با نگاهی اجمالی به اخبار شاهد آن هستیم که روزانه تعداد زیادی دریچه منهول  به سرقت می رود. طبق گزارش مهر در سال 1391، 1000 دریچه چدنی در پرند به سرقت رفته است. این آمار در شهر پردیس به 200 و در اهواز به 60 دریچه در ماه می رسد. سارقان گاه به زیرساخت های خیابان مانند آسفالت و بتن ریخته شده نیز آسیب می زنند و هزینه زیر سازی به هزینه جایگزینی هر دریچه منهول اضافه می‌شود.

از هزینه‌های سرسام آور تعویض دریچه چدنی که بگذریم، خطرات ناشی از سقوط عابرین پیاده و حیوانات از یک سو و ترمزهای ناگهانی وسایط نقلیه از سوی دیگر بسیار خطرناک بوده و سلامتی و جان افراد زیادی را با خطر مواجه می‌کند. تصور اینکه موتور سواری با سرعت 80 کیلومتر در ساعت بعد از دیدن منهول بدون دریچه، ترمز کرده و تصادف می کند، تایر ماشینی که در این منهول گیر کرده است و حتی کودکی که ناخواسته به داخل منهول سقوط نموده به وضوح گواه بر خطرات بسیاری است که منهول های بدون دریچه دارند.

موارد گفته شده باعث شده کارشناسان را به فکر تولید دریچه منهولی انداخت که جذابیتی برای سارقان نداشته باشد و در ضمن مقاومت مناسبی در برابر فشار، شکسته شدن، تغییرات جوی و... داشته باشد.

گام بعدی تولید دریچه بتنی

در گام بعدی کارشناسان دریچه منهول بتنی را مورد توجه قرار دادند. در ابتدا بتن در یک چهارچوب چدنی ریخته می شد. سارقان برای درآوردن چهارچوب قلزی به زیرساخت ها خسارت وارد می نمودند و این خود خسارت های بیشتری به همراه داشت. بتن در برابر فشار، مقاومت کمتری داشت، نفوذپذیری آب در آن بالا بود و شرایط جوی روی آن تاثیر داشت. از این رو این پروژه با شکست روبرو شد. اضافه نمودن الیاف به بتن مقداری مقاومت آن را افزایش داد اما همچنان خورد شدن، سایش، شکسته شدن و ... باعث شد که نتوان روی بتن برای ساخت دریچه منهول حساب باز نمود.

استفاده از دریچه کامپوزیتی

تولیدکنندگان دریچه منهول با استفاده از انواع پلیمر، رزین‌، الیاف سیلیس و بعضی انواع رنگ و چسب اقدام به تولید دریچه منهول کامپوزیتی نمودند. این دریچه سبک بود، توجه سارقان را جلب نمی کرد و هزینه تولید آن بسیار پایین بود. اما این محصول نیز نتوانست انتظارات را برآورده نماید؛ چرا که پلیمر به تابش نور خورشید واکنش نشان داده و تبدیل به پلی آمید می شود. همین امر باعث می شود که با کوچکترین فشار دریچه منهول به دو قسمت تقسیم شود. این مدل دریچه منهول در برابر مواد اسیدی نیز مقاومت چندانی نداشت و به مرور کیفیت خود از دست می داد. شاید دریچه منهول کامپوزتی به سرقت نمی رفت اما طول عمر پایینی داشت و با هر تغییر آب و هوایی ممکن بود شکسته شده و از رده خارج شود.

دریچه نانو کامپوزیت راه حل نهایی

شرکت رادیس با همکاری دانشگاه شریف اقدام به تولید محصولی شگفت انگیز نمود. دریچه نانو کامپوزیت تولید شده از ترکیب نانو سیلیس، سیمان، الیاف فلزی تولید شده است و در ترکیب آن از الیافی با پایه کوارتز استفاده شده است. بتن استفاده شده در این محصول مقاومت بالای 150 مگاپاسکال دارد. این یعنی مقاومت بتن استفاده شده در این دریچه بیشتر از بتن استفاده شده در ساخت پل‌ها است. از آنجایی که نانو کامپوزیت تولید شده در شرکت رادیس قابل تجزیه نیست هیچ جذابیتی برای سارقان نخواهد داشت.

نانو رادیس در برابر نور خورشید مقاومت بسیار بالایی دارد و طول آن بیشتر از 50 سال تخمین زده شده است. جالب است بدانید این میزان ماندگاری در آزمایشات میدانی برآورد شده است و مبنای گفته ما بر اساس تخمین های آماری نیست. شرکت رادیس به عنوان تنها شرکت تولید کننده نانو کامپوزیت در ایران این را ثابت نموده است که محصول تولید شده در این شرکت به هیچ عنوان ترد شکن نخواهد شد. از آنجایی که این دریچه از وسط دو قسمت نمی شود شرکت ها و ارگان ها دو ماه فرصت دارند که دریچه را تعویض نمایند.

جذب کمترین میزان آب در این محصول (2%) و مقاومت بیشتر از سنگ در برابر آتش، خاک‌های سولفاتی و کلر از دیگر ویژگی‌های بارز این محصول است. شرکت رادیس توانسته است تاییده بانک توسعه اسلامی را کسب نموده و روی تمام زوم‌های روستایی کار کند.

برای آشنایی با نانو کامپوزیت‌ها و سایر محصولات شرکت رادیس  شرکت به نشانی Radis.in مراجعه کنید.