به گزارش مشرق به نقل از فارس، مراسم پيشواز از کتاب «جاي من گلوله‌ها» خاطرات عبدالرضا آلبوغبيش و تدوين جواد کامور بخشايش، عصر روز گذشته در تالار مهر حوزه هنري برگزار شد. مدير دفتر ادبيات و هنر مقاومت حوزه هنري با اشاره به اين مطلب که سربازي که خاطرات زمان جنگ خود را مي‌نويسند در واقع تا ابد 20 ساله مي‌ماند، افزود: خاطرات زبان مي‌دهد تا درباره جنگ سخن گوييم؛ خاطرات نبايد از ما دوري جسته و قهر کند، خاطرات شبيه ما هستند، بنابراين نبايد از خود قهر کنيم.
وي در ادامه بيان کرد: اگر خاطرات جنگ آينده‌اي داشته باشد که دارد آن را بايد خود نگهداري کنيم، در چشم به هم زدني جزء نياکان محسوب مي‌شويم، در آينده گفته مي‌شود نياکان ما جنگ 8 ساله را اداره کردند.
به گفته سرهنگي؛ واقعيت‌هاي جنگ يک واقعيت‌هاي فردي و عميق است، اما دانستن و خوانش آنها براي ديگران هم دلپذير است.
وي تصريح کرد: اينکه مردم چرا خاطرات جنگ را مي‌خوانند و در همه جا اين امر مرسوم است، آن است که مردم مي‌خواهند بدانند افراد همچون خود، در شرايط سختي مثل جنگ چگونه تاب آورده‌اند.
سرهنگي متذکر شد: بسياري از جنگ‌ها به خاطر مرزها رخ مي‌دهد؛ اما ادبيات به دليل انساني بودن آن بي‌مرز است.
وي اظهار دشت: امروز در طلايي‌ترين دوران تاريخ و خاطرات شفاهي قرار داريم، شاهدان و فعالان، دو تحول بزرگ چون، انقلاب و جنگ امروز کنار ما هستند، در خوش‌بينانه‌ترين شرايط اينکه ما 15 يا 20 سال ديگر بيشتر فرصت نداريم تا خاطرات را تدوين کنيم.
وي گفت: زنان از چهره‌هاي ماندگار جنگ هستند، چرا که اساس جنگ مردانه است و معمولا کمتر اتفاق مي‌افتد که زنان وارد چنين عرصه‌هايي شوند؛ اما در جنگ تحميلي ما چنين اتفاقي رخ داد.
سرهنگي ابراز داشت: زمان براي ثبت خاطرات شفاهي تنگ است، ضمن اينکه زمان دزد خاطرات است و اين زمان به زيان ما در حال حرکت است.
سرهنگي اضافه کرد: بنابراين هرچه امروز بتوانيم تلاش کنيم تا اين قطعه‌هاي کوچک را گرد آورده و در کنار هم تصويري را از انقلاب و جنگ براي زماني که جزء نياکان محسوب مي‌شويم باقي گذاريم، کار کمي نکرده‌ايم.
مدير دفتر ادبيات و هنر مقاومت در ادامه با اشاره به اين اثر اظهار داشت: «جاي امن گلوله‌ها»، ضمن خاطره و شخص محور بودنش که از راوي جدي و محکمي مانند، عبدالرضا آلبوغبيش برخوردار است، حادثه محور است و حوادث خيابان 40 متري خرمشهر را در 24 مهر 59 به تصوير مي‌کشد.
وي در خاتمه سخنان خود ابراز داشت: اگر مرگ نبود من چيزي را يادداشت نمي‌کردم، بنابراين آنچه که نوشته مي‌شود يک زندگي ابدي پيدا مي‌کند و حادثه‌اي مثل جنگ و انقلاب مستحق آن است که تا ابد زنده بماند.
