به گزارش مشرق ، رئیس دیوان عدالت اداری و عضو شورای دستگاه های نظارتی کشور در چهارمین اجلاس ارتقای سلامت نظام اداری با شعار تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی گفت: بنده از این جایگاه به عنوان یک عضو از اعضای شورای دستگاه های نظارتی از حضور ایشان و سخنان ارزنده و جامع ایشان تقدیر و تشکر می‌کنم.

ایشان گفتند که من نه در مقام یک رئیس جمهور که عالی‌ترین مقام بعد از رهبری است و نه به عنوان یک مسئول بلکه به عنوان یک شهروند و برادر عرض می‌کنم. بنده نیز نه به عنوان رئیس دیوان عدالت اداری بلکه به عنوان یک طلبه سخن می‌گویم. آرزو می‌داشتم جناب آقای احمدی نژاد دو شخصیت پیدا می‌کردند.

یکی آن شخصیت که به عنوان یک شهروند و دست‌اندرکار پشت تریبون می‌فرمودند. دوم شخصیتی که روی صندلی می‌نشست و حرف‌های آقای احمدی نژاد را می‌شنید. امیدواریم از جمله آقای احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور حرف‌های خود را شنیده و عمل کند. بنده هم به حرف‌های خود عمل کنم. این چنین نباشد که اینجا حرف‌هایی بزنم ولی خودم عمل نکنم.


وی با اشاره به پرونده تخلف مالی اخیر گفت: تخلفاتی در یک بانکی شد؛ مجموعه نظام با این پرونده چطور برخورد کرد؟! به جای آنکه این تخلف و روند خلاف اصلاح شود جنجال شد. به جای آنکه این سیستم را به عنصر مثبت و تقویت کننده اعتماد عمومی تبدیل کنیم، یک مسابقه درست شد. دعواهای سیاسی وسط آمد.

رئیس جمهور در خصوص پرونده فساد مالی اخیر گفته بود: من به گردن آن انداختم و آن هم به گردن دیگری. من این را کوبیدم و دیگری من را. مدیرعامل بانکی که سوء استفاده در بانک او صورت گرفت به حاشیه رفت و هر روز علیه دیگران سخنرانی می‌کند. باید شورای دستگاه های نظارتی کمک کنند که روند اصلاح شود تا این تخلف دیگر صورت نگیرد. در حالی که باید به مجموعه دستگاه‌هایی که با این تخلف برخورد کردند، آفرین گفته می‌شد، آیا آفرین گفته شد؟! برخی معتقدند باید چند نفر از آنان را اعدام کنیم؛ اما آیا با اعدام کار درست می‌شود؟! برخی می‌گویند باید مدیران اجرایی محاکمه شوند. اما دوستان خود را در مجموعه دیگر که به فساد دچار هستند، کاری ندارند. آیا مردم به این اظهارات اعتماد می‌کنند. مردم ما مردم رشیدی هستند و توجهی به این اظهارات سیاسی ندارند.

گزیده سخنان رئیس دیوان عدالت اداری را در ادامه مطالعه فرمایید:

• سلامت اداری یعنی امور جاریه مدیریتی به نحو شایسته و بی عیب و نقص انجام شود. اگر بخواهیم سلامت اداری را تعیین و میزان آن را بسنجیم بدون داشتن اندازه و معیار امکان ندارد. شاخص‌های هر بخش و اداره ای حسب مورد می‌تواند متفاوت باشد.

• در یک جامعه مبتنی بر دین تخلف از قانون و عبور از چراغ قرمز صرفاً یک تخلف مدنی محسوب شده و امری قبیح است. اما در یک جامعه مبتنی بر حکومت دینی عبور از چراغ قرمز امام راحل (ره) حرام شرعی می شمارند. یعنی علاوه بر قبح اجتماعی و شکستن حریم دیگران قبح شرعی و شکستن حریم دین دانسته و عقوبت اخروی دارد. اینجا است که میزان اهمیت التزام و پایبندی به قانون جایگاه خود را نشان می‌دهد. قانون را این گونه معنا می‌کنند حکم اجباری که مبتنی بر طبیعت عالم تمدن و متناسب با زندگی انسان بوده و شامل همه افراد بلا استثنا می‌گردد و اغراض مستبدانه اشخاص در آن دخالت نداشته باشد.

• سلامت اداری زمانی محقق می‌شود که طرفین یعنی حکومت و مردم به حقوق مرتبط ملتزم و پایبند باشند. لکن در مقایسه بین این دو طرف قطعا مهم‌ترین عامل و تأثیرگذار ترین آن طرف دولت و حکومت است. وقتی مردم در همه عرصه‌ها و از همه خدمتگزاران حکومتی التزام و پایبندی به قانون را مشاهده و با تمام وجود آن را لمس و حس کنند اگر نگوییم همه ولی قالب مردم خود را ملتزم به اجرای قانون خواهند دانست. اگر مردم ببینند مسئولی دلش می‌خواهد کمکی به جامعه داشته باشد ولی مقدرات قانونی او را محدود کرده است از او راضی خواهند بود.

• اگر مردم در چهره کارگزار صداقت را ببینند نتیجه مورد نظر حاصل خواهد شد. در نظام جمهوری اسلامی ایران یکی از شاخص‌های نظام اداری میزان و نوع مراجعات به مرجع قضایی دیوان عدالت اداری است. بنده به صراحت اعلام می‌کنم که یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای ادارات محیط، شرایط و وضعیتی است که ما در دیوان شاهد آن هستیم. ما همیشه به دولت مردان و مسئولین تاکید می‌کنیم که با دیوان عدالت اداری تعامل منطقی داشته باشند و به آسیب شناسی از دستگاه مربوطه بپردازند. ببینند چه عواملی باعث شکایت شهروندان از آن دستگاه می‌شود. با تعامل در راستای کاهش شکایت گام بردارند. البته برخی مسئولین در این جهت کمک کرده و نتیجه آن را در کاهش شکایت مردم می‌بینند.

• اگر یک رابطه منطقی و الهی بین مردم و حکومت برقرار شود حق بین مردم عزیز می‌شود. همچنین اگر این رابطه برقرار شود مسیرهای حق استوار خواهد شد. نشانه های عدل در چنین جامعه ای برقرار می‌شود. دشمن به چنین جامعه ای طمع نخواهد کرد.