به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، مواد منفجره در طول قرن های اخیر در اشکال مختلف طراحی و ساخته شده است. از باروت سیاه تا باروت بدون دود و مایع انفجاری نیتروگلیسیرین و یا دینامت هر کدام به شکل خاصی دنیای مواد منفجره و جنگ افزارها را تغییر دادند. یکی از نکاتی که از زمان های دور ذهن سازندگان مواد منفجره را به خود معطوف کرده بود، بحث حساسیت مواد منفجره به عواملی چون گرما و فشار بود.

تا سالها مایع منفجره نیتروگلیسیرین به عنوان اصلی ترین ماده منفجره مورد استفاده قرار می گرفت که بسیار به فشار و حرارت حساس بود. ماده منفجره دینامیت نیز که پس از آن توسط " آلفرد نوبل" طراحی و ساخته شد دارای مشکلاتی بود و عواملی مثل فعال کردن فیتیله و نیاز به به استفاده از سیم های خاص برای فعال کردن آن از دیگر مشکلات آن بود.



در این میان نسل جدیدی از مواد منفجره خمیری شکل به دنیا معرفی شد. اولین نوع از این گونه از مواد منفجره ، " TNT" بود . این ماده اولین بار در سال 1863 توسط شیمیدان آلمانی ، ژولیس ویلبراند، ساخته و در سال 1902 میلادی برای اولین بار از ترکیبات تی ان تی در گلوله های توپ استفاده شد. در سال های بعد دانشمندانی که به دنبال مواد منفجره با حساسیت کمتری بودند ماده ای به نام " RDX " را تولید کردند. این ماده منفجره با فرمول شیمیایی : C3H6N6O6 و نام علمی " cyclotrimethylene-trinitramine " عرضه شد. در حالت خالص این ماده منفجره به صورت پودر سفید رنگ وجود دارد.

این ماده منفجره دارای قدرت انفجاری بیشتری نسبت به تی ان تی بوده و از حساسیت کمتری در برابر عواملی مثل فشار و حرارت برخوردار است. این ماده بیشتر به صورت ترکیبی با سایر مواد منفجره به منظور افزایش قدرت تخریبی ترکیب می شود. از جمله این مواد منفجره می توان به ترکیب انفجار " H-6 " و یا "سمتکس" اشاره کرد. در ماده منفجره مدل " H-6 " از 45 درصد " RDX " ، 30 درصد " TNT " ، 20 درصد پودر آلومنیوم و 5 درصد پارافین استفاده می شود. این ماده بیشتر در مواد منفجره زیر آبی مثل مین ها یا اژدرها کاربرد دارد. سمتکس نوع دیگری از مواد منفجره ترکیبی است که در آن از " RDX " استفاده شده است.

نکته مهم در مورد سمتکس که آن را به یک ماده منفجره مورد علاقه در بین گروه های تروریست تبدیل کرده است سخت بودن و یا به نوعی غیر ممکن بودن شناسایی آن توسط سیستم های شناسایی مواد منفجره است. این ماده منفجره به مانند یک تکه خمیر بوده و به راحتی قابل حمل و یا شکل دادن است و می توان آن را با انواع چاشنی های مختلف فعال کرد. این ماده در سالهای جنگ سرد و پس از آنان به مقدار زیادی توسط گروه های شبه نظامی در خاورمیانه، آسیای جنوب شرق و ایرلند مورد استفاده قرار گرفته است.



یکی از مشهورترین موارد استفاده از این ماده منفجره مربوط به پرواز شماره 103 خطوط هوایی پان آمریکا بر فراز لاکربی اسکاتلند بود که به وسیله این ماده منفجره رقم خورد. مواد منفجره با ترکیبات حاوی سمتکس در سالهای پس از جنگ سرد نیز به شکل مداوم توسط گروه های تروریستی در جهان مورد استفاده قرار گرفته است.

بمب گذاری های شهر بمبی هندوستان در سال 1993 میلادی ، بمب گذاری در هواپیمای مسافربری روسی در سال 2004 میلادی و بمب گذاری متروی مسکو در سال 2010 میلادی همه با مواد منفجره ای حاوی " RDX " صورت گرفته است.

با مشاهده تجهیزات کشف شده از تیم تروریستی رژیم صهیونیستی که طی روزهای اخیر در عملیات سربازان گمنام امام زمان (عج) دستگیر شده اند مقادیر قابل توجهی از این ماده خطرناک به دست آمده است که نشان از برنامه ریزی گسترده آنها برای انفجار در کشور دارد.