن فکر ندارد، ارائه کرد.