به گزارش مشرق، رزمندگان پیشمرگان کرد مسلمان با توجه به شناخت منطقه در عملیات‌ها نقش بسزایی داشتند که علاقه وافری به چنگیز عبدی فرمانده سپاه سقز و سردار شهید کاوه داشتند و اکثراً این دو بزرگوار را برادر محمود یا برادر چنگیز صدا می‌زدند.
اما شهید علی‌اصغر حسینی محراب را «کاک محراب» صدا می‌کردند و مدتی نگذشت که کلیه پیشمرگان منطقه هم ایشان را کاک محراب صدا می‌کردند و حتی بسیجیان تازه‌وارد هم شهید را به همین عنوان می‌خواندند. همین امر برای من سؤالی شده بود که چطور پیشمرگان همه ما را با خطاب پسوند، برادر صدا می‌زنند اما شهید محراب را «کاک محراب» لقب داده‌اند. بالاخره از یکی از فرماندهان کرد علت را پرسیدم، او عنوان کرد در یکی از عملیات‌ها که در عمق مناطق آلوده انجام و مدت سه روز طول کشید، در آنجا عبادات و راز و نیاز محراب را دیدم و در ثانی او در هر لحظه آماده کمک و رفع گره کور عملیات بود.
به‌خاطر همین نام او را کاک محراب گذاشتیم. زیرا محراب محل عبادات و راز و نیاز بزرگان و افراد مورد توجه الله و رسول‌الله است. پرسیدم چرا برادر اصغر صدایش نمی‌کنید؟ جواب کوبنده‌ای داد و گفت: کسی که در هر حال ذکر خدا و پیامبر و علی ورد زبانش است کوچک و فقط در برابر خداوند عالم اصغر و عبد صالح امام است و محراب محلی است که همیشه منزه و پاک و عالی از هرگونه آلودگی است و او با ما رفاقتی نزدیک دارد و الفتی فراوان بین کاک محراب و مردان پیشمرگ کرد برقرار است.
راوی: حاج علی‌اکبر کاشانی
